CHECKMATE | harry styles.

One

"Ve peşimi bırakmayan gizem..."

***

Eve kendimi nasıl atmıştım ya da elektrikler ne zaman geri gelmişti bilmiyorum. Kızlar benim için endişelenmiş ve 'Neyin var, yüzün bembeyaz olmuş?' gibisinden sorular sorsalarda onlara yorgun olduğumu söylemiş ve odama çekilmiştim.

Neler oluyordu cidden bilmiyordum, ve bu bilinmezlik beni korkutuyordu.

İlk önce gelen mesaj, sonra ise garip bir şekilde bulduğum yüzük ve o karanlık çocuk. O çocuk... gerçekten tuhaftı, benim için fazla tuhaf ve karanlık.

O çocukta kötü bir şeyler vardı ve ben bir daha o çocuğu görmek istemiyordum. Zaten tüm bu olanlar beni çok arada bırakıyordu. Korkmalı mıydım bilmiyordum, bir şey mi yapmalıydım veya kızlara anlatmalı mıydım bilmiyordum.

Çok panik yapıyordum. Sadece rast gelmişlerdi, daha fazlası yoktu, olamazdı. Soğuk kanlı olmam lazımdı, ben korkak bir kız değildim.

Her şey o yüzükle başlamıştı. Evet o yüzükle, ondan kurtulmam lazımdı. Kimin olduğu gerçekten umurumda değildi, bana şans getirmiyordu.

Hala parmağımda duran yüzüğü aldım ve pencereme yöneldim, elektriklerin gelmesine rağmen hava hala karanlıktı. Yüzüğe son kez baktım.

Onu karşıya fırlattım ve hemen pencereyi kapatıp, perdeleri çektim.

Derin derin nefes aldım.

"Sonunda." Dedim. "Sonunda bu histen kurtuldum."

Kızların yanına, salona dönmek için kapıma adımladım. Kapımdan ileriye doğru attığım ilk adımda yeri boyladım. Gerçekten, ya yer bana aşıktı ya da bu evin çekim kuvveti normalden fazlaydı!

Kafamı kaldırmamla gördüğüm şey ile gözlerim irileşti. Bu, bu olamazdı ama! Tanrım!

Yerde duran, benim yaklaşık üç saniye önce sokağın sonuna kadar fırlattığım yüzüktü.

Telefonuma gelen mesaj sesiyle, korkuyla hemen cebimden telefonu çıkardım. Yine aynı kişidendi.

Kimden; Bilinmeyen Numara

Gökler ve yerler, ancak onu bekler.

Şaşkınlıkla ekrana bakarken, gerçekten ne halt döndüğünü merak ediyordum. İkinci bir mesaj sesiyle tekrar ekrana baktım.

Kimden; Bilinmeyen Numara

Sabırlı olmalısın, şuan tek yaptığın her şeyi birbirine karıştırmak.

Tamam, gerçekten başım beladaydı.

***

"Sen ne dersin Octavia, gelecek misin okul çıkışı?" Bana yöneltilen soruyla beraber kızlara döndüm.

"Nereye?" Onlara anlamsızca bakarken, birbirlerine baktılar.

"Zayn ile tanışmaya." Jade cevap verdiğinde, hafızamı zorladım. Zayn, Zayn, Zayn...

Hayır tanımıyordum.

"O da kim?" Sorumla beraber ikisi de bana boş bir şekilde bakarlarken, en sonunda Kasey cevapladı. "Jade'in görüştüğü çocuk. Bizimle tanışmak istediğini söylemiş, okul çıkışı müsait misin diye soruyoruz bizde?"