•Kötü Kız•

★12. Bölüm★

 

Sena 'dan

Dilara 1 haftadır uyuyordu. Ilk gün normal odaya almışlardı ama durumu sonradan tekrar kötüleşmişti.   En sonunda onu ambulans uçakla Istanbul'da bi hastahaneye getirmiştik. Kaç gündür hastahanedeydik ve çok yorulmuştum. Sürekli bi noktaya bakıp dalıyordum. O günden beri Çağatayla pek konuşmamıştık , daha doğrusu benim şu an kimseyle konuşasım yoktu. Dilara burada yatarken onunla flörtleşemezdim. Ege nin,

" Hadi Sena git dinlen ve duş al, nasıl olsa ben burdayım."

Demesiyle kendime geldim. O da hep Dilara nın yanındaydı, Deniz bile gece gidip sabah geliyordu ama o hep buradaydı.

" Hayır , sen git ben burada bekleyeceğim."

" İnat etme Sena , hadi sen git . Sen gelince de ben giderim ."

" Tamam ." Dedim ,  çantamı ve montumu almak için Dilara nın odasına girdim. Hâlâ uyuyordu ama ben yine de sanki ses çıkartsam uyanacakmış gibi sessizce eşyalarımı aldım ve dışarı çıktım.

#

Eve gelip kendimi duşa attığımda gerçekten de yorulduğumu fark ettim. Okul açılalı 4 Gün olmuştu ve şu an okul düşünecek halim de yoktu.  Bundan sonra ne olacaktı ? Dilara uyanacak mıydı ? Peki ya sırada ne vardı ? Hiçbir şey bilmiyordum.

Duştan çıktım ve Üstümü giyinip kendimi yatağa attım , gözlerimi kapatır kapatmaz kendimi uykuya teslim etmiştim bile..

Uyandığımda saat 12.00 ye geliyordu. Hemen apartopar kalktım ve Üstümü değiştirdim.  Aşağıya indigimde tam kapıdan çıkacakken annem durdurdu.

"Sena kahvaltı yap da öyle git, hem bi konuşalım." Tam itiraz edicekken bakışlarıyla beni susturdu, ben de mutfağa geçip masaya oturdum. Annem bir yandan çayımı döküp bir yandan da soru soruyordu,

" Dilara nın durumu nasıl ? "

" Aynı ,bir değişiklik yok ." Dedim tabağımdaki zeytinle oynarken .

" Bak kızım , Dilara yı çok seviyorum , kardeş gibisiniz tamam ama artık okula gitmen lazım . Derslerinde önemli çünkü."

"Değil anne, Dilara kadar önemli değil." Dedim ve çantamı alıp hızlıca evden çıktım .

Hastahaneye geldiğimde Ege yi bıraktığım yerde buldum ve yanına oturdum.

"İyi misin ?" Diye sordum , cevabını bile bile .

"Değilim , artık odasına bile giremiyorum . Dayanamıyorum artık çünkü . Onu öyle görmek ve bunun sebebinin ben olduğumu bilmek beni daha beter yapıyor."

"Hadi şimdi  de sen git dinlen , ben burdayım." Kafasını salladı ve ayağa kalkıp Dilara nın odasına girdi ama girmesiyle çıkması bir oldu .

"Sena , Dilara yok !"

Dilara ' dan

Uyandığımda başımda müthiş bir ağrı vardı. Ve burnuma gelen tanıdık hastane kokusuyla hastahane de olduğumu fark ettim. Bu kokuyu nasıl unutabilirdim ki ? Ne olduğu konusunda en ufak bir fikrim bile yoktu ve kendimi acayip yorgun hissediyordum. Odada hiçkimse yoktu ve telefonumu da bulamıyordum. Hava karanlıktı.

Kolumdaki serumu çıkarttım ve ayağa kalktım. Başımın dönmesiyle yatağa geri oturdum. Biraz bekledikten sonra bu sefer yavaş bi şekilde ayağa kalktım. Üstümde hastane kıyafetleri vardı ve bundan da kurtulmam gerekiyordu. Odada bi dolap olduğunu farkettim, büyük ihtimalle kıyafetlerim oradaydı. Dolabı açtım , kıyafetlerimi görünce yanılmadığımı anladım. Yavaş bi şekilde kıyafetlerimi değiştirmeye başladım. Bir an önce burdan çıkmak istiyordum. Üstümü değiştirdikten sonra yüzümü yıkamak için lavaboya girdim.  Yüzümü yıkadıktan sonra yüzümdeki yaraları fark ettim . Ne olduğunu tam olarak hatırlamıyordum. Odadan dışarı çıktığımda karşıdaki koltuklarda Ege nin uyuduğunu gördüm. Dışarı çıkıp kapıyı ses çıkmaması için  yavaşça kapattım. Gözüme hastahanenin saati çarptığında saatin 03.00 olduğunu gördüm sanırım 6 saattir falan uyuyordum. Ve üstelik Istanbul' a hangi ara dönmüştük?  Yanımda hiç para yoktu ve ben eve nasıl dönecektim  ? Telefonumu çıkardım ve rehbere girdim. Rehberimde fazla kişi yoktu ve rehberi açar açmaz Acar ın ismini gördüm. Bu saatte bana sadece o yardım edebilirdi. Bir kaç kez çaldıktan sonra açtı.

"Ne  ?"  sesi garip geliyordu, şuan bir kızla birlikte olduğu belliydi.

"... Hastanesine gel hemen eve gitmem gerekiyor."

" Banane kızım ya işim var  benim ."

"Zor durumda olmasam aramazdım. Çabuk ol ayakta durmakta zorlanıyorum."

"Off " dedi ve telefonu kapattı . Bunum tamam demek olduğunu biliyordum.

15 - 20 dakika sonra  önümde siyah bir spor araba durdu. Arabanın ona ait olduğunu anladım ve bindim.

"Geç kaldın."

"  Şu an beni çok büyük bir zevkten mahrum bırakıyorsun.Hem.. sen ne ara uyandın. "

"Yarım saat felan önce."

"Manyak mısın sen ? Bu halde ne diye hastahaneden çıkıyorsun ki ? "

"Çok soru soruyorsun. Seni ilgilendirmiyor. "

"Doğru , sen gizemli kızsın değil mi? Kimse seni çözemez, kimsenin sana bişey sormaya ve söylemeye hakkı yok!"

"Durdur arabayı!!" Dedim çünkü kaza yapacaktık. Hayır, ölmekten korkmuyordum sadece aynı şeyleri yani hisleri  tekrardan yaşamak beni korkutuyordu.

" Durdurmuycam! Sorularıma cevap ver!"  dedi ve daha fazla gaza bastı.

" Tamam cevap vericem , yeter artık durdur şunu !" Dememle birlikte aniden frene bastı. Arabanın durmasının verdiği rahatlıkla koltuğa yayıldım.

"Cevap bekliyorum." Nefesimi sesli bir şekilde dışarı verdim.

"Hastahane benim daralmama sebep oluyor."

"Bana hastahaneye gitmeye korktuğunu söyleme."

"Korkmuyorum! 3 ay hastahanede tedavi gördüm , üstelik o bunaltici yaz aylarında! "

" Ne tedavisi ?" Bu kadarı fazlaydı ! Dışardan umursamaz biri gibi görünüyordu ama şu an çok fazla soru soruyordu. Madem öyleydi ben de kendim eve gitmeye çalışırdım.   Kapıyı açıp arabadan indim. Ama iner inmez başımın dönüp kendimi yerde bulmam fazla zaman almamıştı. Acarın sesi de sanki çok uzaklardan geliyor gibiydi , sonrası mı ? Yine karanlık..