Chapter 24

632 21 7
                                    

A N D R E I

After our conversation mas naging clingy na ulit si Tin sa akin like pinapansin na niya ulit ako ganon.

And mas okay 'to sakin kesa naman yung hindi nalang kami magpapansinan, di ba?

Baka we're better as friends. 🤔

Nandito na kami sa resto na pagkakainan namin with group of friends.

I opened the door for her then pumasok naman siya.

"Hi guys!" Sabi naman ni Tin and umupo na sa vacant sit and ganun din ako.

"May mga certain food ba kayo na gusto i-order?" Sabi naman ni Ate Des sa amin.

"Xiao Long Bao, meron na?" Sabi ko naman sa kanila

"Yes dude, lahat ng variety ng xiao long bao in-order na namin." Sabi naman ni Aljun sa akin

Nandito kami sa Lugang Cafe, our favorite restaurant. Well, sa lahat ng resto dito kami nagkakasundo lahat.

"How's the byahe?" Sabi naman ni Mich sa amin

"We already talked." Sabi naman ni Tin sa kanila and they're listening kung anong susunod na sasabihin ni Tin.

"We already settled the problem." Sabi naman ni Tin sa kanila

"Then?" Sabi naman ni Aduke.

"What's the real score?" Nagtinginan naman kami ni Tin after itanong ni Mich sa amin yun.

Tumawa lang kami.

"Okay, gets na namin." Sabi ni Ate Des and nagtawag na ng order taker.

I put my arms sa waist ni Tin and tumingin siya sa akin and she smiled.

Thank you for another chance. 🤞🏻

Hindi ko na sasayangin yung chance.

- - - - - - - -

A N D R E I

Yup, it's still me. 🤪

Anyway, today is our UAAP Finals Game 3 against our arch rivals AdMU. Nandito na kami sa Araneta Coliseum and preppin' up for the game later at 3pm.

This is my last UAAP game, i hope madaming manood. All out na 'to. 💚

I opened my twitter and I tweeted:

@JoshCaracut: Last UAAP Game today! ☺ Hope you can all support me. See you! 💚

Pinatay ko na agad data ko after ko mag-tweet.

Siyempre wanna focus muna kesa mag-social media.

"Give your best, andrei." Sabi naman ni Coach sa akin.

Niyakap ko naman siya.

It's been a roller coaster ride. I'm thankful to all the La Sallian Community for always being there for us.

And syempre, im thankful for the amazing 5 years of my stay in DLSU.

"Thank you, Coach!" I hugged him even more tighter.

"Eyes on the prize." Sabi ni Coach sa akin at tumawa.

Before I graduate gusto ko makapag-bigay ng Championship sa DLSU. And let's see today if I can. 💚

"Pwede na boys." Sabi ni PT Marco at niyaya na kami palabas ng dug-out.

Paglabas naman namin agad nag-ingay ang green fans and ang Animo Squad.

Almost Is Never Enough (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon