Almost Is Never Enough (COMPLETED)

Chapter 69

A N D R E I

Pagmulat ng mata ko, nakita ko yung puting kisame.

Lumingon ako sa gilid ko, nakita ko yung Cardiac Monitor, yung nag-check ng mga heart beat and pulse rate ko.

Madaming nakakabit sa katawan ko at mukhang nasa ICU ako.

Lumingon ako sa kabila, at nakita ko si Tin.

Natutulog.

Napangiti ako.

She's here.

Unti unti kong tinaas yung kamay ko, kahit masakit tiniis ko. Gusto ko siyang mayakap.

Nilagay ko yung kamay ko sa ulo niya at hinaplos haplos ko siya.

"Hmm" sabi lang niya sa akin kaya naman napangiti ako.

Napabalikwas siya ng tingin sa akin nung naramdaman niya akong gumalaw.

"Andrei! Gising ka!" Sabi niya at hanggang ngayon nakatingin pa rin siya sa akin.

"Doc!" Sigaw niya.

She's really excited.

"Doc!" Sigaw niyang muli kaya naman tumayo na siya at binalita sa labas na gising na ako.

Kaya naman nagsilipan sila sa pinto.

Binuksan ni Tin yung blinds sa window, para makita nila ako.

And then, I saw my family.

Si Mama at Papa.

Si Vince.

Si Pat at Yna.

Si Aljun, my bestfriend.

Si Ate Des & Kuya Kib.

Encho and Balti.

Joaqui, my boi.

Hindi maalis sa mukha ni Tin yung ngiti niya, pero napansin ko yung mata niya sobrang maga at halatang walang tulog.

"Nurse, please assist him." Sabi nung doctor ko, at lumapit naman agad yung mga nurse to check if okay ako.

Habang si Tin nakaupo sa sofa, nakangiti at parang hindi mapakali.

"This is a miracle, drei!" Sabi nung doctor sa akin habang tinitignan ang lagay ko.

Hindi sila makapaniwala na gising ako.

"Well, I will check you pa din from time to time." Sabi nung Doctor ko.

At lumabas na siya sa ICU at natira nalang yung dalawang nurse.

Kaya naman lumapit na agad si Tin sa akin. At kita ko naman sa window na naiiyak si Mama.

"Andrei, gising ka na." Ngumiti lang ako.

Hindi ako makapagsalita, feel ko sobra akong na-overwhelmed.

Niyakap naman agad ako ni Tin at niyakap ko siya pabalik.

Kahit masakit, pinilit ko.

Miss na miss ko na siya.

"16 hours kang walang malay, babe." Kwento niya sa akin.

Ang lapit ng mukha niya sa akin at hinahaplos niya yung buhok ko.

"I love you, andrei. I'm really sorry." Sabi niya and she lean on my chest.

"Hindi na ako aalis sa tabi mo, love." Sabi niya sa akin habang pinupunasan niya yung mga luha ko.

I can't help but to cry.