Başlama Tarihi: 04.05.2019
"Korkarsan elimi tutabilirsin." dedi çapkın bir gülümsemeyle...
Burak'ın ona dediği söz aklına gelmişti ve yüreğinin ağırlaştığını hissetti.
-Bu şehri bırakırken seni ve anılarımızı da bırakacağım...
Güneş ışınlarının yüzüme vurmasıyla gözlerimi açtım. Bugün kendimi gerçekten enerjik hissediyordum, sanki... her şey bugünden sonra değişecek gibiydi. Odamdaki banyoya geçtim ve işlerimi hallettikten sonra çıktım.
Yemek odasına geçtiğimde kimse yoktu. Hizmetlilerden birini durdurdum. "Annemler nerede?"
"Bilmiyorum, efendim. Sabah çıktılar." Kafamı 'anladım' dercesine salladım. Tekrar odama çıktım ve şarjda duran telefonumu alıp Gizem'i aradım. Üçüncü çalışında telefonu açtı.
"Alo... kimsiniz bilmiyorum. Telefon sussun diye açtım. Uyandıktan sonra görüşürüz."
"Dur, Gizem dur. Kapatma, benim Belinay."
"Belinay... Hayatım, uyuyorum şu an. Sonra konuşsak olmaz mı?" Sesi uykulu olduğu için boğuk geliyordu. "Olmaz. Seni kahvaltıya çıkaracağım. O yüzden hazırlan, anlaşıldı mı?"
"Belinay..."
"Gizem, hadi ama. Bak bugün çok güzel bir gün, kırma beni."
"Ah, tamam tamam. Hazırlanayım bari, hadi kapat beni oyalama."
"Tamam tatlım, görüşürüz. Öptüm!" Telefonu kapattım. Telefonumdan müzik uygulamama girip öylesine bir şarkı açtım. Şansa çıkan müzikleri severdim.
Adamlar- Sarılırım Birine gerçekten güzel bir şarkıydı. Günüm demek ki hâlâ güzel geçmeye devam ediyordu. Eşlik ederek hazırlanmaya başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Spor ayakkabılarımı ayağıma geçirip çantamı da aldıktan sonra hazırdım. Arabama bindim ve Gizem'lerin evine doğru sürmeye başladım.
...
Kapının önüne gelip üç kere tıklattım. İçeriden Gizem'in 'Ben bakarım.' demesini duymuştum.
"Kim o?" Sırıttım.
"Benim."
"Ah, ben dediğin için hemen seni içeri alacağım." Bu iğrenç esprilerimize gülerken Gizem kapıyı gülerek açtı ve sarıldık.
"Hadi bakalım, güzellik. Seni kaçırıyorum, atla arabaya."
