Başlama Tarihi: 04.05.2019
"Korkarsan elimi tutabilirsin." dedi çapkın bir gülümsemeyle...
Burak'ın ona dediği söz aklına gelmişti ve yüreğinin ağırlaştığını hissetti.
-Bu şehri bırakırken seni ve anılarımızı da bırakacağım...
Alarmın yerine çalan telefon sesiyle güne başlamıştım. Arayan tabii ki Gizem'di.
"Alo?"
"Gününüz aydın olsun, Belinay hanım."
"Sana da günaydın. Bu saatte aramanın özel bir sebebi var mı?"
"Ben sıkıldım, doğurmak istiyorum artık."
"Sabah sabah hormonların devreye girdi herhalde. Canım arkadaşım, merak etme zamanı geldiğinde doğuracaksın."
"Ama bu zaman ne zaman?"
"Doktor muyum kızım ben? Sen randevu al kontrol ettirmeye gideriz."
"Of, tamam! Neyse. Uykum geldi kapatıyorum." Cevap vermeme izin vermeden telefonu yüzüme kapatmıştı. 'Ya sabır.' diye söylenerek yataktan kalktım ve banyoya geçtim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mutfağa doğru kendime bir şeyler hazırlamak için gittiğimde kahve içen Burak ile karşılaştım. "Günaydın, seni yatakta göremeyince işe gittiğini düşünmüştüm." Ona doğru yaklaştım ve yanağına bir buse kondurdum. "Karımın öpücüğünü almadan gitmek istemedim." Kollarımı boynuna doladım ve dudaklarını istila ettim. Kendimizi kaybedeceğimizi anladığımda onu durdurdum. "Yeter bu kadar."
"Tamam o zaman, ben gidiyorum." Burak'la vedalaşıp hızlıca kendime bir şeyler hazırladım. Onları yedikten sonra bende evden çıktım ve üniversiteye gitmek için arabama bindim.
...
Üniversiteye gelince kendi sınıfıma geçtim. Birkaç arkadaşıma selam verip boş bulduğum bir yere oturdum. Benimde peşimden daha önce hiç görmediğim bir kız gelmişti. "Merhaba, burası boşsa oturabilir miyim?" Sarı saçları, yeşil gözleri ve hoş fiziği olan bir kızdı. Kendisine gülümseyen bu kıza gülümseyerek karşılık verdi. "Selam, tabii ki oturabilirsin." Kızın oturacağı yerde duran çantamı aldım ve başka bir yere koydum.
"Ben Öykü."
"Ben de Belinay. Memnun oldum."
"Bende memnun oldum. İsmini daha önce hiç duymadım. Anlamı ne?"
"Ay ışığının yansıması demek."
"Vay, benim ismimin aksine anlamı havalıymış." Başımı salladım. İkizimin de muhabbete devam edesi vardı o yüzden bir soru da ben yönelttim. "Burada mı yaşıyorsun?"
"Hayır, maalesef. Kayseri'de yaşıyordum ama hep buraya gelmek istemiştim ve işte sonunda başardım."
"Hiç Kayserili tipi yok." Öykü bu yorumumu duyunca kahkaha atmıştı. "Bu lafı çok duyuyorum." Çantasındaki telefonu çıkardı. Bölüm grubunun kişiler kısmına girdi. "Sorun olmazsa hangisi senin numaran öğrenebilir miyim?"
