Κάτω Από Τις Σταγόνες Της Βροχής

Κεφάλαιο 4

Η ζωή μου άλλαξε ριζικά από την μια μέρα στην άλλη. Τώρα ήμουν και μάνα και έπρεπε να φροντίσω μόνη μου ένα παιδί και δεν ήξερα καν πως. Τα πρωινά που είχα μαθήματα ερχόταν μια νεαρή γυναίκα και τον πρόσεχε. Είχα ψάξει για κοπέλες και νομίζω ότι ήταν ότι πρέπει για την φροντίδα ενός μωρού αλλά τσάμπα τα λεφτά... Όταν ο μικρός μεγάλωσε λίγο τον πήγαινα στον παιδικό σταθμό που δεν ήταν πολύ μακριά και ετσι γλίτωνα τα περαιτέρω έξοδα. Η ζωή με ένα μωρό ήταν πολύ δύσκολη και πολύ κουραστική... Πολλές φορές έπιανα τον ευατο μου να μην προσέχει το μάθημα και να έχει στον νου του μια το μωρό και μια τον ύπνο κάτι που χρειαζόμουν οπωσδήποτε. Ο μικρός ήταν ήσυχος αλλά δεν έπαυε να ξυπνάει τα βραδια. Είχα τελειώσει και το δεύτερο έτος της σχολής μου με απόλυτη επιτυχία παρόλο που αυτή την χρόνια κουράστηκα παρα πολύ. Ο μικρός Αντώνης έτσι όπως τον ονόμασα ήταν πλέον ενός έτους και προσπαθούσε αποτυχημένα να κάνει τα πρώτα του βήματα... Και φυσικά αυτή από ότι έμαθα αργότερα είναι η χειρότερη περίοδος για μια γυναίκα γιατί πρέπει να είναι μονίμως πίσω από το μωρό για να μην πέσει η χτυπήσει κάπου... Ήταν όμως καλοκαίρι και θα μπορούσα να ξεκουραστώ αφού τα πρωινά δεν θα έχω μαθήματα. Έπρεπε όμως επιτέλους να βρω μια δουλειά.. Τα χρήματα που είχα στην άκρη άρχισαν να τελειώνουν και τώρα με το παιδί τα έξοδα είχαν αυξηθεί... Κάτι θα έκανα και με αυτό όμως πρώτα χρειαζόμουν μια εβδομάδα να ξεκουραστώ κάτι που φυσικά δεν έγινε ποτε. Λίγες μέρες μετά αφού είχα τελειώσει την εξεταστική για αυτή την χρόνια ήρθε ένα γράμμα στο σπίτι μου. Απόρησα.. Ο μικρός κοιμόταν και εται κάθισα και άνοιξα τον φάκελο. Ήταν από έναν δικηγόρο από ότι είδα του οποίου το όνομα το είχα ακουστά νομίζω από τους γονείς μου... Πιθανότατα να είναι ο δικηγόρος τους. Άνοιξα τον φάκελο και άρχισα να διαβάζω.

Αγαπητή κυρία Ιωάννου
   Είμαι στην δυσάρεστη θέση να σας ανακοινώσω εχθές ο πατέρας σας Αλέκος Ιωάννου έφυγε από την ζωή από καρδιακή προσβολή... Ο θάνατος ήταν ακαριαίος... Τα συλλυπητήρια μου. Θα ήθελα αφού έτσι και αλλιώς θα έρθετε στην Αθήνα για την κηδεία που θα γίνει σήμερα το απόγευμα να έρθετε από το γραφείο μου για να ανοιχτεί και η διαθήκη του... Ήταν επιθυμία του όταν θα πεθάνει αμέσως μετά την κηδεία να ανοιχτεί η διαθήκη που είχε παραδώσει σε εμένα τον ίδιο.. Τις λεπτομέρειες θα τις συζητήσουμε από κοντά... και πάλι συλλυπητήρια.
    Ο δικηγόρος Χρήστος Φωτίου

Δεν μπορώ να πω ότι ήθελα να βάλω τα κλάματα από την είδηση. Ο πατέρας μου δεν ήταν ποτε δίπλα μου για να νιώσω την αίσθηση ότι έχω πατέρα και τώρα να κλάψω με τον θάνατο του... Δεν λέω ότι χάρηκα... αλλά δεν θέλω και να κλάψω. Έπρεπε να φύγω για την Αθήνα το συντομότερο για να προλάβω και την κηδεία. Τον μικρό δεν τον πήρα μαζί μου... κανόνισα να τον προσέχει η γυναίκα που έπαιρνα αρχικά την οποία εμπιστεύομαι απόλυτα.. Μου απέδειξε από την αρχή ότι είναι αξία εμπιστοσύνης και έτσι θα εμένε με τον μικρό μέχρι αύριο το πρωί που θα επέστρεφα στην Θεσσαλονίκη. Έφυγα αρον αρον από εκεί με έναν σάκο... έφτασα στο Τσακ για την κηδεία. Είχε αρκετό κόσμο... ο πατέρα μου ήταν αρκετά γνωστός. Γνώριζε κόσμο. Αυτό το ήξερα... Το μόνο που ήξερα για τον πατέρα μου. Πρόσεξα ότι ήταν και η μάνα μου στην κηδεία αλλά δεν πήγα να τις μιλήσω. Υπέθεσα ότι θα την έβλεπα μετά στον δικηγόρο όπως και έγινε. Ανταλλάξαμε μόνο λίγες τυπικές κουβέντες. Δεν ρώτησε τίποτα για το μωρό που παράτησε. Σιγά μην ρωτούσε.. Δεν την ενδιαφέρει για αυτό τον παράτησε.
«Καλώς ήρθατε κύριες μου... να σας πω και από κοντά τα συλλυπητήρια μου» μας είπε ο δικηγόρος και η μάνα μου είπε ένα απλο ευχαριστώ όπως καο εγώ.
«Θέλετε να με ρωτήστε κάτι πριν αρχίσω να διαβάζω την διαθήκη του μακαρίτη;» Ρώτησε βγάζοντας από το συρτάρι του έναν μαύρο φάκελο.
«Όχι ξεκινήστε να διαβάζετε» είπε η μάνα μου και ο Φωτίου άνοιξε τον φάκελο και αφού έβγαλε το χαρτί άρχισε να διαβάζει.