ARAP GELİNİ

3. Bölüm "Gelin"

Multimedia : Ahmed

Iyi okumalar ~

" Gelin mi ?". Evet bi günde ne kadar şok yaşayabilirsem hepsini yaşıyordum. Ne alakaydı bu ?

Kapıdan benimle giren kadını işaret ettiğini düşünüp konuştum.

- Yok efendim ben Amine siz karışırtırdınız herhalde.

- Aaa yok kızım ben sana dedim. Ona ne hacet?

- Ben mi ?

- Kızım anlamıyor musun ? Hayır güzel olduğu kadar zekidir de dedik. Yanılmışız.

Bu sefer cevap babaannemin yanındaki kızıl saçlı kadından gelmişti. Bu kadın beline kadar inen bukle bukle saçlarıyla gerçekten göz kamaştırıyordu.

Cevabın onlardan gelmeyeceğini anlayınca anneme döndüm.

- Anne ne oluyor ? Allah aşkına sen söyle bari.

Annem sadece elimi tutmakla yetinmişti. Bu sefer ayağa kalkıp babaannemin önüne kadar gittim.

- Ya adam akıllı söyleyin ya da çekip giderim. O düğünü de rüyanızda görürsünüz.

- Kızım baban bize yemin etti zaten İstanbulda da başı boş geziyormuşsun bizde seni benim torunum Ahmed' le evlendirecez. Şimdi otur yerine.

Bastonuyla eski yerimi gösterip geri eline aldı.

- Ben istemeden böyle birşey olmaz saçmalamayın. Anne !

Bir ümit anneme bakıyordum, o ise yerdeki mermerin desenlerini incelemekle(!) meşguldü.

- Anne bir şey demeyecek misin artık ?

-Kızım anneni yorma zaten düğünden sonra konuşacak çok vaktimiz olucak.

-Ya sabır anlamadınız mı ben ev-len-miy-cem.

Diyip hızlı bir şekilde salondan da evden de çıktım hoş bu evin bahçesini bile bilmiyordum ama buradan gitmem lazımdı. Hem ağlıyor hem koşuyordum.

•••

Önüme çıkan erkek yığınının içine girdiğimde babam mutluluğu gözlerinden okunacak şekilde Hafza'nın babasıyla konuşuyordu.

- Baba sana yazıklar olsun. Hiç mi düşünmedin benim itiraz edeceğimi, tekrar Istanbul'a gideceğimi ha benim rızam olmadan dini de resmide nikâh kıyamayacağınızı. Dahası ben orda bir şerefsizin elindeyken bir nebzede olsa endişelenmeyip benim mürvetimi mi konuştunuz. Gerçekten Allah size akıl fikir versin.

Bunu söylerken olabildiğince gözlerinin içine bakmaya çalışmıştım. Babamla hiçbir zaman aramız iyi değildi ama böyle bir şeye cesaret edebileceği akılımın ucundan bile geçmezdi.

Simdi hiç tanımadığım pardon daha hiç görmediğim biriyle evlenecektim ve buna izin vereceklerdi öylemi. Vaybe gerçekten bu kadar umurlarında olmak beni baya duygulandırmıştı.

Şimdi ne yapacaktım ben. Koşarak bahçede en kuytu köşede beni rahatsız etmelerinin zor olacağı bir yer bulmuştum.

Ne yapacaktım ben annemler böyle bir şey derken hiçbir şey olmamış gibi geri dönemezdik dönsek de annemde babamda kızmak için yer arıyacaktı bundan dolayı da aramız bozulacaktı tamam bir saçmalık yapmışlardı ama normalde güzel bir ailem vardı. Zaten o yüzden asıl şoku ailemden yemiştim ya.

•••

Oturduğum bankta düşünmeye devam ederken arkam da ki sesle irkilmiştim.

- İyi misin?
- Sence
- Vay atarlıyız da