You

Hoofdstuk 13

POV Maelin:

'Wie ben jij als ik vragen mag?' Zeg ik rustig terwijl ik niet in ga op haar andere vraag. We staan nog steeds in de gang van lockers. Wie is dit kind? 

'Ik ben Tiffany. De meest populaire chick van deze school.' Zegt ze met zoveel arrogantie in haar stem dat ik bijna moet braken. Gadverdamme zeg.

'En ik ben Madison. De 2e populairste chick van de school..' Zegt het meisje naast Tifanny met even veel arrogantie als zij.

'En wie ben jij?' Vraagt Tiffany me. Ik walg nu al van haar. Ik vermijd the pink plastics altijd. De pink plastics ja. Zo noem ik de meiden die altijd roze, en die tinten dragen, die te veel make-up op hun gezicht smeren en denken dat ze de Queen Bees van de school zijn. 

'Maelin..' Antwoordt ik verveelt. Ik wil gewoon naar mijn kamer om me klaar te maken om te dansen. 

'Jij ben de kamer genoot van Jace' Zegt Madison tegen mij. Ik knik en kijk haar nog steeds verveeld aan.

'Als je maar weet dat Jace van mij is!' Zegt Tiffany arrogant en boos.

'He's all yours.' Zeg ik en ik hou mijn handen onschuldig omhoog. 

'Je bent echt een hoer.' Zegt ze uit het niets. Lekker out of the blue zeg. En What the Hell by the way.  Ik ben veel maar hoer staat niet op mijn lijstje.

'Ik denk dat jij eerder een hoer bent.' Zeg ik boos terug. Ze kijkt me woedend aan en geeft me een klap in mijn gezicht. Ik geef haar meteen een klap terug. Ik zie dat ze al haar sieraden af doet en in de handen van Madison drukt. Wil ze vechten? Dan kan ze dat krijgen! Ik hoef niks af te doen want draag niet zoveel grote sieraden enzo.  Ik kijk haar aan.

'Wil je vechten?' Vraag ik dreigend. Ze kijkt me aan en knikt.

'Ja, want we moeten jou is een lesje gaan leren.' Zegt ze terwijl ze gaat staan met haar vuisten voor haar gezicht. Ze doet het echt verkeerd. Ik weet niet van wie zij vechten heeft geleerd maar die persoon was niet goed. Dat kun je al zien door de manier waarop ze staat. Die is echt slecht. Ik zal me moeten inhouden als we gaan vechten. Anders sla ik haar zo knock out. Sarah is inmiddels vertrokken. Ze was al weg voor weg voor dat Tiffany kwam. Iets met huiswerk ofzo.

'Kom maar op dan.' Zeg ik nog dreigender dan ik het vorige zei. Ik zie een klein beetje angst in haar ogen. De angst die bang is dat ik wat ga doen. Een blauwe plek ga achterlaten ofzo. Alsof dat het ergste is wat ook ooit iemand heb aangedaan. Ik heb mensen het ziekenhuis ingeslagen en daar en ik ben ik absoluut niet trots op. Ik ga het ook voor geen goud weer doen. Ik krijg er alleen maar problemen van. Ze wil me slaan maar ze mist. Ze doet het weer en weer maar telkens mist ze. Ze is nog slechter dan ik dacht. Ik sla haar en keer en ik sla meteen raak. Vol op haar arm waar meteen een blauwe plek zich begint te vormen. Ze slaat nog een keer en ze raakt. Ze raakt me vol op mijn slaap. Het doet pijn maar ik zie nog geen sterretjes. Ik voel wel dat er bloed druipt langs mijn hoofd. Ze heeft haar ring niet afgedaan en die is erg scherp. Ik zal moeten oppassen maar dat zal geen probleem vormen. Ik sla haar weer. Dit keer vol in haar gezicht. Er stroomt bloed van haar lip en haar wang begint rood en paars te worden.

'Ik krijg je wel.' Zegt ze waarna ze gemeen gaat vechten. Ze trekt aan mijn haren. Ik doe het terug maar ik heb meteen haar extensions in mijn hand. Wat?! Ze slaat me weer en we raken steeds dieper in een gevecht. We beginnen met gemeen vechten en we schelden elkaar verrot.

'Hoer'

'Slet'

'Trut'

'Bitch'

Ik haat je'

'Ik haat je meer'

'Jij maakt iedereen om je heen dood, domme koe.' Zegt ze woedend. Die zin. Die godverdomme zin raakt me diep. Alle herinneringen aan vroeger kwamen terug. Die verschrikkelijk herinneringen die ik zo goed had weggestopt. Het heeft me jaren gekost om ze weg te stoppen maar door deze zin zijn ze in een klap weer terug. Ik merk niet dat ik haar harder ben gaan slaan. Ik merk niet dat ze bijna bewusteloos is. Ik ben blind door alle herinneringen. Ik zit weer in de trance. Dezelfde trance die ik vroeger had. Totdat iemand me van Tiffany af trekt. Ik voel twee sterke armen om me heen. Ik ben meteen weer in de realiteit. Ik voel de tranen al opkomen. Niet weer. Niet weer. Ik kan dit niet. Ik draai me om en ik zie dat Jace me vast houdt. Ik kan het niet meer houden en ik barst in tranen uit.

POV Jace:

Ik loop de les uit. Ik ben rustig aan het appen totdat ik geschreeuw hoor. Ik loop op het geschreeuw af en ik zie Mae vechten. Met Tiffany. De bitch. Ik kom dichterbij en ik hoor dat ze elkaar verrot aan het schelden zijn. Wat gezellig toch.

'Ik haat je'

'Ik haat je meer'

'Jij maakt iedereen om je heen dood, domme koe.' Die laatste zin is van Tiffany. Meteen sta ik recht terwijl ik net tegen de kluisjes leunde. Dit komt dus absoluut niet goed want ik zie dat Mae door het lint gaat. Ze kan zich niet meer beheersen. Normaal gesproken zo ik niks doen omdat ik Tiffany net zo erg haat als zij zo te zien. Maar dan denk ik aan wat ze zei.

'..ik moest mijn vader beloven dat ik niet van school gestuurd zou worden..niet nog een keer..'

En die zin spookt door mijn hoofd. Ik weet niet waarom maar ik kan gewoon niet hier zo staan terwijl ik weet dat ze gewoon zo van school kan worden gestuurd. Ik denk niet dat het dan goed afloopt.

Ik ook niet. Ik kan het niet hebben als ze weg gaat.

Jace, Kom op zeg. Je mag haar niet eens. En ze moet echt zo snel mogelijk in je bed komen want dit gaat niet goed. Ik heb al 2 dagen geen meisje meer in bed gehad. En dat is een lange tijd. Ik kom weer bij zinnen en ik zie dat het nog erger is geworden. Inmiddels staan er mensen om het gevecht heen die staan te joelen. Dit komt niet goed denk ik weer. Snel duw ik iedereen aan de kant en pak Mae bij haar middel. Ik til haar uit de menigte en ik voel dat ze door wil gaan. En dan opeens voel ik haar schokken. Ze huilt. Ik dacht al dat er iets niet goed ging. Ze draait zich om en kijkt me aan met een verdrietige blik in haar ogen. En dan kan ze het niet meer houden en barst ze in tranen uit. Ik troost haar de hele tijd totdat de directeur komt.

'Wat is hier in godsnaam gebeurd.' Vraagt hij boos.

'Maelin en Tiffany hebben gevochten' Zeggen mensen uit de menigte. Ik zie dat hij moeite doet om kalm te blijven.

'Maelin, Tiffany en Jace mijn kantoor nu.' Sist hij. Ik kijk hem stomverbaasd aan. Wat heb ik er nu weer mee te maken? Ik, heb alleen maar geholpen. Met nadruk op ik. Ik bedoel al die andere mensen die er om heen stonden konden er ook wat aan doen, maar zij kozen ervoor dat niet te doen. En dan moet ik naar de directeur? Wat een bullshit zeg. Ondertussen merk ik dat Mae rustiger is geworden. Gelukkig. Met zijn drieën lopen we naar het kantoor van de directeur.