You

Hoofdstuk 37

POV Maelin:

Het is inmiddels vrijdag en ik probeer me een weg te wurmen door de overvolle gangen. Ik probeer naar mijn kluisje te lopen maar er is een enorme file. Iedereen moet naar zijn les en is dus op de gang waardoor alles overvol is. Na veel gewurm en geduw ben ik dan eindelijk bij mijn kluisje en open hem. Ik drop snel mijn aardrijkskundeboeken en pak mijn wiskundeboeken. Op naar het vijfde lesuur. Ik loop snel naar het lokaal en open de deur. Bijna iedereen is er al. Ik zie dat er naast Madeline nog een plekje vrij is en ik ga naast haar zitten.

'Hey, hoe is het?' Vraag ik haar aangezien dit de eerste les is die we vandaag samen hebben en ik haar nog niet heb gezien vandaag.

'Prima, met jou?' Vraagt ze.

'Ook wel goed, ik ben alleen geïrriteerd dat de kamerindeling veranderen zolang duurt.' Antwoord ik en ik pak mijn spullen uit mijn tas. De docent komt binnen en begint met de les. Hij is bezig met uitleggen en voorbeelden geven maar ik let niet op. Ik krabbel een beetje in mijn schrift en kijk naar buiten. Dan moet wiskunde maar niet zo stom en saai zijn. Madeline zit wat aantekeningen te maken en let half op. Ik laat mijn ogen door de klas glijden en zie dat niemand echt op let. Behalve Olivia, Abigail en Eva. De drie grootste nerds van de school.

'Mevrouw Lawrence, wat is het antwoord?' Vraagt meneer Jenkins me. Ik kijk vaag op en heb geen flauw idee welke vraag en waar het over gaat.

'8 ofz' Geef ik het eerste random getal dat in mijn hoofd op komt als antwoord. Ik weet dat het fout is en meneer Jenkins kijkt me hoofdschuddend aan.

'Nee mevrouw Lawrence, het antwoord was 277,57 en niet 8. Beter opletten want deze stof heb je nodig.' Zegt hij voor hij zich omdraait en verder gaat met de uitleg.

'Je bent echt dom.' Zegt iemand achter me. Ik draai me om en Kylie zitten.

'Ik denk dat je gelijk hebt, ik heb moeite met het tellen van hoeveel mij dit boeit. Ik kom niet verder dan 0.' Zeg ik met een fake glimlach en Kylie kijkt me met open mond aan.

'Je vang vliegen dus stik voorzichtig.' Zeg ik sarcastisch terwijl ik één wenkbrauw op trek vanwege haar gezicht en me dan weer om draai. Ik zie Madeline glimlachend en hoofdschuddend aankijken. Na wat een eeuwigheid duurde is de les eindelijk afgelopen. Ik pak mijn spullen bij elkaar en stop het in mijn tas.

'Mevrouw Lawrence, kan ik u even spreken?' Vraagt meneer Jenkins aan me als ik het lokaal samen met Madeline wil verlaten.

'Tuurlijk.' Antwoord ik en ik zeg gedag tegen Madeline. Ik loop naar hem toe en hij vraagt me te gaan zitten.

'Mevrouw Lawrence, ik merk dat u er vaak niet bij bent in mijn lessen en dat vind ik niet een goed teken. Uw cijfers zijn al niet best maar ze zijn de laatste tijd erg gezakt. Is er iets aan de hand waardoor u zich niet kan focussen? U heeft deze stof namelijk echt nodig voor uw eindexamen.' Vraagt meneer Jenkins me.

'Ik kan me prima focussen maar ik raak snel afgeleid. Ik weet dat ik deze stof nodig heb maar ik vind het gewoon een lastig onderwerp. Ik ga echt beter leren voor de toetsen meneer.' Antwoord ik hem en hij kijkt me twijfelend aan.

'Vooruit mevrouw Lawrence, u weet dat u altijd om extra uitleg kan vragen als u dat nodig heeft. Misschien kan mevrouw Moore u ook helpen met wiskunde. Ze is er erg goed en kan het makkelijk uitleggen.' Zegt meneer Jenkins en ik knik ter bevestiging.

'Komt voor elkaar, dan ga ik maar meneer Jenkins.' Zeg ik en ik sta op.

'Dag mevrouw Lawrence, tot dinsdag.' Zegt meneer Jenkins vriendelijk terwijl hij papieren bij elkaar begint te rapen.

'Dag.' Zeg ik voordat ik het lokaal verlaat. Ik zucht diep en loop dan naar de aula. Ik ga in de rij staan om eten te bestellen en al snel ben ik aan de beurt.