You

Hoofdstuk 38

POV Jace:

Ik word langzaam wakker van het licht dat door de gordijnen de kamer binnen schijnt. Waar the hell ben ik? Ik ga recht op zitten maar ik grijp meteen naar mijn hoofd. Een enorme hoofdpijn komt opzetten in mijn hoofd. Ik had gister helemaal niet zoveel moeten drinken. Wat is er eigenlijk gebeurt gisteren? Ik kan me helemaal niks herinneren. Letterlijk niks. Ik hoop maar dat er niks ergs is gebeurd. Ik kijk om me heen en zie dat ik in mijn eigen kamer op het internaat ben. Hoe ben ik hier godsnaam gekomen? Ik zie dat er op mijn nachtkastje een glas water staat met 2 aspirientjes ernaast. Ik pak ze alle twee en slik ze met het glas water. Ik stap uit bed en zie dat ik een joggingsbroek aan heb. Gister had ik een wit shirt met een zwarte broek aan die ik verspreid over de kamer zie liggen. Wie heeft mij omgekleed? Ik hoop heel erg dat het 1 van de jongens of Mae was. Anders ben ik zo dood. Mae gaat me sowieso verlaten als ik vreemd ben gegaan. Dronken of niet. 

Ik loop de kamer uit en loop naar de woonkamer. Sarah en Quinn liggen te slapen op de bank en Victoria ligt te slapen op 1 van de drie matrassen. De andere twee zijn leeg. Ik kom uit mijn trans door gepiep dat uit de keuken komt. Ik loop de hoek om en zie Mae in mijn shirt en een joggingsbroek broodjes uit de oven halen. Madeline zet net het drinken op tafel als ze mij door krijgt.

'Ook goedemorgen.' Zegt ze vriendelijk en Mae draait zich om.

'Goedemorgen.' Zeg ik met een hese ochtendstem terwijl ik me uitrek. Mae zet de broodjes in een mand op tafel en loop dan naar me toe.

'Hey baby, lekker geslapen?' Vraagt Mae terwijl ze me een kusje geeft op mijn lippen.

'Ja hoor, Mae zijn we nog bij elkaar?' Vraag ik zachtjes. Ze kijkt me verbaast en niet begrijpend aan.

'Ja, hoezo vraag je dat?' Vraagt ze. Ik zou liegen als er geen enorme last van mijn schouders glijdt. Ik laat een zucht ontsnappen en kijk Mae aan.

'Ik kan me niks herinneren van gisteravond. Het laatste wat ik weet is dat ik met de jongens op de bank aan het klieren was. Ik weet niet hoe ik thuis ben gekomen, wie me heeft uitgekleed of wat er allemaal is gebeurd. En nou ja ik was heel bang dat ik vreemd was gegaan. Ik weet dat je me dan verlaat. Of ik dronken was of niet. Ik weet dat het dan helemaal klaar is voor jou en dat wil ik niet.' Ratel ik fluisterend tegen haar. Ze kijkt me glimlachend aan en strijkt met haar hand over mijn wang.

'Madeline en ik hebben Quinn, Sarah, Tori, Jordan, Lucas en jou teruggebracht. Jullie waren allemaal ladderzat en konden niet meer nadenken. Ik heb je uitgekleed gisteravond terwijl Madeline Sarah, Quinn en Tori aan het uitkleden was. Jordan en Lucas hebben we in bed gelegd met kleren aan. Ik heb je in bed gestopt en toen wilde ik je een kus geven, maar je duwde me weg. Je werd helemaal boos en zei dat je een vriendin had. Je herkende me alleen niet dus ben ik op het derde matras gaan slapen.' Vertelt ze mij en ik moet eerlijk zeggen dat ik inderdaad even bang was dat ze Jordan en Lucas ook had uitgekleed. Ik weet dat het niks zou voorstellen maar ik zou mij er niet comfortabel bij voelen.

'Sorry dat ik je niet herkende.' Verontschuldig ik me voor wat er gisteravond gebeurde.

'Je hoeft je niet te verontschuldigen.' Is het enige wat ze zegt voordat ze haar lippen weer op die van mij plant. Ik zoen haar terug en tik met mijn tong op haar lip voor toestemming. Ze geeft me die echter niet wat een gefrustreerde kreun van mij oplevert. Ze stopt de kus en kijkt me lachend aan. Haar lach is een van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien. En hopelijk zal ik hem nog heel vaak zien. Ik wil met haar trouwen en oud worden. Ik wil haar voor de rest van mijn leven bij mijn zijde. Ik kan niet denken aan het idee van haar met iemand anders. Het maakt me kotsmisselijk. Ik wil haar gelukkig maken en samen de wereld tegen moet gaan. Ik weet dat ik nooit meer bij haar weg ga. Ik kan en wil het voor geen goud. Ik had nooit gedacht dat ik dit allemaal zou zeggen maar het is waar. Ik wil het allemaal. Ik kom uit mijn trance doordat iemand wat zegt