Fear

"Prologue"

EDITED

"Fear an unpleasant often strong emotion caused by anticipation or awareness of danger"

Yan ang isa sa mga meaning ng word na Fear sa dictionary

Pero para sa akin ang fear ay isang emotion o damdamin na kailangan nating mapagtagumpayan o ma-over come upang maging mas malakas pa tayo emotionally,mentally, at puwede narin siguro physically.

Yun ang meaning ng Fear para sa akin.

Ay oo nga pala nakalimutan ko mag pakilala, ako nga pala si
Chesca C. Francisco na ngayon ay 20 taong gulang na nakatira sa isang subsdivision sa Manila. Mag isa lang ako sa buhay simula ng mamatay ang aking mga magulang. Naaalala ko pa noon kung paano ko huling nakita ang mga magulang ko..

*Flashback*

Ako ay 9 gulang pa noon.

Naglalaro ako noon ng aking manika sa tuktok ng aming hagdanan ng padabog na dumaan si mama sa akin at tila ba'y umiiyak. Lalabas na sana siya sa pintuan ng bigla ko siyang tanungin "Mama why are you crying?" tanong ko.

"Anak may pupuntahan lang si mommy ha, diyan ka lang ok? I love you." sabay yakap sa akin ng mahigpit.

"I love you more po." sabi ko naman na tila ba'y naiiyak na. Pag-katapos noon ay agad-agad umalis ang aking mommy, at kasabay naman noon ay ang aking amang madaling- madaling sumunod sa kanya.

Kina-umagahan.

*Tok tok tok tok*

Nagmamadali akong bumangon upang buksan ang pintuan at nagbabakasakaling yun ang aking mga magulang. Ngunit nagkamali ako dahil pag-bukas ko ng aming pintuhan ay dalawang pulis ang tumambad sa akin at nag-pakilala.
"Ako nga pala si PO1 Santiago. Bata ikaw ba ang anak nila Mrs. Maria C. Francisco at Mr. Erold C. Francisco?"

Nakaramdam ako ng kakaibang kaba ng mga oras nayon.

"Opo bakit po may nangyari po ba sa kanila?" Naiiyak na tanong ko.

"Bata natagpuan namin ang bangkay ng magulang mo sa bayan ng Magallanes Cavite. Ang bangkay ng ama mo ay natagpuan sa kanyang kotse dahil nabangga siya sa isang poste at ang ina mo naman ay natagpuan sa..."

Hindi ko na sila pinagpatuloy sa kanilang pagsasalita dahil sinara ko na ang pinto at agad tumakbo sa aking kwarto at nag-iiyak...

*End of Flashback*

Simula ng mamatay ang parents ko ay di niyo na ako makikitang masaya at nakangiti.

Tila ba ayaw ko ng gumising araw-araw na kahit ang Diyos ay sinisi ko na dahil sa mga kamalasang dumating sa buhay ko.

Namuhay ako ng mag-isa ng mag 15 taong gulang ako dahil iniwanan na ako ng lolo George ko ng mamatay siya dahil sa stroke siya na nga lang ang nag-iisang nag-alaga sa akin ng mamatay ang magulang ko kaso iniwanan niya rin ako. Nang mabalitaan iyon ng asawa ni lolo George na lola ko sa ibang bansa nasi lola Celia ay siya na ang suporta sa mga panganga-ilangan ko.

Namuhay ako ng mag-isa at it change until one day, may nakilala akong mga kaibigan.

Anna

Ericka

Shaila

Oliver

Johan

Carl

Naging matalik kaming magkaka-ibigan we enjoy a lot kapag mag kakasama kami.

Pero....

Pero....

Sa isang pagkakamali nawala ang lahat. We experience the heat of hell when the devil came to our life.

She stole the life of my friends, she kill people that cares for me and love me.

Ano bang kasalanan ko sa kanya? Bakit niya kinuha ang lahat ng meron ako? Bakit niya ipinaparanas sa amin ang mga TAKOT namin?

Sino ba siya? Anong kasalanan ko sa kanya?

Dito na nag-umpisa ang istorya ko...

______________________________________

AN:

VOTE AND COMMENT ARE MUCH APPRECIATED!!!