hide and seek

₁₀₀

UYARI: bu bölümden sonra bir bölüm daha gelecek, kapanış gibi. burada bitmiyor.

gelen arama: ggukie

"jungkook.."

"özür dilerim.. yoongi ben-"

sözcükleri boğazına dizilirken dudaklarını ısırdı ve gözlerini sıkıca kapatarak telefonu titreyen ellerinde sabitlemeye çalıştı.

"h-hatırladın mı?"

çok acı çekmiş olmalıydı.

jungkook küçücük bir şey dolayısıyla bile kendinden şüphe duyacak, kendini kötüleyecek ve insanlardan uzaklaşacak bir çocuktu, kendi hayatından vazgeçtiğini, hele ki yoongi'den vazgeçtiğini hatırladığında neler hissedebileceğini tahmin bile edemiyordu.

"yoongi özür dilerim.."

adam yerinden kalktı, eğer yanına gelmesini isteyecekse şimdiden hazırlanmalıydı, trafiğe takılabilirdi. fazlasıyla açıktı ki jungkook'un ona, veya herhangi birine ancak en çok ona ihtiyacı vardı.

"iyi misin?"

jungkook kafasını iki yana salladı, konuları kendisi olmamalıydı. konu yoongi ve sadece yoongi'ydi, uzun zamandır da öyle olmalıydı ancak jungkook fazla bencildi.

"seni bıraktım.. yoongi seni bıraktım
ve-"

"yanına gelmemi ister misin?"

neden sürekli onu düşünüyordu?

kendisini düşünecek vakti hiç olmamıştı ki, bunca zamandır neden kendi yerine onu koruyordu?

"hayır yoongi-"

"gelebilirim, cidden, sorun olmaz."

ceketini aldı, haziranın başlarında olsalar da hemencecik yağmur yağmaya başlıyordu ve yoongi'nin ıslanacak hali yoktu.

"hyung."

olduğu yerde durdu.

adına alıştığından beri kendisine sadece ciddi olmalarını istediği zamanlarda hyung demeye başlamıştı, bu sözcüğü sesinden duyduğunda yoongi durması ve dinlemesi gerektiğini biliyordu.

"lütfen d-dinle.."

"sorun ne kookie?"

kendini alıkoyamıyordu. ona taktığı küçük adların hoşuna gittiğini biliyordu, bunları fısıldayınca istemsizce sakinleştiğini de.

"senin yanımda olduğunun farkına varmamı sağlıyor." demişti bir keresinde. "ve ne olursa olsun güvende hissediyorum."

jungkook gergin omzularının gevşediğini hissetti, bunu sonsuza dek yapabilirdi.

zamanları var mıydı?

bilmiyordu.

"hatırlıyorum."

nefesi kesildi ve mutfak tezgahına tutunarak gözlerini kapattı, dayanamıyordu.

"şimdi.. şimdi oraya geleceğim- ve düzgünce özür dileyeceğim, t-tamam mı?"

yoongi çocuğun kendini zorlamasını istemiyordu, "kookie lütfen.. iyi değilsin."

"sorun değil."