İyi okumalar...
Taehyung bizi görmüşdü sinirlenmiş ve beni kolumdan tutup çekmişti ve asansör tuşuna bastı. Asansörün kapıları tekrar kapanırken jungkook sinirden küfrediyordu.
-"taehyung napıyorsun?"
-"hiç gelecekteki sevgilimi vahşilerden kurtarıyorum."
-"off tanrım sizinle ne yapacağım?"
Kendimi taehyung'dan kurtarıp odama geçtim. Kızlar ve çocuklar ile konuşmuyordum sadece taehyung ve jungkook. Ama içeri girenler ile yüzüm düşmüşdü.
-"günaydın mia!"dedi yiren
3'de bana yaklaşırken konuştum.
-"yaklaşmayın işlerim var çıkar mısınız?"
-"hadi ama özür dileriz."dedi soo bin
-"işlerim var! Çıkın!"
Suratlarını düşürüp odadan ayrıldılar.
Ama ikinci kez açıldı ve bağırmaya başladım.
-"SİZE ÇIKIN DEDİM!"
-"sakin ol mia benim. Jungkook."
-"a pardon ne istemiştin?"
-"sadece seni merak ettin. Kızkar üzgün gibiydi."
-"onlar için mi? benim için mi endişeleniyorsun?"
-"şeyy....se-"
-"onların üzgün olduğunu merAK ETTİYSEN ONLARA SOR!"
-"sakin ol seni merak ettim ve...beklediğim tepki bu değildi."
Jungkook ayağa kalktı ve odamı terk etti sanırım kırılmışdı. Ne yapacağımı bilmiyordum.
♣️
taehyung'un imzalaması için odasına dosyalar ile girdim.
-"hey!"
-"üzgünüm tae şunu imzalar mısın?"
-"ver....bu arada kızlarla kavga mı ettin?"
-"neden herkes bunu soruyor?"
-"biraz gerginsin sanırım."
-"boşver!"
-"biraz sakin olur musun? Kötü bir amaç için sormuyoruz herhalde!"
Bana bağırmışdı biraz gözlerine baktım hala ateş fışkıran gözleri bana bakarken ben odayı terke ettim aferim bana şimdi yanımda dertleşe bileceğim hoseok bile yok. Odama girdim ve kimse beni çağırmadan odamdan çıkmamıştım ve bugün fazladan mesaiye kalacaktım.
♣️
Mesai saati gelip geçmişdi bile eve gitmek için asansöre bindim. Yanımda olan jungkook bu sefer yan gözle bile bakmıyordu ona döndüm.
-"özür dilerim fazla çıkıştım."
-"ne oldu? Tae ile de kavga etmişsin. Bağırdın eline ne geçti? bir kayıptan başka birşey değil!"
Önümü döndüm ve sessizce göz yaşlarımı akıtıyordum. Aynadan beni gören jungkook elini omzuma koydu kendine çeviriyordu ki asansör açıldı bende bir elim ile ağzımı kapatırken omzumu kurtarıp oradan hızla uzaklaştım.
-"MİA!"
Arkamdan bağırışları umursamadan metroya geldim.
♣️
Evde köpeğimi kucaklayıp delice ağlamaya devam ettim.
-"j-jungkook haklıydı elime kayıptan başka birşey geçmedi."
Telefonuma gelen mesaj ile sırıtmaya başladım.
Taemin:
merhaba mia ben taemin umarım hatırlıyorsundur. Annelerimiz yakın arkadaşlardı.
Mia:
Hatırlatın taetae de sen bana neden mesaj attın?
Taemin:
Herhalde evinde boş yer vardır."
Mia:
Var tabi gel.
Taemin:
Kapıyı aç.
Şaşkınlıkla kapıyı açtım taemin'i karşımda görünce sıkıca sarıldım.
-"seni çok özlemişim mia"
-"bende öyle."
-"hey bu ufaklıkda kim?"
-"funcy."
-"çok sevimliymiş."
Taemin'e odasını gösterdikden sonra ikimizde uyuduk.
