Geleceğim Sensin

Geleceğim Sensin-45

Bana öylece bakıyordu dakikalardır. Ben de bir şey demeden onun o şaşırmış yüzüne bakıyordum . "Eve gidelim mi sevgilim? Sen de ben de yorulduk. Hem oğlumuz daha rahat uyusun. " dediğimde kafasını salladı ve elini kaldırarak "Tamam gidelim ama ben de kalacaksınız bir süre ." dediğinde kafamı salladım . Arabayı bizim eve doğru sürmeye başladı . 

********

 Arabadan indiğimizde saat 2 ye geliyordu. Ama bizim evin ışıkları hala yanıktı. "Uyumamış sizinkiler . Hatta  babam da gitmemiş." dedi oğlumuzu kucağına alırken. Ben de derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım. "Biz bunu  onlara nasıl söyleyeceğiz Burak ? Yıkılırlar." dediğimde durdu ve arkasını dönerek boşta olan elini yanağıma koyarak okşadı. 

"Sevgilim, sen ve ben varız. Annesi ile babası var aslanımızın. Ona  bir şey olmasına asla izin vermem. En yakın zamanda donör bulacağız. Bulamazsak ..." dediğinde gözlerim gözlerinin içine baktı ve "Evlenelim Burak . En yakın zamanda evlenelim oğlumuz için. Huzurumuz için." dediğimde biraz düşündü. 

"Tamam o zaman içeri geçelim ve konuşalım. Sevgilim. " dediğinde kafamı salladım ve peşinden gittim. Kapının ziline bastığımızda Banu abla hemen açtı kapıyı. "Hoş geldiniz çocuklar geçin içeri." dediğinde hemen içeri girdik ve hızlı adımlarla  benim odama çıktık. 

Furkan'ı  beşiğine yatırdık ve geri aşağı indik. Herkes buradaydı. Burak ile ikili koltuğa oturduk. Burak ellerimi elleri arasına aldı ve derin bir nefes alarak konuşmaya başladı. 

"En yakın zamanda nikah kıyacağız." dedi direk. 

"Ne ! Oğlum nereden çıktı bu ?" Basri amca ayağa kalktı ve şaşkınca bir bana bir de  sevdiğim adama bakıyordu. 

"Her şeyi anlatacağız sakin olun. Otur istersen Basri amca. Ayakta olma." dediğimde beni dinledi ve yavaşça yerine oturdu. 

"Kliniğe gittiğimizde masal bir kaç test yaptırdı. Ondan bu kadar geç kaldık. Test sonucu çıktığında..." konuşamıyordu Burak. Gözünden bir damla yaş aktığını gördüğümde artık ben de ağlamaya başlamıştım .

"Abi kötü bir şey mi oldu? Furkan ... abi Furkan iyi mi ?" Canan gözleri dolu bir şekilde bize bakıyordu. 

"İlik kanseri teşhisi konuldu oğluma." dedim ve ağlamaya başladım. Bunu demem ile salonda derin bir sessizlik oluştu . 

"Oğlum bu doğru mu ? Torunum ..." Basri amca konuşamıyordu. Babama baktığımda yüzü bembeyazdı .

Banu abla ağlıyordu Canan ise yere oturmuş aynı şekilde hıçkırarak ağlıyordu. Uraz ise hiç bir şey demeden kafasını elleri arasına almış düşünüyordu . 

"Yarın herkes hastaneye gidip test yaptıracak. Uygun donör bulunursa  oğlumuz kurtulacak." dedi Burak boğuk sesiyle. 

"Bulunamazsa ?" Babamın sorusu ile ona baktım. Derin bir nefes aldım ve gözyaşlarımı sildim. 

" Bulunamazsa ... Bir kardeş onu iyileştirebilir ." dedim ve devam ettim. "O yüzden erkenden evleneceğiz baba. Oğlumuz için. Onun sağlığı için." dediğimde kafasını salladı ve arkasına yaslanarak anlını ovuşturdu. 

"İzniniz olursa oğlum ve masalı yanımda götürmek istiyorum. Bu süreçte yanımda olmaları daha iyi. Sizin de iyi bakacağınıza adım gibi  eminim ama  aklımda kalırlar." dedi babama bakarak .

Babam kafasını salladı ve "Haklısın oğlum sende kalsınlar. Biz Banu anneniz ile yarın erkenden hastanede oluruz. " dedi. 

"Teşekkür ederim baba." dedim ve başımı Burak'ın omuzuna yasladım.