Geleceğim Sensin

Geleceğim Sensin -50

Sondaki duyuruyu okursanız çok sevinirim :) 

------------

6 ay sonra...
10 mayıs....

"Beslenmenize dikkat etmelisiniz, arada dışarı çıkıp biraz dolaşın bu size ve bebeğe iyi gelecek. Ali bey siz de eşinize destek olursunuz umarım." Dedim masamda çift  ile konuşurken.
"Tabi ki de destek olacağım siz hiç merak etmeyin."

"O zaman diğer aya size randevu verelim ." Dedim bilgisayarda  işlemleri girerken.

"Tamamdır. Ayın 20  sinde geleceksiniz." Dedim kâğıda yazarken.

"Siz olacak mısınız?" Diye sordu kadın gülümseyerek . 

"Maalesef, ben yarın dan sonra doğum iznine çıkıyorum uzun bir süre olmayacağım. Diğer doktor arkadaşım bakacak benim yerime ." Dediğimde kadın kafasını salladı.

"Pekala şimdiden allah analı babalı büyütsün. Sağlıklı doğsun inşallah." Dediğinde gülümsedim ve " Teşekkürler, inşallah." Dedim.

Bir kaç  ilaç yazdıktan sonra muayeneleri bitti. Bunlar son hastamdı zaten.
Eşyalarımı topladım  çantama koydum.

Odadan çıktığımda sekreterime seslendim.
"Canım ben çıkıyorum."
" Peki hocam. Kendinize iyi bakın. Artık bebişler doğunca ziyarete geliriz hastanedeki arkadaşlarla." Dediğin de gülümsedim ve kafamı salladım .

"Tabi ki gelin  canım beklerim. Bu sözünü unutmayacağım bak!." Dedim elimi sallayarak.

Güldü ve " Söz hocam ." Dedi.
"Hadi görüşürüz. " dedim ve sarıldıktan sonra asansöre binerek yukarı kata çıktım.

Furkan'ın olduğu odaya girdiğimde çizgi film izliyordu arkadaşlarıyla.
"Oğlum." Dediğimde kafasını kaldırdı ve bana baktı.

"Anne , gidiyor muyuz ?" Diye sorduğunda kafamı salladım.

"Hadi giy ceketini üşüme." Dedim ceketini giydirirken. O sırada telefonum çalmaya başladı.

Ekrana baktığımda  Burak arıyordu.
Telefonu cevapladım ve odadan çıktık.

"Efendim hayatım ?"
"Ben geldim sevgilim hastanenin önündeyim. Bekliyorum." Dedi.
"Tamam canım biz de 5 dakikaya oradayız. " dedim ve telefonu kapattım.
"Baba mı gelmiş ?" Dediğinde kafamı salladım.

"Baba gelmiş aşkım. Hadi bekletmeyelim ." Dedim ve elini tutarak asansöre ilerledim.
Düğmeye bastığımda direk açıldı kapılar. Hemen içine bindik ve zemin katın düğmesine bastım.

Asansör inerken Furkan göbeğimi dürtüp kardeşlerine bir şeyler söylüyordu.

"Hey orada rahat mısınız?" Dedi ve  kulağını dayadı. Kızlarım abilerini çok sevdiği için o konuştuğu zaman içimde kıpır kıpır dılar.

"Aa anne hareket ediyor bunlar " dedi elini koyarak.
Asansörün kapıları açıldığında içinden çıktık ve çıkışa doğru ilerledik.

"Evet oğlum, abileri onlar ile konuştuğu için çok mutlular ve hem sana cevap da veriyorlar ." Dedim.

"Gerçekten mi ?" Dediğinde gülümseyerek kafamı salladım.

"İnanılmaaz." Dedi şaşkınca. Çok tatlıydı ama bu çocuk.

Arabanın yanında kollarını birbirine bağlamış bizi bekliyordu Burak.

Furkan onu görünce koşarak üzerine zıpladı. E haliyle de Burak onu eğilip kucağına aldı.