💎ESVED

🌚ESVED 22.BÖLÜM

Esved
22. bölüm
Olmaz

"Abi!!!!"

Cemre'nin bağırmasıyla kalbim hızlanmıştı. Aradan bir hafta geçti ve sanki ömür gibiydi. İçeriye girdi ve kendisine sarılan kardeşine sarıldı. Bense öylece duruyordum. Başıyla verdiği selamla aklıma gelen her şeyi doğruladım. Sanırım İtalya ona iyi geldi.... Ya da onlara iyi geldi.

Mutfağa geçip yemek hazırlamaya koyulurken telefonum çaldı. Hızla gidip açtım. Demir üstünü değiştirip gelmişti ve ben ona bakmadan telefonu açtım.

"Alo"

"Merhaba efendim Esved Arat ile mi görüşüyorum?"

"Evet benim."

Dedim. Adam Türkçe konuşuyordu ve merakım artmıştı. Sessizce beklemeye koyuldum

"Efendim açtığınız dernek için para bankamıza ulaştı size teşekkür etmek için aradım."

Dediğinde gülücükle yüzümde asılı kalmıştı. Amerika ve Türkiye de Cemre ila şiddet gören, sokakta kalan ve benim gibi umutsuz kadınlar için bir yer açtık. Rehabilitasyon merkezi gibi ama kalacakları yerleri ve onlar için ayarlanan psikologlar vardı.

Tamamen açıkmış olmasına sevinerek yeni eşyalar almalarına yardımcı olmuştum ve kesinkes konuşup

"Bakın en iyi doktorlar getirilsin gerekirse biraz daha gönderirim. Her kim gelirse alınsın sakın insan ayırmayın yer yok da demeyin ben halledeceğim. Şimdilik bin oda yeterli"

Dedim. Adamla anlaşıp telefonu kapattığım da beni izleyen Demir açıklama yapmam için bekliyordu. İlk defa sohbet edercesine ona doğru yürüdüm.

Karşısına oturup telefonuma bakarak

"Türkiye ve Amerika da benim gibi kadınlara ulaşmak için bir dernek açtım. Toparlanacaklar, ölümün tek tercih olmadığını anlayacaklar."

Deyip hevesle anlatıyordum. İçimde yeşeren ve cümlelerin yetmediği bir hisle anlatıyordum. Demir beni izleyip heyecanıma ortak oluyordu.

Kendime söz vermiştim korkmayacaktım ama....ama o uzaktı. Benden uzaklaşmış ve sanki hissizleşmiş gibiydi. Tam ona bir şeyler gösterecekken telefonu çalmıştı ve kalkıp gitmişti. Ne oluyor? Acaba o kız....tabiki de ne sanıyordun Esved seni sevmesini mi? Sence o kız varken seni ister mi? Daha....daha sana dokunmasına katlanamazken birde sevmesini isteyecek kadar aptal mı oldun?

Cemre'ye bakıp derince nefes aldım ve

"Cemre okula gideceğim."

Dedim. Ona bile bakmadan ayaklanıp yürümeye başladım. Kulaklığımı takıp yürümeye başlamıştım ve adımlarım çok ağırdı. Üstümse kocaman bir yüktü, gitmem izin vermeyen bir yük.

Başımı kaldırdığımda karşıda bana el sallayan Saha'yı gördüm. Gülümseyip yanına gittim. Biraz sohbet edip derse gittim ve iki saat ardından çıkmıştım. Saha ile bir yerde buluşacaktık.

Bana konum attığı yere gittiğim de Raciv, Saha, bir kadın ve adam vardı. Onlara gülümseyip içeriye girdim ve hepsiyle selamlaşıp oturdum.

"Bu Esved Türk arkadaşım"

Diye beni takdim eden Saha ile bende onlarla tanıştım. Riyad ve Temime abi kardeşmiş ve çok hoşlardı ve onlarda Filistinden gelmişler.

"Sen ne iş yapıyorsun?"

Diyen kıza dönüp gülümsedim ve

"Doktorluk ikinci sınıfım."