💎ESVED

🌚ESVED 43.BÖLÜM

ESVED
43.BÖLÜM

Kızlar bol yorumları alayım.  Valla bakın güzel bölümle geldüm hatrınız için bi 60 yorumu hak ediyor

Kendimi dışarıya attığım da Washington ağlıyorcasına yağmur döküyordu. Beni anlıyor musun gökyüzü? Sana, bana ondan haber getir demiştim,  anlat demiştim bunun içindi.

Dışarıya çıktığım da eşarbım ıslanıyordu ve ben kaçmak istiyordum. Bir adım attığımda arkamda duyduğum sesle oraya döndüm. Cemre ve Antony kapıda duruyordu. Onlar kapalı alandaydı ama ben yağmurun altındaydım. Bu acı böyle süzülüp gidecek ve bu iş bugün bitecek.

"Cemre! Sana bakınca onu görüyorum, ben kime baksam o adamı görüyorum, ben aklımı kaybettiğimde onun resimleriyle uyudum.....Cemre ben onu...o kadınla görmeye dayanamam!"

Diye çığlığım yıkarken yere çökmüştüm taaki Cemre gelip sarılana kadar.

(Yazar)

Suna Demir'i görmüştü. Halsiz ve yıkılışını görmüştü. Bir suretin onu böyle yıkacağıno düşünememişti ama öyleydi. Ağlıyor ve ayakta duramıyordu.

Asla ona dokunmayan adamın aşkına boyun eğmişti. O Esved'i seviyor asla onu sevmeyecekti bu sadece boş çabaydı. Gözlerini sildi ve kocasının karşısına geçip

"Git hadi..."

Diye bildi. Seven bir kadın boyun eğdi ve git dedi. Kim kalk başka kadına git derki sevdiği adama ama o kadın git ve sev dedi. Demit gözlerine bakarken Suna gülümsedi

"O kızın sevgine ihtiyacı var git....onu iyileştir."

Dedi ve çantasını alıp oradan çıktı. Suna arka kapıya arabasını çağırıp hıçkırıklar içinde giderken Demir durmadı ve hızla çıktı.

Koşarak kapıya gelirken insanlara çarpıyordu ama umarunda değildi. Aşkına koşuyordu. Bir daha aşkını kaybedemez birdedaha bu acıyı çekemez.

Koşarak kapıya geldiğin de yağmurun altında duran kadını gördü. Yerde etekleri ıslanmış ve çaresizce duruyordu. Ayakları çivilenmiş gibiydi. Özlediği yüz, özlediği koku, özlediği aşk oradaydı. Onu unutmasına dayanamaıdğı sevdası oradaydı ama gidemiyordu.

Dizleri üzerine düştüğünde Esved başını kaldırdı ve Demir'i gördü. Bakmamak için yemin ettiği adamı gördü. Cemre kenarıya geçtiğinde onları gördü. Yan yana değildi,  dokunmuyorlardı ama öyle bir aşktı ki dokunmadanda seviyor, bakmadan özletiyordu. Esved onu gördüğü anda kolları yanlara düştü. O Demirdi onun Demir'iydi.

Ona bakmayı bırakıp kısılmış sesiyle

"Demir!"

Diye söylendi ama Cemre'nün bile duymayacağı kısıklıktaydı. Ama Demir duydu. Onun kısılmış sesindeki haykırışı duydu.

"Esved!"

Diye aşkına seslenirken inen yağmur onları ıslatıyordu. Demir ayağa kalkarken Esved elleriyle yüzünü kapadı ve gitmesi için dualar etti. O evli ve bu haram onu sevmesi Esved'e haram.

"Esved'im!"

Diye yanına geldiğin de Esved gözleri kapalı duruyordu. Ona bakamazdı, ona aşkla bakamazdı.

"Git!"

Diye seslendiğin de Demir yanına oturdu ve ona baktı. Eşarbının omuzlarından şarkışını, ıslanmış gözlerini, kızarmış burnuna içindeki özlemle baktı. Baktı....baktı....ve baktı. Git diyr çığlık atarken o sadece özlem giderdi.