I'll Sacrifice My Brain

CHAPTER 18.5 *Going to mall - Part 2*

CHAPTER 18.5 *Going to mall - Part 2*

KHANE'S POV

Atlast! Nahabol ko rin siya. Hinablot ko ang kamay niya.

"hoy! Sandali nga. Bat ba bigla-bigla ka nalang umaalis? Ha?" tanong ko sa kanya.

"Kasi, nakakainis ka! You never failed to annoy me! Hindi ka na talaga nagbago!" sigaw niya. Pinagtinginan na tuloy kami.

"Joke nga lang yun. Di mo ba naiintindihan?" sabi ko sa kanya.

"Well, that's definitely not a good joke!" 

"Bat ba kasi ang dali mong magalit? Para yun lang naman?" 

Bigla nanamang nanlisik ang mga mata niya.

"Anong yun lang? How many times should I tell you, NEVER JOKE ABOUT ACADEMIC RANKING!" sigaw niya ulit.

"Calm down, okay? Sorry na. Hindi ko naman sinadyang sabihin yun. I never intended to do that. Nadulas lang talaga ako. Sorry na."

"Kahit na. Naiinis pa rin ako. You're making me look like I'm so desperate to reach the top."

"I do not. Ikaw lang ang nag-iisip niyan. Ikaw na mismo ang nagsabi dati, I changed. Nararamdaman ko rin yon. Nihindi na nga kita magawang galitin ngayon dahil ayaw kong nagagalit ka sakin."

"Yun ang akala ko dati. I thought you changed. But you never did. Anong hindi ako magawang galitin?? Eh, kagagawa mo pa nga lang! Ewan ko talaga sayo. Bahala ka!" naglakad nanaman siya palayo sa akin.

Hinabol ko siya ulit. "Sandali nga! Kausapin mo ako ng matino at mahinahon. Okay?"

"Ano bang gusto mo? Nakakainis ka na?" sigaw niya.

"Gusto kong magkabati tayo. Like what I have said, ayaw kong nagagalit ka sa akin. So, please, forgive me. Pleease."

"Paano kung ayaw ko? Pano kung sabihin ko sayong ayaw kitang patawarin dahil masyado ka ng balakid sa buhay ko. You're the antagonist in my story..."

Ouch! Ang sakit. T__T Tagos hanggang puso't laman ang mga sinabi niya. Napakasama ko na siguro sa paningin niya.

"Look!" hinarap ko siya habang hawak ang mga braso niya. "Di ko nga alam kung bakit kita sinusuyo kahit na alam kong napakakitid ng pang-unawa mo! But since it's my fault this time, I'll do anything para makabawi sayo. Sorry for that bad joke. I promise, gagawan ko ng paraan at babawi ako sayo. I'm very sorry. Sana mapatawad mo na ako."

I left the mall without listening to her response. Sana mapatawad niya na ako dahil sa gagawin ko. Even though it would be hard for me. If she doesn't want that to be a joke, then I'll make it real. Kahit ngayong quarter lang. Bahala na.