Przeznaczony ( RANDY ) ( A/B/O) ( Zakończone )

epilog v2

Pov. Ryan

Jego dłoń powoli opadła, a bicie serca zwolniło, aż przestało bić całkiem....

To koniec....

- Proszę się odsunąć! - krzyknął ratownik, przepychając się w stronę Andy'ego.

Całą resztę wydarzeń pamiętam jak przez mgłę. Szpital. Sala pod którą siedziałem przez kilka godzin. Moi przyjaciele.

- Dzień dobry, - z sali wyszedł lekarz, widocznie zmęczony. - Jest Pan Alfą Andy'ego Flower'a ?

- T-tak, co z nim ? - mój głos był zachrypnięty.

- Było ciężko, a serce zatrzymało się kilka razy. Jednak udało nam się utrzymać to przy życiu, teraz powinno być tylko lepiej. - odpowiedział, a mi z serca spadł kamień. - Niestety mam też złą wiadomość.

- J-jaką ? - poczułem żółć podchodzącą mi do gardła.

- Pański partner był w ciąży, ale nie udało nam się uratować dzieci. - położył mi dłoń na ramieniu. - I niestety, żeby uratować Omegę, musieliśmy usunąć kilka ważnych do zajścia w ciążę organów. Były zbyt zniszczone i zagrażały życiu Pana partnera. - posłał mi smutne spojrzenie. - Omega nie będzie mogła już dać panu szczeniaków. A teraz przepraszam, ale muszę już iść.

Moje serce było pęknięte, jednak najważniejsze, że Andy żyje. Cały świat jaki znam, nie uległ zniszczeniu.

Dziecko można adoptować, a takiej miłości już nie, gdyby umarł, zrobiłbym to razem z nim...

****

Kolejny dzień szedłem do szpitala, do mojego małego blondynka. Nadzieja, że wkrótce się wybudzi, trzyma mnie przy życiu, i normalnym funkcjonowaniu.

- Dzień dobry. - przywitałem się z pielęgniarkami z oddziału na którym leżał mój aniołek.

Przeszedłem przez drzwi do sali, a kwiaty które nosiłem w rękach upadły na ziemię.

Mój mały blondasek leżał na łóżku, a jego oczy były otwarte.

- A-andy ? - głos mi się łamał.

- Hej Rye, - jego buzię ozdobił śliczny uśmiech.

Powiem szczerze że to bardziej taki mój... hym.... dziwny pomysł na lepsze zakończenie... Nie zmieniam a daje opcję wyboru ❤💕