Ben her kimin kollarındaysam bu koku...
Tarif edilemez bir kokuydu. Bu kokuyu ciğerlerime kadar soluduğum anda "işte özlediğim koku" diyebildim.
Tam özlediğim kokuyu geleceğe kadar yetebilecek derecede ciğerlerimde biriktirmeye karar vermişken lanet olası karanlık bastırmıştı etrafı.
Işıkları kim kapattı?
Keşke tek ışıklar olsaydı sesler...
Ses de yoktu ki.
Yusuf'un Gözünden ( bir ilk hddhdh )
Bugün bayaa sinirliydim. Sabah kız kardeşim Verda'yla alışverişe gitmiştik. Yanımızda da İrem vardı. Her ne kadar istemesemde kardeşim için gitmiştim. O sırada Verda yanımızdan başka reyona ayrılınca o gün ki kızı (Evren'i) bir adamın yanında gördüm. Buna istemsizce sinirlenmiştim ama neden?
Sonra eve geldim. Bugün Pazar günüydü. Yarın ise lanet olası okul vardı. Gerçi yarın yeni okula gidecektim. Her zamanki gibi ufacık suçtan disiplin yemiştim.
Sadece Verda'ya "fazladan kalemin varmı?" diye soran bir erkeği dövmüştüm. Verda 10. sınıfa gidiyor. Ben 12. sınıfa. Tabii suçlar birikince müdürün kırmızı çizgisine geldi. Beni okuldan attı.
Sonuçta büyüktür pek bişey diyemedik. Adam 60 yaşında yanii.
O bu değilde okula yaptığımız bağışlar bana koyuyor amk.
Yeni okul formamı almak için çarşıya gittim. Orada Pelin bana mesaj attı. Bir kafeye gelmemi istedi.
Pelin'i 9. sınıfta tanıdım. Çok yakın arkadaşdık. Ama bana aşkını itiraf edene kadar. Böyle şeyleri sevmezdim. Seviyorsan baştan de! (Yapmayacağın şeyi baştan deme Yusuf xjjxsj)
Her ne kadar onu sevmediğimi, hayallerinin imkansız olduğunu desemde kabullenemiyordu.
Son kez konuşmak istediğini bir daha asla rahatsız etmeyeceğini söyledi. Sırf bu yüzden kabul ettim ve kafenin yolunu tuttum.
Geldim. Konuşmaya felan başladık. Hâlâ aynı hayallerini anlatıyordu. Sonra pişmanlık cümleleri savurdu gitmemem için.
Etraf camdan olduğu için dışarıya bakarak konuştu. Gördüğü şeyle lafını kesip dudaklarıma yapıştı.
Böyle bir şey tahmin etmiyordum. Hemen dudaklarımı ondan çekip bağırdım. Sonra da masayı terk ettim.
Mağazaya doğru ilerlerken bağırış sesleri duydum. Kafamı o yöne çevirdim ve büyük bir kalabalık, polis ve ambulans vardı. Kafamı yukarı çevirdiğimde bana yumruk atan kızı gördüm.
İntihar edeceği heryerinden belliydi. Kalabalığa doğru yaklaştım. Merdivenlerden çıkmaya başladım.
Bina inşaat halindeydi. Heryer molozdu.
Arkamdan gelen polis uyarısını ve beynimin bana gitme diyişini dinlemeden hızla çıktım.
Kendi kendime soruyordum "neden gidiyorum" diye ama cevap alamıyordum. Gitmek istemediğimi düşünsemde ayaklarım beni oraya çekiyordu.
Nihayet çatı katına gelmiştim.
Tam son adımına yaklaşmış ve bağırışlar fazlalaşmış olacak ki koşarak onun elinden kavrayıp kendime çektim.
Sonra yarı baygın şekilde bir şey sayıklıyordu.
"Özlediğim koku..!"
Tekrar tekrar sayıkladı.
Bir süre sonra ise bayılmıştı.
