Papatyalar Ölene Kadar #Wattys2018

#16

Düzenlendi!

Bölüm şarkısı:

Tolgahan Tarıoğlu-Bu kalp

*****

Zaman durmuş gibi, etrafımızda kimse yokmuş gibi öylece bir birimize bakıyorduk. Asrın bana 'gitme' demişti. Bu duygudan nefret ediyordum. Kalbimi paramparça edip elime veriyor her seferinde, 'bitti' diyorum, 'bir daha güvenmem ona' diyorum. Sonra geliyor bir hareketiyle kalbime tahtını kurup oturuyor. Ve ben buna engel olamıyorum.

"Efe!!"

Öykü'nün çığlığı tüm eve yayılmıştı.

"Geliyor! Geliyor, Efe!"

Her kes refleks olarak Öykü'ye bakmıştı. Elini karnına tutmuştu. Acı çektiği yüzünden belliydi. Benim Öykü'ye doğru koşmamla Efecan da kendine gelmişti.

"A..ama daha erken. Çok erken"

Efecan heyecanlanmış olmalıydı.

"Kes sesini!! Yardım et. Hastaney...Ahh"

"Tamam, Öykü sakin ol. Nefes al. Bebeğin de sen de iyi olacaksın. Güven bana"

Öykü başını belli belirsiz salladı.

"Araba hazır"

Ne ara dışarı çıktığını bilmediğim Asrın arabasını kapının önüne kadar getirmişti.

"Efecan!"

Asrın'ın ikinci defa bağırmasına rağmen Efecan hala şoktan ayılmamıştı. Mertcan desen ondan beter.

"Abi götürsenize kızı"

İkisi de kilitlenmiş gibiydi. Beni bile duymadılar. Asrın arabadan inip hızla yanımıza geldi. Öykü'yü dikkatle kucağına aldı. Aslında bunu yaparken kendi canı acımıştı. Çünki yarası daha yeniydi. Efecan'ın yüzüne hafif tokat atıp kendine gelmesini sağladım.

"Öykü'nün sana ihtiyacı var. Lütfen ona destek ol"

Efecan kendine gelip başını salladı. Hızla arabaya koştu. Asrın'a yardım edip arka koltuğa Öykü'ün yanına oturdu. Ben de ön tarafa oturdum. Sürücü koltuğuna oturan Asrın gaza basdı.

"Bitanem, sakince nefes al"

Öykü'nün yüzü kıpkırmızı olmuştu. Elini karnına koydu.

"Bebeğim. Lütfen ona bir şey olmasın"

Efecan Öykü'nün gözünden akan yaşları tek tek siliyordu. Bu sahneye şahit olmak istemezdim aslında.

"Ona bir şey olmayacak tamam mı? Ben ikinizi de bırakmam"

Efecan'ın tek zaafı Öykü'ydü. Ha bir de doğacak kızı. Bu sırada en yakın hastaneye gelmiştik. Mertcan da arabasıyla peşimizden gelmişti. Arabadan inip hastanenin kapısından içeri girdim.

"Sedye getirin. Lütfen!"

O sırada Efecan kucağında Öykü'yle içeri girdi.

"Sedye nerede lan?!"

Efecan'ın bağırmasıyla hemşirelerden biri sedyeyle yanımıza geldi.

*****

"İkiniz de iyi olacaksınız. Tamam mı?"

Öykü başını salladı.

"Seni seviyorum"

Efecan Öykü'nün elini tutup öptü.

"Ben de seni seviyorum"

Öykü ameliyathaneye alınmıştı. Şu an tek istediğim ikisinin de sağlıklı şekilde dışarı çıkmasıydı. Anladığım kadarıyla daha iki hafta vardı doğuma. Biraz riskli olabilirmiş.