Bölüm şarkısı:
Jeon Jungkook- Still with you
*****
Bakışlarımı pembe cizgilerden ayıramıyordum. Test benim değildi. Tabiki benim değildi.
"Konuşacak mısın?"
Mertcan'ın sesiyle irkilerek başımı kaldırdım. Asrın bana bakıyordu. İlk defa gözlerinde bir duygu vardı. Farklı bakıyordu. İnanmamıştır değil mi? Bana güveniyordur.
"Asel, o test senin mi?"
Düşünmeliyim. Cevap vermeden önce düşünmeliyim. Elimi uzatıp çantayı Azra'dan aldım. İçinde cüzdan ve bir kaç makyaj malzemesi vardı. Bunlar Mila'nındı. Bu çantanın aynısından bende de vardı ve ben dün onu götürmüştüm. Yanlışlıkla Mila'nın çantasını götürmüş olmalıydım.
"Asel, cevap ver!"
"Bana bir daha bağırma!"
Asrın'a baktım. Cevap vermemi istiyordu. 'Hayır, benim değil' dememi istiyordu. İnkar etmemi. Ama böyle söylersem Mila zor durumda kalırdı. Her şeyden önce Mila'yla konuşmalıydım. Böyle bir şeyi benden nasıl gizlerdi?
Hiç bir şey söylemeden gitmek istemezdim ama yapmak zorundaydım. Adımlarımı kapıya yöneltip odadan çıktım. Mertcan ve Efecan'ın sesini duyuyordum. Fazlasıyla kızmıştılar.
"Nereye gidiyorsun?!"
"Asel!"
Merdivenleri koşarak inip evden dışarı çıktım. Çok soğuktu. Mont giymeliydim ama vakit yoktu. Cebimden telefonu çıkarıp Ali'yi aradım. İkinci çalışta açmıştı.
"Günaydın"
Sesi uykulu geliyordu büyük ihtimal ben uyandırmıştım.
"Günaydın. Rahatsız ettiğim için üzgünüm. Evdeyim. Hemen gel beni al, lütfen"
"Bir şey mi oldu?"
"Lütfen, sadece gel"
"Tamam"
*****
"Sorunun ne olduğunu söyleyecek misin?"
10 dakika sonra Ali gelmişti. Şu an arabada evlerine gidiyorduk.
"Mila'yla acil konuşmam gerek"
"Bu kadar ciddiyse benim de bilmem gerek. Değil mi?"
Bakışlarımı yoldan ayırıp Ali'ye baktım.
"Hiç bir şey sormasan? Sadece Mila'yla konuşmalıyım"
Hiç bir şey söylemeden başını salladı. Kısa süre sonra eve varmıştık. Olabildiğim kadar hızlı şekilde Mila'nın odasına gittim.
"Mila? Girebilir miyim?"
Ses gelmemişti. Kapıyı açıp içeri girdim. Uyuyordu.
"Mila? Uyan"
Yatağın yanına yaklaşıp oturdum. Omzundan hafif sarstım.
"Uyansana"
"Hı?"
"Önemli bir şey var"
Testi cebimden çıkarıp yarım açtığı gözleri önünde salladım.
"Bu ne?"
Yatakta doğrulup kendini toparladı.
"Çantandan çıktı"
"Ne?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatyalar Ölene Kadar #Wattys2018
Teen Fiction"Acıyor mu?" Elimi tutup dudaklarına götürdü. "Acımıyor" Gözleri kapanıyordu. "Asrın, böyle bitemez, böyle gidemezsin. Anlıyor musun?!" Zar-zor açık tuttuğu yeşilleri bana baktı son kez. "Bazen masallar mutlu sonla bitmez. Ve kahramanlar sandığın ka...
