Why Mendes? Why? - Shawn Mendes [BİTTİ]

3.1

"Bence yalan söylüyor "

Demi'nin söylediği şeye Chris karşılık verdi.

"Neden yalan söylesin ki? Mantıksız."

Demi omuzlarını silkip "Bilmiyorum. Ama nereden Camila olduğunu öğrenebilir ki?" dedi.

Saçlarımı rastgele bir at kuyruğu yaptım.

"Bunu sadece sizler biliyordunuz ve sizin bunu herhangi birine söylemeyeceğinizi biliyorum."

Calum alnını kırıştırıp bana baktı.

"Müneccim yarrağı yemediyse bilmesinin imkanı yok."

Selena'nın dediği şeye gözlerimi devirdim.

Calum eliyle Selena'nın ağzını kapatırken homurdandı.

"Bu sözler sana hiç yakışmıyor sevgilim."

Selena omuzlarını silkerken ben hala Shawn'ı düşünüyordum. Nereden öğrenebilirdi ki?

Blöf yapıyor desem okuldaki kızlardan hangi birine blöf yapacaktı

Mesajlaşırken onu kırıp incittiğimi söylemişti. Ne yapmıştık ki? Sadece onu sevip ona değer vermiştim.

Sevgi bir insanı nasıl incitebilirdi ki?

"Gençler hadi kalkın geç kalmadan okula gitmemiz gerek."

Önümdeki tabağımı yittirip masanın üzerine başımı yasladım.

"Ben gelmeyeceğim."

Demi çantasını alıp ayağı kalkarken kolumu dürttü.

"Tanrım! Camila saçmalama lütfen. Senin olup olmadığını bildiğinden bile emin değiliz. Belki de yanlış biliyor."

"Demi bilmiyorum ama gerçekten gelmek istemiyorum."

Birkaç saniye sessizliğin ardından Chris konuştu.

"Pekala bugün dinlen. Ama yarın kaçışın yok."

Onu onaylayan mırıltılar çıkarıp ayağı kalktım.

Hepsine teker teker sarılıp kapıya kadar eşlik ettim.

Onlar okula giderken ben ise masayı topluyordum.

Çocuklar sabah kahvaltı için bize gelmişlerdi. İlk başta keyfimiz gayet yerindeydi ama Shawn ile olan konuşmamdan sonra keyifler yerini huzursuzluğa bırakmıştı.

Mutfakta işimi bitirip odama gittim. Uykum yoktu bu yüzden şarkı açıp daha önce alıp bakmaya fırsat bulamadığım dergileri karıştırmaya başladım.

"Camila?"

Odamın kapısının tıklatılıp açılması ile bana seslenen babama baktım.

"Efendim baba?"

"Neden okula gitmedin? Bir sorun mu var?"

Başımı iki yana salladım.

"Hayır baba sadece biraz yorgun hissediyorum ve bugünü kendime tatil ilan ettim."

Babam gülerek yanıma geldi ve saçlarıma bir öpücük kondurdu.

"Pekala. Bir şey olursa falan beni ararsın olur mu?"

Başımı sallayıp ben de onu öptüm.

"Görüşürüz meleğim."

"Görüşürüz baba."

Öğlene doğru annemin seslenmesi ile aşağı kata indim.

"Efendim anne?"

"Bebeğim öğle yemeği için bana yardım eder misin lütfen?"

"Olur ne yapmamı istersin?"

"Salatayı yapabilirsin bebeğim."

"Tamam."

Dolaptan salata için malzemeleri çıkarıp iyice yıkadıktan sonra hepsini bir kabın içine doğradım.

Salatayı hazırlayınca anneme sofrayı hazırlamasında yardım ettim.

"Bugün okula gitmedin. Baban önemli bir şey olmadığını söyledi ama biraz tuhafsın. Her şey yolunda mı?"

Çatal ve kaşıkları masaya koyarken omuz silktim.

"Evet anne. Her şey yolunda. Sadece okul beni biraz yordu."

"Peki bebeğim. Ama biliyorsun ki bana her şeyi anlatabilirsin. Her konuda yanındayım."

"Biliyorum anne."

"Sen otur ben de içecekleri getireyim."

Masaya oturup yemek yemeye başladım.

Normalde insanlar üzüldüğü zaman iştahları kapanırdı. Ama bu nedense bende olmuyordu. Ben her zaman açtım.

Annemle sohbet ederek yemeğimi yedikten sonra annemle birlikte masayı toparladık ve beraber televizyon izlemeye başladık.

Bir iki saat annemle sohbet ettikten sonra su almak için mutfağa gittim.

Ben mutfakta su alırken kapı çaldı.

İçeriden annem "Ben bakıyorum." diye seslenince mutfakta kaldım.

Suyumu elime alıp kapıya doğru gittim. Bana doğru gelen annemi görünce ona baktım.

"Kim gelmiş anne?"

"Ah bende seni çağırmaya geliyordum tatlım. Arkadaşın gelmiş ve seninle acilen konuşması gerekiyormuş."

Kaşlarımı çatıp kapıya doğru ilerledim.

Bizim çocuklar olmadığı kesindi çünkü daha okul çıkış saati gelmemişti.

Kapının önüne gelip hafif aralık olan kapıyı sonuna kadar açtım.

"Selam."

Bölümleri böyle yerlerde kesmeye bayılıyorum xösçödlcçsçdö

Gelen kişi kim sizce?

Hepinize iyi geceler ben ders çalışmaya gidiyorum 💚💚💚