Κεφάλαιο δεκατρία🍏

300 51 1
                                    

Σηκώθηκα επάνω και έστρωσα το ρούχο μου το οποίο είχε τσαλακωθεί από την πτώση. Έφτιαξα ελαφρώς και τις τούφες των μαλλιών μου που πετούσαν στον αέρα και κρέμασα την κάπα μου στην καρέκλα για να μην φανεί πως ήμουν έξω. Μόλις βεβαιώθηκα πως όλα ήταν τακτοποιημένα προχώρησα προς την πόρτα. Ξεκλείδωσα γρήγορα και ανοίγοντας την βρήκα τον Ρίτσαρντ να στέκεται με ένα χαμόγελο στα χείλη.

«Ωραία, είσαι ξύπνια, έτοιμη να φύγουμε;» Ρώτησε περιέργως με ένα γλυκό τόνο στην χροιά της φωνής του

«Ναι, μένει μόνο να βάλω την κάπα μου και μπορούμε να αποχωρήσουμε» απάντησα καθώς έκανα κίνηση να πάρω το πανωφόρι

«Επέτρεψε μου» διέκοψε

Το χέρι του προσπέρασε το δικό μου και άρπαξε το ρούχο απότομα. Το κρατούσε σφιχτά στα χέρια του και με αργές κινήσεις την πέρασε στους ώμους μου. Σήκωσε και την κουκούλα και μαζί κατεβήκαμε κάτω. Όταν φτάσαμε στην πόρτα της εισόδου μια τσιριχτή φωνή ήχησε στους διαδρόμους.

«Ρίτσαρντ!» Φώναξε και μείναμε και οι δυο ακίνητοι

«Αυτή είναι η μητέρα μου» μου ψιθύρισε και με οδήγησε προς την τραπεζαρία

Μπήκαμε μέσα και ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο με μια επιβλητική παρουσία. Η βασίλισσα Τάμπιθα περιφέρονταν στο χώρο φορώντας ένα μακρύ κι μαύρο βελούδινο φόρεμα. Τα μακριά και κατάμαυρα μαλλιά της ήταν διακοσμημένα με περίτεχνα κοσμήματα ενώ το βλέμμα της ήταν παγερό και απόμακρο. Είχε σκούρα καστανά μάτια και λεπτά χείλη, ίσα με ευθεία γραμμή όταν τα πίεζε μεταξύ τους.

«Που ήσουν;» Τον μάλωσε με την βραχνή φωνή της

«Έξω σου κήπους, τι έγινε μητέρα;» Της απάντησε

«Πρέπει να αρχίσεις προετοιμασίες, η στέψη θα γίνει σε λίγες μέρες» είπε με ένα μοχθηρό χαμόγελο

«Η στέψη;» Αναφώνησα και έστρεψε το βλέμμα της προς τα εμένα

«Ναι, μιας και ο πολυαγαπημένος μου σύζυγος απεβίωσε σήμερα το πρωί» μου απάντησε με ένα τρόπο που μαρτυρούσε ευχαρίστηση παρα δυστυχία

«Πέθανε ο βασιλιάς;»

«Δεν ήξερα ότι πέθανε ο πατέρας» σχολίασε κι ο Ρίτσναρτ με ένα πνιχτό γελάκι

«Δυστυχώς παιδιά μου ναι, για αυτό όλοι τώρα βιαζόμαστε, πρέπει να ετοιμάσουμε τα πάντα για την στέψη σου, ίσως τότε να κάνουμε και το γάμο»

Η Χιονάτη και οι εφτά πρίγκιπεςWhere stories live. Discover now