Όταν το φως του ηλίου εισήλθε στο δωμάτιο από τις σχισμές των κουρτινών ήμουν ήδη ξύπνια. Όλο το βράδι δεν κατάφερα να κλείσω μάτι από τις ατίθασες σκέψεις μου. Με βασάνιζαν όλη νύχτα και δεν μπορούσα παρά να νιώσω ένοχη για αυτό που έγινε την προηγούμενη μέρα. Σηκώθηκα επάνω και ετοίμασα τα πράγματα μου για να φύγω. Την ώρα που έβαζα την κάπα μου ακούστηκε ένας χτύπος στην πόρτα.
«Παρακαλώ;» Είπα και τότε κάποιος άνοιξε σιγά σιγά
Ξαφνικά βρήκα την Μάρθα να στέκεται με έναν φάκελο στα χέρια της. Παρατήρησα την σφραγίδα και τότε είδα κάτι γνώριμο επάνω της.
«Αυτή είναι-» ξεκίνησα να λέω μα εκείνη με διέκοψε
«Η σφραγίδα του Βασίλειου σας; Μάλιστα δεσποινίς. Βρήκα αυτό το γράμμα τυχαία όταν τακτοποιούσα τα πράγματα του βασιλιά Τρέμιαν, ήταν το τελευταίο γράμμα που έγραψε ο πατέρας σας στο κύριο μου πριν το θάνατο του» είπε σιγανά και μου παρέδωσε το λεπτό χαρτί
Το κοίταξα για λίγα δευτερόλεπτα και πριν καν προλάβω να το ανοίξω ακούστηκε ακόμη ένας χτύπος. Το στοίβαξα γρήγορα στην τσέπη του φορέματος μου και τότε ο Ρίτσαρντ εισήλθε στο χώρο με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
«Είστε έτοιμη να φύγουμε;» Ρώτησε και έγνεψα καταφατικά
«Μάλιστα»
«Ωραία, αφήστε με να σας βοηθήσω με τα πράγματα» είπε και πήρε τις χειραποσκευές βγαίνοντας από το δωμάτιο
Πριν βγω και εγώ ένιωσα ένα χέρι να με ακουμπάει και γυρνώντας, βρήκα την Μάρθα να με κοιτάζει με ανησυχία στο βλέμμα της.
«Σας παρακαλώ δεσποινίς Ελενόρ μη αφήσετε κανένα να μάθει πως βρέθηκε αυτός ο φάκελος στα χέρια σας.» Είπε
«Μην ανησυχείς Μάρθα, αυτό θα είναι μεταξύ μας» είπα και κατέβηκα αργά τα σκαλοπάτια
Αποχώρησα από το κάστρο και βρήκα την άμαξα σταματημένη ακριβώς από μπροστά. Η Αλίκη ήταν ήδη μέσα και με περίμενε καθώς διάβαζε ένα βιβλίο.Με την βοήθεια του Ρίτσαρντ μπήκα μέσα και με αποχαιρέτησε με ένα χειροφίλημα.
«Τα λέμε όμορφη μου δεσποινίς» είπε
«Αντίο κύριε Ο'Μπράιεν» απάντησα
Η άμαξα ξεκίνησε και καθώς το παλάτι χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο έβγαλα το φάκελο που είχα κρύψει. Με βιαστικές κινήσεις έσκισα το χαρτί κι έβγαλα το γράμμα από μέσα. Ξεδιπλώνοντας το αναγνώρισα το γραφικό χαρακτήρα του πατέρα μου σχεδόν αμέσως. Έλεγε:
VOCÊ ESTÁ LENDO
Η Χιονάτη και οι εφτά πρίγκιπες
RomanceΜια φορά και έναν καιρό, κάπου μακριά σε ένα χωριό ονόματι Λόνγκσαϊντ, υπήρχε ένα βασίλειο που κυβερνιόταν από την οικογένεια Σνόου. Όμως, όταν ήρθε ένας βαρύς χειμώνας, ο βασιλιάς έχασε την ζωή του και ο αμέσως επόμενος διάδοχος για το θρόνο ήταν...
