Το γεύμα κύλησε ήρεμα γεμάτο συζητήσεις και γέλια. Ο Τσαρλς ήταν ένας πολύ ευδιάθετος και ευχάριστος χαρακτήρας που σε έκανε να νιώθεις άνετα όταν βρισκόσουν στο ίδιο χώρο με αυτόν. Για μια στιγμή ξέχασα τελείως την αποστολή και τους κανόνες. Ήμουνα ο εαυτός μου επιτέλους μετά από πολλά χρόνια καταπίεσης. Αφού ήπιαμε και την τελευταία γουλιά του κρασιού μας, σηκωθήκαμε για να μας ξεναγήσει στο κάστρο.
Είχε σύνολο εικοσιέξι διαδρόμους και όπως αποδείχθηκε εκατονεννιά δωμάτια. Στα περισσότερα επικρατούσαν ήπιες αποχρώσεις όπως κίτρινο, λευκό του πάγου και ανοιχτό γκρί. Μόνο τέσσερα από αυτά είχαν πιο τολμηρά χρώματα όπως κόκκινο, μαύρο, και μπλε του ουρανού. Αυτά τα δωμάτια ήταν των πριγκίπων και των βασιλιάδων καθώς και ένα για τους φιλοξενούμενους.
«Και εδώ είναι το δικό σου» μου ψιθύρισε καθώς άνοιξε την πόρτα ενός από αυτά
Αυτό ήταν διαφορετικό από τα άλλα, ήταν πιο μικρό, βαμμένο στα χρώματα του ουρανού και στο τοίχο πίσω από το κρεβάτι ήταν ζωγραφισμένη μια ταπετσαρία με όλους τους αστερισμούς. Στο πάτωμα υπήρχε ένα χαλί κεντημένο στο χέρι και τα έπιπλα ήταν όλα από ξύλο οξιάς. Επιπλέον από το πολυέλαιο κρέμονταν μαργαριτάρια κι γύρω από το κρεβάτι υπήρχαν κατάλευκες κουρτίνες.
«Είναι υπέροχο» είπα καθώς στριφογύρισα μέσα στο χώρο
«Άνηκε στην Μαριάν Κάρτερ» είπε με μια θλίψη στο βλέμμα του
«Έχεις αδερφή;» Ρώτησε η Αλίκη διστακτικά
«Είχα, δυστυχώς την χάσαμε πολύ μικρή από φυματίωση, αν ζούσε θα είχε τώρα την ηλικία σου» είπε και την κοίταξε με ένα θλιμμένο χαμόγελο
«Λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου» του απάντησε καθώς του χάιδεψε το μάγουλο
Έμειναν να κοιτάζονται για λίγα δευτερόλεπτα μέχρι που ξερόβηξα. Αμέσως αυτός έκανε ένα βήμα πίσω, τρίβοντας το σβέρκο του νευρικά πριν εξέλθει από το δωμάτιο.
«Ελάτε να σας δείξω που είναι κι το μπάνιο» τραύλισε και άρχισε να περπατάει
Γέλασα ελαφρώς με την αμηχανία του και τον ακολούθησα σιωπηλή. Τότε παρατήρησα έναν διάδρομο που δεν είχα δει πριν, αρκετά σκοτεινό και άδειο, χωρίς τίποτα παρά μονάχα μια πόρτα στο τέλος του.
«Τι είναι εκείνη η πόρτα;» Ρώτησα και σταμάτησε απότομα στο βήμα του
«Εκείνη είναι η δυτική πτέρυγα του πύργου, απαγορεύεται να είστε εκεί. Είναι το μόνο μέρος στο οποίο δεν σας επιτρέπω να εισέλθετε» είπε αυστηρά
VOUS LISEZ
Η Χιονάτη και οι εφτά πρίγκιπες
Roman d'amourΜια φορά και έναν καιρό, κάπου μακριά σε ένα χωριό ονόματι Λόνγκσαϊντ, υπήρχε ένα βασίλειο που κυβερνιόταν από την οικογένεια Σνόου. Όμως, όταν ήρθε ένας βαρύς χειμώνας, ο βασιλιάς έχασε την ζωή του και ο αμέσως επόμενος διάδοχος για το θρόνο ήταν...
