Κεφάλαιο εικοσιτρία🍏

291 52 1
                                    

Η τρίτη και τελευταία μέρα μας σε αυτό το μέρος δεν άργησε να ξημερώσει. Καθόμασταν όλοι μαζί στην τραπεζαρία και τρώγαμε ένα ακόμη εξαιρετικό γεύμα. Για την σημερινή μέρα είχε επιλέξει να ετοιμάσει χοίρο γεμισμένο με αρωματικά και κασέρια, περιχυμένο με σάλτσα μανιταριού και δεντρολίβανου. Ως συνοδευτικά είχε πουρέ γλυκοπατάτας καθώς και λαχανικά στα κάρβουνα.

Ήταν όλα πολύ γευστικά και οι μερίδες ήταν αρκετά χορταστικές. Τόσο χορταστικές που με το ζόρι μεταφερθήκαμε στο καθιστικό αφού φάγαμε. Δεν ξέρω γιατί αλλά ένιωθα μια μελαγχολία που θα φεύγαμε από εδώ την επόμενη μέρα. Οι ώρες εδώ πέρα περνούσαν ήρεμα και ευχάριστα.

Ο χρόνος που περνούσαμε μαζί του δεν πήγαινε ποτέ χαμένος γιατί φρόντιζε να τον αξιοποιήσει στο έπακρο και κάναμε πολλά πράγματα μαζί. Όπως και το πρωί που ξυπνήσαμε και για κάτι το διαφορετικό φτιάξαμε όλοι μαζί πρωινό αν και γεμίσαμε με αλεύρια στην προσπάθεια μας να φτιάξουμε ψωμί. Και εγώ και η Αλίκη νιώθαμε τόση οικειότητα μαζί του που δεν θέλαμε να κόψουμε επαφή μαζί του όταν όλα τελείωναν.

«Μπορώ να σας πω κάτι;» Ρώτησε ξαφνικά ο Άντριαν καθώς καθόμασταν σιωπηλά στις πολυθρόνες

«Φυσικά, δεν χρειάζεσαι την άδεια μας για αυτό» του απάντησα

«Ξέρω πως θα ακουστεί περίεργο αλλά όταν φύγετε από εδώ και αργότερα εσυ Ελενόρ επιλέξεις σύζυγο θα ήθελα να συνεχίσουμε να έχουμε επαφή και να κάνουμε πράγματα. Ξέρετε να οργανώνουμε και τα δυο βασίλεια μαζί πανηγύρια και μαθήματα ιππασίας ή τοξοβολίας για τα άτομα των χαμηλότερων τάξεων. Ή και μόνοι μας να συναντιόμαστε για ένα γεύμα ή εκδρομή στα προάστια για εξερεύνηση νέων τόπων.»

«Ακούγεται υπέροχο, θα ήθελα πολύ να γίνει» είπε η Αλίκη με μάτια να λάμπουν από ενθουσιασμό

«Θεωρώ πως είναι εφικτό, ούτε εγώ θέλω να χαθούμε, δέσαμε ωραία σαν παρέα και θα ήταν κρίμα να μην συνεχιστεί» είπα και αμέσως ένα χαμόγελο έλαμψε στο πρόσωπο του

«Στα αλήθεια το θέλετε και εσείς;»

«Ναι!» Φωνάξαμε με την Αλίκη ταυτόχρονα πράγμα που τον έκανε να χαμογελάσει ακόμα πιο πολύ

«Τότε είναι σίγουρο, εμείς οι τρεις δεν θα χωριστούμε»

«Με τίποτα όμως» είπα και τότε ήταν που σηκώθηκε απότομα

«Γιατί σηκώθηκες;» Τον ρώτησε η Αλίκη

«Και εσείς θα σηκωθείτε. Είναι η τελευταία μέρα σήμερα. Πρέπει και εγώ να σας ξεναγήσω στο χωριό και να δείξω στην Ελενόρ την πηγή του πλούτου μου. Αν και μάλλον θα σας πάω κατευθείαν στις αποθήκες και όχι στην πηγή γιατί τα ορυχεία είναι αρκετά μακριά» εξήγησε

Η Χιονάτη και οι εφτά πρίγκιπεςDonde viven las historias. Descúbrelo ahora