Βαθιές αναπνοές, ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσα να κάνω καθώς με τον Άαρον κρυβόμασταν πίσω από ένα δέντρο δίπλα στην είσοδο του κάστρου των Ο'Μπράιεν. Η Αλίκη με τον Τσαρλς μόλις είχαν χτυπήσει την πόρτα και περίμεναν τον Ρίτσαρντ να ανοίξει. Μετά από τουλάχιστον δέκα λεπτά αναμονή η πόρτα επιτέλους άνοιξε. Βγήκε εκείνος έξω, ντυμένος στα μαύρα με μια πανικόβλητη έκφραση στο πρόσωπο του.
«Ήρθατε κιόλας; Το δείπνο ούτε καν σερβιρίστηκε, σας περίμενα αργότερα» είπε ξαφνιασμένος καθώς κοίταξε πίσω του
«Μα τι κοιτάζει;» Αναρωτήθηκα δυνατά
«Σίγουρα κάτι κρύβει. Έλα» είπε ο Άαρον και μου έκανε σήμα με το χέρι του προς το ανοιχτό παράθυρο της κουζίνας
«Περιμένετε λίγο, σε δυο λεπτά θα μπορείτε να περάσετε» είπε ο Ρίτσαρντ κάπως δυνατά και έκλεισε την πόρτα
Κάναμε στην άκρη την κουρτίνα και εισήλθαμε στο χώρο μέσα από το στενό παράθυρο του μαγειρείου. Ο μάγειρας με τις υπηρέτριες έμειναν έκπληκτοι να μας κοιτάνε καθώς πέσαμε στο πάτωμα με τα μούτρα. Βλέπετε το κάτω μέρος του σώματος μας πέρασε με δυσκολία μέσα από την τρύπα με αποτέλεσμα να γίνουμε ένα με το ξύλινο πάτωμα.
«Κύριε Ο'Μπράιεν» είπε μια από τις υπηρέτριες με μια έκφραση φόβου «τι γυρεύετε εδώ; Αν σας πιάσουν θα την πληρώσετε πολύ ακριβά»
«Αμελί σε παρακαλώ κάνε ησυχία όπως και οι άλλοι. Συνεχίστε τις δουλειές σας σαν να μην είμαστε εδώ και μη πείτε σε κανέναν τίποτα» της απάντησε αυστηρά
«Μάλιστα κύριε»
Αμέσως έστρεψαν τα βλέμματα τους αλλού όσο εμείς όσο πιο αθόρυβα γινότανε, προχωρήσαμε προς το διάδρομο. Ρίξαμε μια κλεφτή ματιά προς την είσοδο και τότε σοκαρίστηκα από το θέαμα μπροστά μας. Δίπλα από τον Ρίτσαρντ στεκόταν ο Φίλιπ με μια κάπα στους ώμους του. Κοιταζόντουσαν έντονα και κάτι έλεγαν. Μιλούσαν τόσο σιγανά που έπρεπε να πλησιάσω πιο πολύ για να ακούσω έστω και λίγο από την συζήτηση τους.
Σήκωσα ελαφριά προς τα επάνω την άκρη του φορέματος μου και έκανα μερικά βήματα προς τα αυτούς. Κρύφτηκα πίσω από την κρεμαστά με τα παλτά και έμεινα να κρυφακούω ενώ ο Άαρον κρύφτηκε πίσω από την σκάλα.
«Σου λέω δεν υπάρχει περίπτωση να μας υποπτεύονται. Έκανα κι ακριβώς ότι μου είπες, είμαι σίγουρος πως παρέλαβε το γράμμα μου και θα ακούσω σύντομα νέα της. Θα είναι τόσο συγκεντρωμένη και απορροφημένη στο τι να γράψει που δεν θα ασχοληθεί με ότι κι αν κάνεις» είπε ο Φίλιπ με ένα αλαζονικό χαμόγελο
VOUS LISEZ
Η Χιονάτη και οι εφτά πρίγκιπες
Roman d'amourΜια φορά και έναν καιρό, κάπου μακριά σε ένα χωριό ονόματι Λόνγκσαϊντ, υπήρχε ένα βασίλειο που κυβερνιόταν από την οικογένεια Σνόου. Όμως, όταν ήρθε ένας βαρύς χειμώνας, ο βασιλιάς έχασε την ζωή του και ο αμέσως επόμενος διάδοχος για το θρόνο ήταν...
