jeonggukjeon: Ne gibi? Sen iyi misin? Kim ne yaptı? Şu an neredesin?
minmin: Hyung! Sakin olur musun birazcık? Yetişemiyorum sorularına!
jeonggukjeon: Pardon, pardon. Sorularıma cevap vererek konuyu anlat bakalım.
minmin: Konuyu anlatırsam zaten sorularına cevap bulacaksın hyung.
jeonggukjeon: Yoongi, beni endişelendirmeyi kes artık. Rica ediyorum. Anlat hadi.
minmin: Hyung, senden başka kime gidebilirim bilemedim. Taehyung hyunglara gitmek istedim bu konu da ama onlar çok fevri davranıyorlar. Başlarına bela açmak istemiyorum. Sen aklı başında hareket edersin diye sana geldim aslında.
jeonggukjeon: Konuya girecek misin artık? Yoksa ben burada taş mı kemireyim Yoongi?
minmin: Tamam hyung, tamam. Konu ailem. Okuldan kaydımı sildirmişler.
jeonggukjeon: Ne? Yoongi, nasıl böyle bir şey yapabilirler! Tanrım, sen aklıma mukayyet ol! Hem bunu Taehyunglar nasıl bilmiyor?
minmin: O konuya gelecek olursam hyung... Rahatsızlandım ve rapor aldım dedim. Ama bunu nasıl hallederim bilmiyorum. Kendim çözmeye çalıştım ama olmadı, yoksa cidden seni bu konu hakkında rahatsız etmezdim.
jeonggukjeon: Kızmaya başlıyorum Yoongi. Bana bak, şu an söyleyeceklerimi kafana iyi kazı. Sen beni rahatsız etmiyorsun tamam mı? Sana değer veriyorum ben, bu ne demek biliyor musun peki? Senin için her şeyi yaparım demek. Sen beni rahatsız etmiyorsun demek. Seni üzen, sinirlendiren ve mutlu eden her şey; beni de üzer, sinirlendirir ve mutlu eder demek. Anladın mı?
minmin: Ama sen bana kızmasın ki... Cidden canını çok sıkmış olmalıyım.
jeonggukjeon: Yoongi sana kızdım demedim, kızmaya başlıyorum dedim. Neyse güzelim, şimdiki sorunumuz bu değil. Ben seni kaydettireceğim o okula. Başka okula gidemezsin, en azından Taehyunglar orada gözüm arkada kalmıyor. Bunu diyeceğimi de hiç düşünmezdim ama durum bu maalesef.
minmin: Hyung hayır! Bu çok ağır bir yük! Zaten yeterince mahcubum sana, bunu da yapma lütfen!
jeonggukjeon: Ben senin matematik dersine boşuna yardımcı olmaya çalışmıyorum Yoongi. Ben senin bir geleceğin olsun diye yapıyorum bunu. Sen okula gidemezsen, devamsızlıktan sınıfta kalacaksın ve şu zamana kadar olan tüm çabalarımız boşuna olacak. Zamanımızı boşa harcamış olacağız. Bunu ister misin güzelim? Hm?
minmin: Hyung... Ben bir devlet okuluna gidebilirim ama. Bunu cidden yapabilirim, biliyorsun.
jeonggukjeon: Olmaz. Taehyungların yanında olman gerek. Ben halledeceğim, karışma sakın. Ve baban konusuna da kafanı takma. Gerekli işlemleri bugün yarın başlatacağız. Sadece bazı şeyler gerektiği için gecikti bu durum.
minmin: Yapma artık hyung, utancımdan yerin dibine geçerken ağlayacağım. Lütfen yapma.
jeonggukjeon: Bunu kendi isteğimle yapıyorum Yoongi. Anlıyor musun, asla senden bir şeyleri esirgemem. Esirgemek de istemiyorum zaten, sana yardımcı olmak istiyorum.
minmin: Ama ben sana yardım edemiyorum hiçbir konuda! Bu beni çok üzüyor, siktir. Cidden çok üzüyor! Benim için bana ücretsiz ders veriyorsun, benim için ailemle muhatap oluyorsun, benim için ablamın yaptıklarını görmezden geliyorsun, benim için Taehyung hyungla kanlı bıçaklı oluyorsun ve yine beni benim için özel olan okuluma kaydımı aldırıyorsun! Ben bunları ödeyemem hyung, yeterince şey yapmadın mı? Dur artık, cidden dur artık. Benim için daha ne kadar şey yapacaksın, buna mecbur bile değilsin! Bu beni mutlu ediyor ama daha çok üzüyor! Çünkü ben sana bunların karşılığını ödeyemiyorum! Ödeyemem de, biliyorsun.
jeonggukjeon: İşte şimdi kızdım, Yoongi. Hem de çok fena kızdım. Neler diyorsun sen, yazdıklarını okuyor musun sen? En önemlisi düşünerek mi yazıyorsun acaba? Ben de kötü bir duruma düşsem yardım etmeyecek misin bana? Beni savaşımla bir başıma mı bırakacaksın? Beni yalnız mı bırakacaksın?
minmin: Tabii ki bırakmam!
jeonggukjeon: O zaman böyle konuşma! Bu konuşmalarının beni ne kadar kırdığını biliyor musun sen? Bunları senin için yapıyorsam, seni sevdiğimden, sana verdiğim değerden. Yapacağım da, asla durduramazsın beni. Senin varlığın ve bir gülüşün yetiyor bana bunları yaptırmaya. Karşılığında yanımda olsan ve bana gülsen yeter, tamam mı? Daha fazlasını istemiyorum senden, daha fazlası ne olabilir ki zaten? Bunlardan daha iyi ne olabilir? Ben sadece hyungun değilim senin, öğretmeninim, arkadaşınım. Gerekirse ailen bile olurum. Ama bir daha böyle konuşmayacaksın.
minmin: Hyung beni ağlatıyorsun... Beni hiç bu kadar güzel seven olmamıştı... Ailem bile bu kadar güzel sevmemişti beni.
jeonggukjeon: Neredesin sen?
minmin: Taehyung hyungun evindeyim, neden ki?
jeonggukjeon: Hiç. Bensiz ağlamana izin veremem de ondan. Geliyorum hemen, sakın bir yere ayrılma.
minmin: Lütfen gel, hyung. Sana çok ihtiyacım var.
jeonggukjeon: Geliyorum güzelim. Ben gelmeden ağlamak yok. Tamam mı?
minmin: Tamam hyung, seni bekleyeceğim.
jeonggukjeon: Unutma, seni seviyorum ben. Herkes bir gün seni unutsa da, sevmese de; ben unutmam ve seni severim. Anlaştık mı?
minmin: Anlaştık hyung. Ama çabuk gelir misin? Kendimi zor tutuyorum.
jeonggukjeon: Geliyorum güzelim, geliyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ortalama bir aradan sonra yeniden merhaba! Buraya yazmayı sevdiğimden ve bu kitabın okuyucuları olduğundan buraya devam ediyorum buraya ama bölümlerin okunma sayısı ile oy sayısı ve yorum sayısı çok orantısız. Lütfen hayalet okuyucular, kendinizi belli edin! 🌺
