Bazen sindiremediğimiz anlar olur, o anı unutmak isteriz. Bazen mini bir hafıza kaybı ile uyanmak istiyordum çünkü dönüp baktığımda tüm hayatıma o kadar sade ve düzdüki, dümdüz bir yol gibiydi, çiçeksiz ve betondan ama hayal ettiğim hayat böyle değildi inişli çıkışlı eğlenceli bir hayat isterdim. Toprak bir yolda kenarları çiçeklerle dolu ama tanrı her zaman istediğimizi vermiyordu yada ben kendi suçumu tanrıya yüklemeye çalışıyordum çünkü o yolları çiçeklendirmek benim elimdeyken ben hiç bir şey yapmıyor o beton yolda ayağıma batan taşların acısına aldırmadan, sessiz gözyaşları dökerek ilerliyordum.
Unutmak istiyordum, tüm hayatımı, tüm acılarımı ama unutursam dahada kötü olurdu belki. Taehyung'ı unutmak isterdim çünkü canımı yakmıştı. İlk kalp atışımı unutmak isteridim ve ilk kalp kırıklığımı. Taehyung'ın o ağaca yaslı halini unutmak isterdim çünkü o an canımı yakıyordu ve eski bir anıya olan benzerliği beni yakıyordu.
Bazen bir hafıza kaybı ile uyanmak istiyordum, bir kaç boktan anı kaybın kimseye zararı olmazdı yada aynı acıları yaşamak dahada boktan olabiliyordu bilmiyordum, saçmalıyordum belkide.
Yüzü üç yaşındaki bir bebeği andıran Min Seok'a sorgulayıcı bir şekilde bakarak elinden su şişesini aldım ve tek seferde dikledim. Min Seok ile orta okul zamanlarından beri tanışırdık çok yakın olmasakta yakın arkadaş sayılırdık.
"Suho geri dönmüş" içtiğim su boğazımda kalırken bir kaç kez öksürme gereksimi duymuştum, çünkü bunu beklemiyordum. Onun yeniden Kore'ye gelmesini beklemiyordum.
"İlgilenmiyorum" diyerek şişeyi arkamdaki masaya koydum ve hırkayı belime bağlayarak gerimde toplanan ve voleybol oynayacak topluluğa geri dönmek için hareketlendiğimde kolumdan sertçe tutarak beni durdurdu.
"İkisiylede ilgilenmediğimi oldukça acık belirttiğimi düşünüyorum Min Seok" Hayır yalan söylüyorum ne kadar ilgilenmiyorum desede sadece bunu duymak bile canımı yakmıştı. Kalbim can kırıklarıma çarpmıştı, yanmıştı.
"Jisoo" diyerek şefkatle konuştuğunda artık göz yaşlarım göz pınarlarıma doluşmuş düşmemek için direniyordu. Sahi bu kadar acıtıyor muydu? Unutmuştum, bu kadar acıttığını unutmuştum.
Min Seok gözümden düşen bir damla yaşı sildi "bunu üzül diye söylemedim, onlar beni çok kırdı ama sen benden daha duygusaldın senin daha çok kırıldığını çok iyi biliyorum Jisoo, onlar gittikten sonra sen çok değiştin..." derin bir nefes aldı, İrene'den sonra çok kötü olmuştu ve şimdi bile ondan bahsederken içindeki hisler onu öldürüyordu, farkındaydım.
"...yeni yeni arkadaş ediniyorsun, birilerine sevgi besliyorsun. Bu çok iyi, ben sadece onu yeniden gördüğünde sarsılıp yıkılma diye söylemek istedim" yüzüme bir gülümseme kondurdum.
"Hala beni düşündüğün için teşekkür ederim Min Seok, sen gerçekten iyi bir arkadaşsın" oda bana gülümsediğinde kollarımı sararak ona sarıldım, Min Seok benim kırık hayatıma dahil olan ilk insandı, ilk arkadaştı. Lisede olanlardan sonra ikimizde kendi kabuğumuza çekilmiştik ama en çok bendim kendi içime kapanan ve onuda yanına almayan bendim ama şimdi aradan zaman geçmesine rağmen o yine beni düşünüp,yine bana gelmişti ve bu iyi hissettirmişti. Eskiye sarılmak iyi hissettirmişti.
"Jisoo, hadi gelmiyor musun?" Jennie'nin sızlanmasıyla Min Seok'dan ayrılıp ona tekrar teşekkür ederek voleybol sahasına doğru ilerledim. Jennie'nin yanında durduğumda bana dikkatle baktı.
"O kimdi?" Diyerek kaşların ile bizi izleyen Min Seok'u işaret etti.
"Yakın bir arkadaşım" diyerek gülümsememi sürdürdüm, sonrasında ise elime geçen topla oyunu başlattım.
-
"Jisoo, hadi" son gelen topa hızla karşılık verdiğimde diğer taraf verememişti ve böyle biz kazanmış olmuştuk, Jennie sırtıma atladığında gülerek koşturdum ama bir süre sonra ağır gelmeye başladığı için onu indirdim, Taehyung ikinci yarıda karşı takıma girmişti ve ellerini göğüsünde bağlamış somurtarak bize bakıyordu.
"Ağlama Taetae bir gün uslu bir çoçuk olursan sende kazanan olabilirsin" diyerek yanağını sıktı Jennie. İkimiz Taehyung'un yüz ifadesinin komikliğine gülerken arkadan gelen Rosé'yi gördüğümde yüzüm düştü. Onu ne zaman görsem aklıma Taehyung ile öpüşmeleri geliyordu, o sahnenin gözümde canlanması bir miktar kırık kalbimi sızlatıyordu.
"Sporda kazanmasada aşkta kazanıyor" diyerek elini Taehyung'un omzuna koydu Rosie, Taehyung bakışlarını ilk Rosé'ye sonra eline cevirdi, bir şey demedi ama yüzünde her hangi bir mimikte oynamadı.
"Ee hadi yemeğe gidelim" diyerek ortamdaki sesizliği bozdu Jennie.
"Biz Jisoo ile bir şey konuşacağız siz gidin" Rosé'ye anlamsız bakışlar atarken Jennie ve Taehyung'ta benim gibi ona şaşırmış bir şekilde bakıyorlardı. Bir şey demeden ilerlediklerinde bizde onların tam tersi yöne yan yana ilerlemeye başladık. Durdu ve tam karşıma geçti, yüzünde sert ve kararlı bir ifade vardı.
"Direk konuya gireceğim Jisoo.Taehyung'tan hoşlandığının farkındayım ve lütfen ondan uzak dur..." dudaklarımdan alaycı bir gülüş kaçtı.
"Bunu sana soracak değilim Rosé"
"Taehyung'un bana olan hislerini biliyorsun, şimdi bende ona karşılık veriyorum onun aklını karıştırma biz mutlu olacağız, üzülen sen olur" yüzündeki kendinden emin ukala ifadeye karşın o güzel yüzünü yumruklamak istiyordum.
"Hayal güçün genişmiş Rosé ama senin aklındaki masallar benimkine uymuyor, Taehyung senin beyaz atlı prensin değil, onu üzüceksin biliyorum. Uzak durması gereken varsa oda sensin"
"Taehyung bu masalın beyaz atlı prensi değil, belki asla benimle olmayacak ama biliyor musun seninlede olmayacak ve sen acıdan kıvrandığınla kalacaksın çünkü sen çirkin bir cadısın Kim Jisoo."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
