Never let me go

Κεφάλαιο 2

Έμεινα να τον κοιτάω μαγεμένη για κάποια δευτερόλεπτα πριν κατεβάσω το βλέμμα μου και πιω μια ακόμη γουλιά από το ποτό μου. Η Αλεξάνδρα είχε δει το όλο σκηνικό και φυσικά δεν παρέλειψε να σχολιάσει:

"Όταν σου έλεγα εγώ να βγούμε και να γνωρίσουμε νέο κόσμο εσύ δεν άκουγες. Είδες που τελικά πρέπει να κάνεις ότι πω εγω;" αφήνει περήφανα μια ρητορική ερώτηση.

"Σιγά καλέ, λες και θα γίνει κάτι. Απλά κοιταχτήκαμε για λίγο και αυτό ήταν όλο."

"Είσαι σίγουρη;" με ξαναρωτά.

"Ναι είμαι σίγουρη" απαντώ απόλυτα.

"Τότε αυτός γιατί έχει σηκωθεί και έρχεται προς το μέρος μας;"

Την κοιτάζω έντρομη και χωρίς να χάνω χρόνο γυρίζω χωρίς ίχνος διακριτικότητας να κοιτάξω πίσω μου. Και ναι. Τον είδα να έρχεται προς τα εμάς χαμογελαστός. Αα τέλεια! Προλαβαίνει να ανοίξει η Γη να με καταπιεί;

Παίρνω γρήγορα το βλέμμα μου από πάνω του και γυρίζω στην Αλεξάνδρα.
"Τι κάνουμε τώρα;" τη ρωτάω.

"Χαλάρωσε δεν δαγκώνει. Νομίζω..." μου λέει γελώντας πνιχτά. Δεν προλαβαίνω να της απαντήσω καταλλήλως αφού...

"Γειά. Είμαι ο Ίαν" ακούω μια φωνή με αμερικανική προφορά πάνω από το κεφάλι μου και αμέσως αγχώνομαι. Χωρίς να προλάβω να απαντήσω το οτιδήποτε μια δεύτερη ερώτηση διαδέχεται την πρώτη:
"Θέλεις να χορέψουμε;"

Κοιτάζω αμέσως την Αλεξάνδρα η οποία μου γνέφει καταφατικά. Γυρίζω να τον κοιτάξω ξανά και τότε καταφέρνω να δω καθαρά κάποια από τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Έχει ένα τέλειο, θεληματικό πηγούνι και τα μαλλιά του είναι μαύρα. Είναι ελαφρώς αξύριστος, πράγμα που του προσφέρει μια επιπλέον  γοητεία αφού του πάει τόσο πολύ το μούσι. Είναι αρκετά ψηλός μπορώ να πω. Ο φωτισμός δεν βοηθάει ιδιαίτερα να διακρίνω περισσότερα χαρακτηριστικά  αλλά αυτά που είδα ήδη αρκούν. Αφού διώχνω γρήγορα αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου δέχομαι την πρόταση του και κάνω να σηκωθώ.

Με πιάνει από το χέρι και με οδηγεί ανάμεσα στο πλήθος. Μου χαμογελάει συνεχώς ενώ έχει ήδη παρασυρθεί από τον ξεσηκωτικό ρυθμό της δυνατής μουσικής. Δεν αργώ να ακολουθήσω τα βήματά του και να αρχίσω κι εγώ να χορεύω ξέγνιαστα. Με κοιτάζει επίμονα όση ώρα χορεύω και νιώθω λίγο άβολα. Θέλω να κάνω καμιά ερώτηση μπας και σταματήσει να με κοιτάει σαν χαζός αλλά με προλαβαίνει.