Never let me go

Κεφάλαιο 34

Περνάνε κάμποσα λεπτά με εμένα και τον Αχιλλέα να παρακολουθούμε το θέαμα σαν να είμαστε απλοί θεατές, πλήρως αμέτοχοι μη ξέροντας πώς να αντιδράσουμε. Τουλάχιστον για τα πολύ πρώτα λεπτά αφού το πράγμα από ένα σημείο και μετά αρχίζει να αγριεύει. Ο Αχιλλέας αμέσως σπεύδει να τους χωρίσει. Ή τουλάχιστον να προσπαθήσει...

"Από τα χέρια μου θα πεθάνεις στο υπόσχομαι" απειλεί βροντόφωνα ο Ίαν απευθυνόμενος στον Ρίτσαρντ για δεύτερη φορά ενώ τον σφίγγει περισσότερο γύρω από τον λαιμό του πρώτου κάνει τη γροθιά του πέτρα και την προσγειώσει στο πρόσωπο του πρώην κολλητού του. Αίμα αρχίζει να αναβλύζει από τη μύτη του τελευταίου αλλά δεν μπορεί να κάνει και πολλά ως ανταπόδοση.

"Σταμάτα, δεν ξέρεις τι λες..." ο τελευταίος αποφασίζει τελικά να υπερασπιστεί τη θέση του με δυσκολία αλλά μάλλον είναι πολύ αργά για να αλλάξει τη γνώμη του μέχρι τώρα φίλου του αφού εκείνος δεν χαλαρώνει το κράτημά του.

"Ξέρω πολύ καλά τι λέω...Θα σας σκοτώσω όλους εδώ μέσα να ησυχάσω μια και καλή" αναφωνεί παρανοϊκά ενώ μας κοίταζε με μάτια που γυαλίζουν.

Έπειτα τον παρατηρούμε να ανοίγει ελαφρώς το σακάκι του και να ψαχουλεύει μανιωδώς τις εσωτερικές του τσέπες. Δεν θέλω να φανταστώ τι πραγματικά ψάχνει αν και όλοι μου οι φόβοι μου παίρνουν σάρκα και οστά όταν μας σημαδεύει με ένα όπλο.

"Αχιλλέα πρόσεχε" τον προειδοποιώ δυνατά όταν βλέπω τον Ίαν να πάει να του επιτεθεί.

Εκείνος σκύβει εγκαίρως με αποτέλεσμα να βρίσκει πάτημα ο Ρίτσαρντ και να ξαπλώνει τον Ίαν στο πάτωμα.

"Άστο κάτω αυτό" τον διατάζει προσπαθώντας να τον αφοπλίσει.

"Δεν υπάρχει περίπτωση" δηλώνει κάθετα εκείνος και προσπαθεί να ξεφύγει από τις λαβές των δύο αντρών. Δεν έχω ιδέα για το πώς πρέπει να νιώσω αυτή τη στιγμή ή το τι ακριβώς πρέπει να κάνω. Τελικά καταλήγω να σωπαίνω αφού οι δηλώσεις μου ίσως προκαλέσουν περισσότερες φουρτούνες. Έπειτα, έχω περισσότερη εμπιστοσύνη στα δύο αγόρια που με βοήθησαν τον τελευταίο καιρό παρά στον εαυτό μου.

Και απασχολώντας με αυτές τις σκέψεις το μυαλό μου, ξαφνικά ένας πυροβολισμός όπλου με κάνει να αναπηδήσω και να επανέλθω στην πραγματικότητα.

"Γαμώτο, αστόχισα" αναφωνεί ένας εκνευρισμένος Ίαν κοιτάζοντάς με στα μάτια. Τότε και μόνο τότε καταλαβαίνω πως η σφαίρα που χάθηκε πήγαινε για μένα.