Never let me go

Κεφάλαιο 18

"Πας καλά παιδάκι μου; Γιατί να πάμε Αμερική;" απορώ πως του ήρθε αυτή η ιδέα.

"Πρέπει να πάμε κι εμείς εκεί, να δούμε αν όντως είναι όλα καλά όπως τα είπε αυτός ο...φίλος σου" επιμένει.

"Μπορεί να είναι απλά το υποσυνείδητό μου. Δεν μπορούμε να πάμε έτσι στην τύχη στην Αμερική. Και θεωρώ πως ο Ζακ έκανε πραγματικά καλή δουλειά" πιστεύω πως αυτά που λέει δεν είναι καθόλου λογικά. Έχει παρορμιτική συμπεριφορά και πρέπει να τον λογικέψω.

"Και τα μηνύματα; Τα τηλεφωνήματα; Τι ήταν όλα αυτά; Μήπως υπάρχουν κι άλλα που δεν μου έχεις πει;" ρωτάει. Ή μάλλον, παραληρεί.

"Όχι στα είπα όλα όσα έχουν συμβεί. Και δεν ξέρω τι μηνύματα ήταν αυτά...Ίσως απλά να είναι επαγγελματικά κι εγώ να παρεξήγησα..." προσπαθώ να βρω κάτι για να βγάλει εκείνη την ιδέα από το μυαλό του.

"Πρέπει να πάμε Αμερική. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να κάνει πολλά πράγματα πίσω από την πλάτη σου τόσα χρόνια" λέει υψώνοντας την φωνή του.

"Σταμάτα να λες απίθανα πράγματα και σταμάτα επιτέλους να κάνεις πως θες το καλό μου" του φωνάζω.

"Θέλω το καλό σου..." προσπαθεί να με πείσει.

"Αλήθεια; Γι'αυτό με παράτησες και τότε όπως όλες τις άλλες; Επειδή ήθελες το καλό μου; Που να ήθελες και το κακό μου δηλαδή..." τσιρίζω.

"Δεν είναι έτσι" υπερασπίζεται τον εαυτό του και τις επιλογές του μαζί.

"Κι όμως έτσι είναι" λέω με αυτοπεποίθηση.

"Κοίταξε, ακόμη κι έτσι να είναι, σε κατέστρεψα μια φορά εγώ μόνος μου, δεν θα αφήσω κανέναν να το ξανακάνει" λέει απόλυτα και με σίγουρα.

"Μπορώ και μόνη μου να προστατέψω τον εαυτό μου και δεν χρειάζομαι εσένα" λέω ειρωνικά.

"Δήμητρα, δεν μπορείς να το περάσεις όλο αυτό μόνη σου. Έχεις περάσει ήδη πολλά" μου υπενθυμίζει.

"Σταμάτα να το παίζεις σωτήρας πια. Και σταμάτα να χρησιμοποιείς το παρελθόν συνέχεια. Ώστε για αυτό ήθελες να γεφυρώσεις την σχέση μας; Σε τρώνε οι τύψεις;" νιώθω τον λαιμό μου να καίει αλλά δεν θα στάξω δάκρυ. Αρκετά από αυτά έριξα στο παρελθόν για αυτόν.

"Απλά θέλω να είσαι πραγματικά ευτυχισμένη" λέει και γυρίζει να κοιτάξει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

"Το αν είμαι ευτυχισμένη ή όχι εξαρτάται από μένα, όχι από σένα" ξαναλέω.

"Το ξέρω" λέει μόνο.