[[ჯონგუკის პერსპექტივა]]
ჯიმინი ფოერვერკებს უყურებს და თან მისი სხეული მე მეკვრის, მინდა შევეხო მინდა ჩემი გახდეს მინდა მისი თითოეული ნაწილი გამოვიკლვიო და ჩემი გავხადო მაგრამ მომიწევს მოვიცადო
მთავარია დამთნხმდეს, მთავარია დამთანხმდეს და წამომყვეს...
ფოერვერკების დასრულების შემდეგ, ჩვენ ქოხში ვბრუნდებით, ტბიდან თითქმის ყველა წავიდა, აქა-იქ ტბის ნაპირზე თუ შემორჩნენ წყვილები
"ჯიმინ...ყვავილო"
ვუთხარი ჯიმინს რომელიც ფანჯარასთან იჯდა და ტბას გაჰყურებდა
"გისმენ ჯონგუკ"
ჯიმინი ადგა და ჩემთან მოვიდა, მე სავარძელზე ვიჯექი მან კი ფეხები გამასწორებინა და კალთში ჩამიჯდა
"ყვავილო... არ გინდა წავიდეთ?"
ჩემმა კითხვა ის ოდნავ დააბნია
"სად უნდა წავიდეთ ჯონგუკ"
"ტოკიოში? გინდა ტოკიოში წავიდეთ?"
"ახლა? "
გაკვირვებულმა იკითხა
"დღეს არა... მაგრამ რაც შეიძლება მალე... მინდა შენთან ერთად სამოგზაურიდ წავიდე"
"რათქმაუნდა"
მითხრა და ლოყაზე მაკოცა, შემდეგ საძინებელ ოთახში შევიდა და იქიდან მომაძახა
"მე ვიძინებ, ძალიან დავიღალე"
"კარგი საყვარელო"
ვუთხარი და სახლიდან გავედი, ტბა მთლიანად დაცარიელებულიყო, ტრიალი მინდორი თითქოს ცას ეკვროდა
ცაზე ფოერვერკებისგან დატოვებული შავი ღრუბელი მთლიანად გაუჩინარდა
"რას აკეთებ?"
გავიგონე ნაცნობი ხმა უკნიდან,ნამჯუნმა ბეჭზე ხელი დამადო და გვერდით მომიჯდა
"იცი ჰიონ... მეშინია"
ვუთხარი და ტბის დეტალებში შესწავლა დავიწყე
YOU ARE READING
დამიბრუნდი პაკ ჯიმინ
Fanfiction"ბედისწერამ ერთმანეთთან დაგვაკავშირა პაკ ჯიმინ შენ ვერ შეცვლი ამას" ჯკ "დამიჯერე ჯეონ ჯონგუკ, შენ დიდი ხნის წინ შეცვალე ჩვენი ბედისწერა" ჯმ
