Το πάρτυ των γενεθλίων της ήταν απλο όπως το ήθελε πάντα. Λίγοι φίλοι και τέλος. Ποτε δεν της άρεσαν τα μεγαλεία και οι υπερβολές. Είχε καταφέρει να πείσει τους γονείς της να φύγουν από το σπίτι την ώρα του πάρτυ και έτσι ήταν όλο το σπίτι ελεύθερο για να καλέσει όποιον θέλει και φυσικά να περάσει καλά χωρις τα μάτια της μητέρας της να είναι συνεχώς καρφωμένα πάνω της για να την τσεκάρουν. Αυτά τα γενέθλια όμως ήταν όπως τα ήθελε εκείνη. Είχε καλέσει μόνο άτομα που θεωρούσε φίλους και παρόλο που ήταν λίγοι το διασκέδασε πολύ. Από το πάρτυ φυσικά δεν έλειπε και ο Μαριος με την όμορφη κοπέλα του. Η Βασιλική ήταν ένα όμορφο και ήσυχο κορίτσι κόρη γιατρού η οποία δούλευε στην κλινικη που είχε στην κατοχή του ο πατέρας της. Παρόλο που είχε και η δίκη της οικογένεια πολλά λεφτά η Βασιλική ήταν μια ήσυχη κοπέλα που είχε αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην καριέρα και στον σύντροφο της και δεν την ένοιαζαν τα πλούτη και τα μεγαλεία. Την συμπάθησε πολύ γιατί ήταν όπως και εκείνη... βέβαια ήταν μεγαλύτερη και καταλάβαινε ποτε έπρεπε να υποχωρεί και να ακούει αυτά που τις λένε η Αλεξάνδρα σαν έφηβη έκανε την επανάσταση της. Ήταν αρχές Ιουλίου και ο Μαριος με την Βασιλική μετά από τρία χρόνια που είναι μαζί αποφάσισαν να επισημοποιήσουν την σχέση τους και να παντρευτούν μετά το τέλος του καλοκαιριού. Αυτό ήταν μια ευχάριστη είδηση και για τις δυο οικογένειες που συμπαθούσαν η μια την άλλη και έτσι για να γίνει το πάρτυ όπως ήθελε η Αλεξάνδρα ο Μαριος κανόνισε να βγουν οι γονείς τους με τους γονείς της Βασιλικής. Σατανικό αλλά έπιασε.
«Αλεξάνδρα μου.... χρόνια πολλά... να τα εκατοστήσεις και όλες οι ευχές σου να πραγματοποιηθούν» της είπε η Λένα και την αγκάλιασε σφιχτά.
«Ευχαριστώ πολύ Λένα μου»
«Χρόνια σου πολλά... ότι επιθυμείς να το αποκτήσεις» της είπε και ο Μάρκος ενώ στην αγκάλιαζε και την φιλούσε σταυρωτά στα μάγουλα.
Ένιωσε να ανατριχιάζει σε όλο της το σώμα με το άγγιγμα του.
Τι μου συμβαίνει; Αναρωτήθηκε αλλά δεν έκατσε εκείνη την στιγμή να το αναλύσει. Είπε ένα απλό ευχαριστώ γιατί μόνο αυτό κατάφερε να βγει από το στόμα της και χαμογέλασε ελαφρά.
Καθώς το πάρτυ εξελισσόταν ο Μάρκος δεν είχε πάρει τα μάτια του από πάνω της και εκείνη αραιά και που έριχνε καμία μάτια προς το μέρος του και παρατηρούσε και η ίδια ότι τα μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω της. Ένιωθε πολύ άβολα που είχε μόνιμα δυο μάτια καρφωμένα πάνω της αλλά προσπάθησε να τον αγνοεί και να κάνει διάφορες συζητήσεις με τις φίλες της ώστε να μην σκέφτεται ούτε καν να τον κοιτάξει κάτι που στάθηκε αδύνατον. Το πάρτυ είχε σχεδόν τελειώσει και όλοι είχαν αποχωρήσει.,. Όλοι εκτός από την Λένα και τον Μάρκο. Η Αλεξάνδρα είχε αρχίσει να ξεναγεί την Λένα στο σπίτι αφού όλοι είχαν φεύγει και έτσι η ώρα περνούσε ευχάριστα όμως. Όταν η ξενάγηση τελείωσε και τα δυο κορίτσια επέστεψαν στον κήπο. Ο Μάρκος ήταν εκεί μόνος και χάζευε τα λουλούδια. Η Ρεγγίνα είχε μια τρέλα με τα λουλούδια και έτσι ο κηπουρός φρόντιζε πάντα να έχει λουλούδια ο κήπος όπως επίσης πάντα φρόντιζε να βρίσκει νέα λουλούδια για να τον ανανεώνει.
«Η μαμα έχει τρέλα με τα λουλούδια της... αν έχεις σκοπό να τα πειράξεις μια συμβουλή... μην το κανεις» του είπε και εκείνος πήρε το βλέμμα του από τα λουλούδια κα το έστρεψε στα γκρίζα μάτια της.
«Σου έχει πει κανείς ότι έχεις πολύ ωραία μάτια;» Την ρώτησε με σοβαρότητα στο ύφος του.
«Όχι» απάντησε λακωνικά η Αλεξάνδρα.
«Τότε χαίρομαι που είμαι ο πρώτος που σου το λέει» της είπε πλησιάζοντας πολύ κοντά στο αυτή της πράγμα που την έκανε ανα ανατριχιάσει.
«Μάρκο φεύγουμε» ακούστηκε η φωνή της Λένας η οποία δεν έφερε τίποτα αλλά παρα ανακούφιση στην Αλεξάνδρα που δεν ήξερε πως να αντιμετωπίσει όλο αυτό που συνέβαινε.
«Θέλω να σε ξανά δω» της είπε χαμηλόφωνα πάλι πλησιάζοντας πολύ κοντά στο αυτί της.
«Με βλέπεις κάθε μέρα σχεδόν» του απάντησε εκείνη απόλυτα ψύχραιμη.
«Όχι δεν κατάλαβες θέλω να είμαστε μόνοι... εγώ και εσυ... κανεις άλλος»
«Και γιατί αυτό;» Ρώτησε και ένιωσε την φωνή της να τρέμει.
«Θα μάθεις αν έρθεις αύριο το απόγευμα στο πάρκο... θα σε περιμένω» της είπε και έφυγε χωρις να περιμένει να ακούσει την απάντηση της.
Βαθιά μέσα του ήξερε ότι θα είναι εκεί... ότι θα πάει... Ήξερε ότι ένιωθε και εκείνη αυτό που είχε εκείνος αρχίσει να νιώθει... Το έβλεπε... η μήπως είχε κάνει λάθος; Όχι όχι... δεν είχε κάνει λάθος. Δεν μπορεί να είχε κάνει λάθος... Δεν ήθελε να είχε καταλάβει λάθος.
