Ms.Lonely meet Mr.Masungit

Chapter 33: 10 seconds

Maaga pa lng ay hinanda ko na ang sarili ko para sa araw na toh! Naisip ko nga kagabi na wag na lng ako pumasok ngayon kaso maapektohan nito ang aking pagiging scholar kaya kahit ayaw kong pumasok ay pinilit ko parin!!

Naglalakd ako ngayon sa street namin papuntang na school!Kinakabahan ako na natatakot!

Nag lalakad palang ako sa corridor namin ay lahat nang atensyon sa paligid ay nakatuon sa akin! Puro masasama ang tingin nila sa akin pero ndi ko na lang sila pinapansin! Malapit na ako sa pintuan nang classroom namin nang nakita ko na si sehun na nakatingin sa akin ng masama!!

Huminga ako nang malalim bago pumasok nang classroom!Umupo na ako sa tabi niya tsaka nanahimik!Nagulat ako kasi nakatingin parin siya sa akin habang inuurong yung upuan niya nang padabog palayo sa akin!Tinignan ko siya pero saglit lang kasi nakakatakot ung ekspresyon nang mukha niya!Ndi kami naguusap! Malaking awkwardness ang nagyayari sa pagitan namin!

Habang nagsusulat ako ay nalaglag ung ballpen ko! Hinanap ko sa silong nang upuan ko pero wla namn doon! Nagulat ako nang nakita ko sa ilalim pala nang upuan niya! Ano nang gagawin ko?!

"Pwede pa abot!"-ako.Imbis na kunin niya ay ndi niya lng ako pinansin!Nakakainis!

"May kamay ka diba!"-sehun. Nagulat ako kasi bumalik nanaman ung pagkamasungit niya!

Ndi na lng ako umimik kasi alm kong maasar lng ako dito! Ndi na lang muna ako nagsulat!

Uwian na namin nang makasalubong ko si sehun sa corridor namin! Kami na lng ang tao kaya ito na ang oras na dapat na akong humingi nang tawad!! Kinakabahan ako pero kakayanin ko!

"Sehun pwede ba tayo magusap!?"-ako.

"Wla na tayong dpat pagusapan pa kasi tapos na tau!"-matapang na sabi niya!

"Please importante lang!!"-ako

"Ano yun?!Bilisan mo lang ah! Sayang oras ko at marami pa akong gagawin!!Bibigyan kita nang sampung sigundo para masabi ang gusto mong sabihin!"-sehun

"Ano?! 10 second lang!'pagrereklamo ko!

"Ayaw mo edi wag!"-sehun.Paalis na sana siya pero wla na akong magagawa!Hinawakan ko ang braso niya at hinarap sa akin.Hinarap ko siya sa akin pero siya ay nakatitig lang sa kamay ko sa braso niya!

"Pwede ba wag na wag mo akong magawang hawakan!Oh sige! Your time start now!!"

Eto na at magsasalita na ako!

"Wla na ba talaga ako sayo! Ganon lang ba ako kadaling kalimutan?! Kung madali lang akong kalimutan para sayo eh sa akin ay ndi ka madaling kalimutan!Naandito ako para humingi nang tawad sayo pero parang ndi na ata epektibo at parang wla na lng sau! Kung wla lng sayo eh ok lang sa akin basta makahingi ako sayo nang tawad!!Sehun sorry na at sana mapatawad mo ako sana ndi - - -" ndi ko na mapigilang umiyak kayat kahit umiiyak na ako eh nagsasalita parin ako! Siya namn ay nakikinig pero parang wla lng sa kanya kasi nakatingin lng siya na relo niya habang binibilangan ako!

"Times Up!Tapos kana ba?! Sorry kailangan ko nang mauna!!" Maslalo akong nalungkot nung iwan niya ako ditong umiiyak nang magisa!! :(