Gimme some sugar, daddy

Hoofdstuk 3

Natuurlijk heb ik uitgerekend op deze avond een avonddienst. Welke idioot haalt s'avonds koffie dan? Het is toch compleet overbodig om je koffiezaak in de avond open te houden. Vanavond is dat feest waar Yana me over heeft verteld en het begint al om tien uur. Drie keer raden wie dienst heeft tot half elf...

Met tegenzin begin ik aan de dienst. Dat ik moet werken is nog wel iets waar ik overheen kan komen, maar ik sta deze hele avond met Diane. En aangezien er weinig klanten zijn zit ik constant met haar opgescheept. Diane is het koffieapparaat aan het schoonmaken en ik voel aan alles dat ze naar me kijkt.

"Wat is er?" vraag ik en kijk haar aan. Diane haalt haar schouders op.

"Niks hoor," zegt ze. Ik zucht en maak de tafeltjes schoon.

"Kijk dan ook niet naar me," zeg ik.

"Ik hoorde alleen dat ze een overschot aan personeel hebben en aangezien jij al een paar keer te laat op werk bent gekomen lijkt het me logisch dat jij als eerste zal moeten weggaan." Ik kijk Diane aan.

"Ze hebben al jaren een overschot. Daarnaast ben jij ouder en kost je dus meer, dus ik zal maar beginnen een nieuw baantje te zoeken," zeg ik en ga door met tafels poetsen. Ik glimlach, wetende dat Diane nu aan het stressen is om haar baan.

"Ton vertelde me dat je twee jaar geleden een tijdje bent weggeweest van werk. Dat zal kunnen leiden tot een ontslag." Ik schud mijn hoofd.

"Dat had een goede reden." Ik gooi de poetsdoek op de toonbank en loop naar achteren. Het is al kwart over tien. Over een kwartiertje ben ik klaar en kan ik naar het feest gaan. Even mezelf volgieten met wat drank. Even de stress om rekeningen vergeten. Ik pak een cocktail-jurkje uit mijn tas en loop het toilet in. Ik verwacht niet dat er nog heel veel klanten gaan komen en zo wel dan help ik ze even in een jurkje, want zodra ik klaar ben op werk wil ik gelijk weg kunnen. Ik trek het jurkje aan en haal mijn haar uit zijn staart. Ik haal een hand door mijn haar en vis twee paar oorbellen uit mijn tas. Ik stop ze in en haal mijn horloge van mijn pols. Deze verplaats ik voor een zilveren armbandje. Gekregen van mijn vader, voor mijn 18e verjaardag. Nu al drie jaar terug. Ik glimlach naar het armbandje en bijt op mijn lip. Ik kijk weer weg van het bandje en loop het toilet uit.

"Rosie, klanten!" roept Diane. Ik zucht. Mijn voorspelling klopte niet. Er komen wel degelijk klanten. Ik loop de klapdeuren door en ga achter de toonbank staan. Nog voordat ik de persoon voor me kan helpen spotten mijn ogen de helderblauwe ogen. Ze kijken de mijne aan en de mond onder de ogen glimlacht. Ik glimlach terug en help dan de vrouw die voor me staat. Ze wilt een cappuccino met een beetje suiker. Ik maak haar bestelling snel en vraag de vrouw het geld. Ze betaald en is daarna snel weer weg.

"Hey," zegt de stem die hoort bij de helderblauwe ogen. Ik kijk hem aan. Hij heeft een donkerblauw pak aan met een grijze stropdas en daaronder een wit overhemd.

"Hey," zeg ik. "Wat mag het zijn?"

"Coffee-to-go. Doe maar een Latte," zegt de man. Ik knik en maak zijn koffie. "Aparte werkkleding hebben ze hier." Ik kijk de man aan en frons mijn wenkbrauwen. "Je jurkje."

"O. Nee dat is eigenlijk niet voor werk," zeg ik. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik denk dat hij wel weet dat dit niet de werkkleding is. Hij heeft me gisteren gezien in een schort.

"Heb je een feest?" Ik zet de beker onder het automaat en laat het automaat verder zijn werk doen.

"Ja," zeg ik en kijk de man aan. "Dat denk ik. Ik heb geen idee," zeg ik. "Een vriendin gaf aan dat er een feest was, maar meer weet ik niet."

"Dus je gaat nu blindelings naar een feest?" vraagt de man. Ik knik. "Ga je met je vriendin?"

"Nee. Ze heeft me het adres gegeven. We zien elkaar daar." Ik draai me weer naar het koffieapparaat en haal de beker eronder vandaan. Ik pak een dekseltje en plaats deze erop.

"Hoe ga je daarheen?" vraagt de man.

"Fietsend."

"Waar is het?" Ik geef hem het adres. "Tot hoe laat moet je werken?"

"Nog twee minuten," zeg ik, kijkend naar de klok.

"En je moet nog de stoelen opstapelen," zegt Diane. Ik kijk haar aan en geef haar een geïrriteerde blik.

"Vijf minuten," verbeter ik mezelf.

"Ik breng je," zegt de man dominant. Ik kijk hem aan met opgetrokken wenkbrauwen. "Ik moet die kant op. Het is of een uur fietsen of tien minuten met de auto."

"Ik ken je niet eens," zeg ik. De man steekt zijn hand naar me uit. Ik zet de beker koffie neer en geef hem een hand.

"Landon," zegt hij met een lage stem.

"Ros-"

"Rosie," zegt hij. Ik knik. Verward geef ik de man zijn koffie en geeft hij me het geld.

"Ik ben over vijf minuten klaar," zeg ik.

"Ik zit in de auto," zegt de man en geeft me een glimlach. Ik glimlach terug en begin, nadat hij de zaak uit is, de stoelen op te stapelen.