Gimme some sugar, daddy

Hoofdstuk 21

De eerste vrijdagavond dat ik niet hoef te werken. De eerste avond uit met Landon na het sluiten van onze overeenkomst. Hij staat voor mijn deur. Een zwart pak aan en houd een bos bloemen in zijn rechterhand. Ik glimlach en laat hem mijn appartement binnen. Hij geeft me de bloemen aan. 

"Dank je wel," zeg ik. 

"Geen probleem. Ik dacht dat jij het wel leuk zou vinden om een bloemetje te krijgen." 

"Ben ik daar een type voor?" 

"Je lijkt me wel zo'n type ja." 

"Dat heb je dan goed," zeg ik. "Ik moet nog heel even een kettinkje omdoen."

"Doe rustig aan, we hebben de hele avond," zegt Landon. Ik glimlach en loop mijn slaapkamer in. Ik pak mijn kettinkje van mijn nachtkastje en doe hem voor de spiegel om. Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Ik heb weinig make-up opgedaan. Te weinig. Ik loop naar de badkamer en pak een flesje highlighter. Ik breng de druppeltjes eerst op mijn hand aan en daarna op mijn jukbeenderen en neus. 

"Ik zie er niet uit," zucht ik zacht. 

"Je ziet er prima uit," zegt Landon. Ik schrik op en kijk hem door de spiegel heen aan. Dan draai ik me om. 

"Wil je dat niet doen?" vraag ik met mijn hand op mijn hart. "Ik krijg een hartverzakking." 

"Sorry," zegt hij. "Je deed er lang over voor iemand die een kettinkje om ging doen, dus ik dacht in eerste instantie dat je hem kwijt was. Ik schud mijn hoofd. 

"Ik heb het kettinkje gevonden," zeg ik. 

"Dat zag ik," zegt hij. Ik glimlach. 

"Laten we gaan," zeg ik. "Wat gaan we doen?" 

"We gaan iets leuks doen." 

-

We komen aan bij een bos. "Uhm," zeg ik een beetje argwanend. Hoewel ik Landon best redelijk vertrouw vind ik het nog steeds eng om in het donker met iemand in een bos te zijn. Misschien is hij niet wie hij zegt dat hij is. Ik bedoel, die mogelijkheid is er altijd nog. 

"Niet bang zijn," zegt hij. 

"Wat gaan we hier doen?" vraag ik. 

"Loop gewoon met me mee, ja?" Hij stapt de auto uit en loopt om om mijn deur open te doen. Hij pakt mijn hand uit en slaat de deur achter me dicht. 

"Ik-" 

"Ik ben geen moordenaar, Rosie," zegt Landon. "Dat beloof ik." 

"Ook geen verkrachter of iets dergelijks?" Landon lacht kort. 

"Nee ook dat niet. Ik heb hier een huisje," zegt hij. "Bij een meertje in het bos. Het is maar 2 minuutjes lopen, je ziet het na een halve minuut al liggen." 

"Gaan we naar dat huisje?" 

"Is dat een oprechte vraag?" Ik schud mijn hoofd. Het is vrij duidelijk dat we daarheen gaan. Landon begint te lopen. Ik loop achter hem aan. Ik heb ook vrij weinig keuze want hij heeft mijn hand vast. 

Na een halve minuut lopen zie ik inderdaad een paar lichtjes branden. En alle lampjes samen zouden samen prima de ramen van een huisje kunnen zijn. Ik ben iets meer op mijn gemak en kijk naar Landon. Hij kijkt precies op dat moment ook naar mij en glimlacht. 

"Ik heb niet gelogen, he?" zegt hij. 

"Nee, je hebt niet gelogen," zeg ik en kijk weer van hem weg, puur omdat ik weet dat hoe langer ik naar hem kijk hoe sterker het gevoel in mijn hart gaat worden. 

Na ongeveer 2 minuten komen we aan bij het huisje. Landon laat mijn hand los en opent de voordeur. Hij stapt het huisje in en geeft me een kleine hoofdbeweging aan dat ik ook binnen moet komen. 

Ik stap een kleine, knusse woonkamer in. In de woonkamer staan veel plantjes en er ligt een groot vloerkleed op de grond. Het lijkt me stug dat Landon dit heeft ingericht. 

"Ik weet wat je denkt, en nee, ik heb dit niet gedaan. Het is het vakantiehuis van mijn zus. Ik heb het ooit een keer gekocht, maar kom er eigenlijk nooit. Dus zij ging over de inrichting." 

"Het is schattig," zeg ik. 

"Ik geef je zo wel een rondleiding, maar eerst ga je even lekker zitten en wat drinken. Wijn?" 

"Niet teveel," zeg ik en laat Landon mijn jas uittrekken. Nadat hij mijn jas uit heeft getrokken draai ik me om richting hem. Ik betrap hem op een bijt op zijn lip, maar zodra onze ogen kruizen stopt hij. 

"Je ziet er weer prachtig uit," zegt hij. 

"Dat zei je in mijn appartement ook al," zeg ik. 

"Ik zei in je appartement dat je er prima uitzag," zegt hij. "Nu verbeter ik mezelf door er prachtig van te maken." Ik glimlach. "En wilt deze prachtige vrouw een witte of rode wijn?" vraagt Landon. 

"Doe maar een witte," zeg ik. Landon knikt en loopt weg. Hij verdwijnt uit mijn zicht. Ik kijk de woonkamer rond en ga zitten op de bank. Ik heb een lange jurk aan, wat wel fijn is, want ik zak helemaal weg in de bank. Landon komt de woonkamer weer inlopen met een fles wijn en twee glazen in zijn hand. Hij kijkt me met een glimlach aan en komt dan naast me zitten. "Waarom heb ik me hierop trouwens netjes gekleed?" vraag ik. "We gaan niet uiteten," zeg ik. 

"Dat klopt, maar ik bedacht vrij last-minute om je hier mee naartoe te nemen. Eerst zou ik een etentje regelen in een restaurant, maar toen dacht ik, wat tijd met alleen zijn tweeën is misschien leuker." Ik knik. 

"Het bevalt me wel ja," zeg ik. 

"Mooi." Landon giet mijn glas vol met wijn en geeft hem aan me. 

"Dank je," zeg ik. "Sowieso bedankt voor alles," zeg ik. 

"Geen dank. Dit hebben we afgesproken toch?" 

"Ja het staat allemaal in de overeenkomst ja, maar dat betekend niet dat ik je er niet voor mag bedanken, toch?" 

"Klopt, maar-" Landon stopt met praten. 

"Maar?" 

"Maar het hoeft niet elke keer," zegt hij. "Nu staat alles vast in de overeenkomst, dus het is een verplichting." 

"Oké," zeg ik. "Dus alles was in de overeenkomst staat is een verplichting voor je? Wil je het überhaupt wel doen?" 

"Wat? De overeenkomst?" 

"Een sugardaddy zijn? Is het iets wat je oprecht vrijwillig doet of voelt het ook als een verplichting?" 

"Zoals ik al eerder heb verteld zit een echte relatie er voor mij niet in. Daar kan je je conclusie wel uit opmaken toch?" vraagt Landon. Ik neem een slok van mijn wijn en kijk hem in zijn blauwe ogen aan. Weer bevestigd hij het. Geen echte relatie. De woorden van Yana schieten me weer te binnen. Wordt niet verliefd. Hij maakt het in ieder geval niet makkelijk voor me.