Gimme some sugar, daddy

Hoofdstuk 11

Ik loop de Brew Brothers uit en loop richting de auto met de felle voorlampen. Landon kijkt me al aan en klikt de auto open. Ik glimlach en stap bij hem in de auto. 

"Dus, waarom wilde je me ergens mee naar toe nemen?" vraag ik direct. 

"Ik denk dat we dat beter tijdens het etentje kunnen bespreken," zegt Landon en hij rijdt weg bij de Brew Brothers.

"Kan je een indicatie geven?" vraag ik. 

"Ik wil het over een overeenkomst hebben," zegt Landon. 

"Ik heb nog niet ingestemd met het zijn van je sugarbaby." 

"Dat klopt, maar je hebt er ondertussen wel over na kunnen denken, toch?" Ik knik. Landon kijkt me aan en ziet mijn knikje. "Lijkt het je wat?" 

"Ik weet het niet. Ik heb gewoon veel vragen. Het is voor mij allemaal heel erg nieuw en ik wil nergens aan beginnen als ik niet weet waar ik überhaupt aan begin." 

"Dat is begrijpelijk. Wat zijn je vragen? Ik kan ze allemaal beantwoorden." 

"Ik denk dat we dat beter tijdens het etentje kunnen bespreken," steel ik zijn woorden. Ik kijk hem aan en zie een klein glimlachje rond zijn lippen. Ik glimlach en bijt op mijn lip. 

"Touché," zegt hij. Ik kijk weer naar buiten en kijk naar de voorbijrijdende auto's. "Wat wil je eten?" Ik kijk Landon weer aan. 

"Uhm, ik heb niet heel veel geld momenteel, dus McDonald's is een goed alternatief," zeg ik. Landon gniffelt. "Wat?" vraag ik. 

"Je snapt dat ik ga betalen toch? Dat is een gedeelte van het zijn van een sugardaddy." 

"Maar je bent nog helemaal niet mijn sugardaddy," zeg ik. 

"Klopt, maar we gaan naar een etentje en tot een overeenkomst komen en zo niet gaan we alsnog vragen over sugardaddies bespreken. Het is dus onderdeel van het geheel. Ik betaal alles." Landon kijkt me aan en glimlacht. Ik glimlach dankbaar terug. Landon pakt zijn mobiel uit zijn broekzak en logt in. 

"Let op de weg!" zeg ik nadat hij al een tijdje niet naar de weg heeft gekeken. Hij kijkt me aan en dan naar de rechte snelweg. 

"Het is een recht stuk. Ik denk dat het wel goed komt." Hij houdt de telefoon aan zijn oor. 

"Wat ga je doen?" 

"Ik ga reserveren," zegt hij. "Met McDowell. Hebben jullie over 5 minuten een tafeltje voor twee?"  Het blijft even stil. "Het plekje onder de kroonluchter," zegt Landon dan. "5 gangen. Bedankt. U ziet ons zo verschijnen." Dan hangt hij op. 

"Waar gaan we heen?" 

"Naar een restaurant van een vriend van me," zegt hij. 

"5 gangen zei je?" 

"Ja, dus ik hoop dat je honger hebt." Ik knik en kijk hoe Landon zijn mobiel opbergt in zijn jaszak. Daarna strekt hij zijn arm over me heen en opent het dashboardkastje. Hij opent hem en een verzameling aan cd's ligt voor me. Landon kijkt kort op naar de weg en dan weer in het kastje.

"Moet ik helpen?" 

"Als je de derde van onder wilt pakken. Rechter rij." Ik knik en pak de cd. Ik open de hoes en pak de cd eruit. Landon pakt de cd van me aan en schuift hem in het gleufje. Een jazz muziekje klinkt. "Goede muziek?" vraagt hij. 

"Ja," zeg ik. Hij glimlacht tevreden en kijkt weer naar de weg. "Mag ik iets vragen?" 

"Natuurlijk," zegt Landon. "Vraag maar raak," zegt hij. 

"Wat zijn je eisen?" 

"Hoe bedoel je?" 

"Waar zou ik als sugarbaby aan moeten voldoen?" 

"Ik heb weinig eisen. Het zou erop neerkomen dat jij eigenlijk bepaald wat er wel en niet gebeurd en ik deal daar mee," zegt hij. 

"Maar ik bepaal niet alles zelf. Jij hebt ook dingen die je wilt toch?"

"Een paar dingen horen wel bij de overeenkomst. Dat zijn standaarddingen, maar een heleboel keuzes liggen bij jou." 

"Welke standaarddingen horen bij de overeenkomst?" 

"Dat bespreken we bij het etentje." 

"Oké," zeg ik. Het is even stil. "Ik had nog wat dingen op het internet opgezocht," zeg ik dan. Waarom ik het zeg is zelfs mij onduidelijk, maar de woorden zijn er al uit. 

"Echt?" Ik knik. "En gaf dat je meer duidelijkheid?"

"Niet echt. Ik las dat het om een win-win situatie ging. Ik krijg geld en jij kan je dingen met mij delen, zoiets." 

"Het gaat zeker om een win-win, maar het kan pas een win-win worden na een overeenkomst." 

"Gaan we straks de hele overeenkomst bespreken?" 

"Niet gelijk. Eerst geef ik je een kans om alle vragen te stellen die je wilt stellen en ik geef je even tijd om een keuze te maken. Daarna gaan we de overeenkomst opstellen." 

"En hoeveel tijd krijg ik om een keuze te maken?" 

"Tijdens het hoofdgerecht mag je nadenken," zegt hij. Ik kijk hem aan. 

"Dus je geeft me alleen deze avond?" vraag ik geschrokken. 

"Nee tuurlijk niet, Rosie," zegt hij en lacht kort. "Je krijgt maximaal een week. Als je de keuze al eerder hebt gemaakt kan je me eerder bellen. Na een week bel ik jou." 

"Oké," zeg ik opgelucht. Ik luister naar het jazzmuziekje. 

"Het is wel schattig dat je informatie hebt opgezocht," zegt Landon. Ik kijk hem aan en glimlach verlegen. 

"Nogmaals, ik wil weten waar ik aan begin."