Zijn licht in het donker

30

Lillyah :

Er verstreek een week, met geen enkel verandering. Ik ging nog naar mijn werk in het ziekenhuis. Ik heb niks meer gehoord van safouane sinds de dag dat emir in mijn huis stond. Dat was dus een week geleden. Vandaag zou ik maar 2uurtjes gaan werken.

Op mijn werk aangekomen liep ik langs kamer 407. Herinneringen flitsen als de wind langs mijn netvlies. Ik schudde het van mij af en liep door de lange gangen. Ik lapte een paar kamers op en zet een tijdje aan de Bali tot mijn dienst erop zat.

Het was nog best vroeg in de ochtend. '09;12' om precies te zijn. Ik stapte van de bus en bestelde een koffie bij de Starbucks. Na dat ik mijn koffie had liep ik een straatje en kwam ik aan bij mijn straat. Ik was bijna bij mijn huis tot ik een man op mijn trapje zag zitten. Hij zat aan de drank en rookte tegelijk. Niet heel erg gezond maar hé niet mijn probleem alleen verzoek ik hem wel ergens anders zijn ding te doen..

Toen ik wat dichterbijer kwam merkte ik dat het safouane is. Mijn ogen werden groot. Hij heeft epilepsie hij mag geen alcohol en moet slapen. Zo te zien heeft hij vannacht geen oog dicht gedaan.

Ik snelde er naar toe en tikte hem aan. Hij merkte mij op en lachte half. " dus mevrouw besloot om thuis te komen? Doe me een plezier en kook wat voor me wil je?" Hij lachte hard om zijn eigen sarcasme tot hij bijna omviel. Hij wilde opstaan maar viel weer terug. Hij is waarschijnlijk dronken, hij stinkt ook zo verschrikkelijk erg naar drank.

" safouane ik weet niet wat je hier doet maar zou je willen vertrekken?" Zijn ogen die iedere seconden dicht konden gaan volgde me terwijl ik mijn weg naar binnen wilde beenderen. Hij stond op maar zoals eerder was hij zo zat als ik weet niet wat.

Ik zuchten diep en hielp hem naar binnen. " Dit is de laatste keer dat ik je help" sis ik als zijn arm over me heen hangt die trouwens mega zwaar was. " lillyah!?" Zegt hij dan verward. Net als ik denk dat hij zich zelf weer is zie ik dat hij weer dronken tegen zich zelf praat. Ik rol mijn ogen en gooi hem bijna op mijn bank.

" ga slapen" zeg ik terwijl ik een deken over hem heen zet. Hij zegt niks meer en sluit zijn ogen meteen. Ik zucht diep, wat doet híj in hemelsnaam voor mijn deur? Telkens weer, moet hij aandacht ofzo?

Ik besloot maar om een ontbijtje te maken. Ik had nog niet ontbeten en voor het geval Safouane wakker werd. Ik sneed een paar plakjes worst tot ik perongeluk mij zelf sneed doordat ik zo ver in mijn gedachtes was gezonken. Ik vloekte tegen mijzelf en probeerde het bloed te stelpen. Ik zocht naar een pleister en bond hem om mijn vinger. Ik schrok me dood toen ik Safouane achter mij zag staan. Ik weet nu niet zo zeker of hij nu nou dronken is of niet?

Mijn antwoord werd al snel beantwoord doordat hij mank loopte. "Ga slapen" zei ik terwijl ik hem uit de keuken probeerde te duwen. Zijn zwart-witte pak lag half open en zijn haren waren verward. Hij glimlachte en kwam alleen dichtbijer. Ik deed stappen naar achter terwijl ik hem streng aan kijk.

" waag het niet om me aan te raken " zei ik boos. Hij glimlachte vals en boog voorover. Ik kon zijn adem ruiken, en het stonk naar sigaretten gemengd met drank. Het rook verschrikkelijk. Hij keek mij diep in mijn ogen aan alsof hij rechtstreeks door me heen kon kijken. Ik kreeg er spontaan rillingen van. "Nisrine waarom doe je zo schatje" zegt hij kwaad. Wat hem gevaarlijk maakt aangezien hij niet weet wat hij doet door alle alcohol.

" Ga slapen " zei ik zacht. Hij zette zijn kin in eens op mijn schouder. Ik zuchtte, ben dit raar gedrag van hem zat. Ik leidden hem bijna als een klein kind naar de bank. En gooide de dekens weer over hem heen. Tot hij weer sliep..