Zijn licht in het donker

64

Toen het ongeveer 1 uur nacht was besloot ik om naar binnen te gaan. Hij is vast wel gaan slapen. Ik liep op mijn tenen naar mijn kamer. Ik dook gelijk mijn bedje in en sloot mijn eigen. Alle gedachtes dwarrelde alle kanten op in mijn hoofd.

Het is ongeveer dag vijf van dit huwelijk en ik heb er al spijt van. Ik weet niet of ik dit langer kan volhouden. Ik die hem negeer en ontloop hij met zijn moodswitchs en me telkens voor de gek wilt houden totdat ik voor hem val. Want ik ben allang voor hem gevallen maar ik geef niet toe. Hij voelt toch niet hetzelfde dus wat boeit het?

Ik richt mijn blik op de digitale wekker die de tijd aangeeft. Het is al bijna drie uur en ik kan geen oog dicht doen. Ik stapte uit mijn bed en liep op mijn tenen de trap weer af. Ik heb zin in de thee die ik wilde maken voordat Safouane alles verpesten. Als ik in de keuken ben is het pikdonker. Ik haal mijn telefoon uit mijn zak en wil het zaklampje aanzetten als ik mijn telefoon onhandig laat vallen. Ik pak hem weer op en zet het lampje aan als ik de schrik van mijn leven krijg. Recht voor me staat een groot figuur. Ik val naar achter van de schrik. Maar een hand houd me vast. Ik begin te schreeuwen.

" ik ben het rustig" hoor ik zijn stem zeggen. Ik richt mijn lamp op zijn gezicht en hij knippert met zijn ogen. "Wat doe jij hier?!" Zeg ik buitenadem en pissig tegelijk. "Aangezien dit mijn huis is, woon ik hier" zegt hij droog. "Je jaagt me de stuipen van het lijf! En laat me los" Roep ik uit. "Sorry" zegt hij en laat me los. Hij knipt het licht aan en kijkt me aan. "Heb ik je laten schrikken?" Zegt hij en kijkt me afwachtend aan. Is hij nu serieus of doet hij dom?

"Uh jaa het ene moment was ik alleen liet mijn telefoon vallen en stond je oppeens voor me neus midden in de nacht in het donker" hij zucht diep. "Wat doe je nog wakker?" Zegt hij en staart uit het raam. "Ik kon niet slapen" gaf ik toe. " ik ook niet" zegt hij en kijkt nog steeds niet weg van het raam. "Wat hield je wakker?" Zeg ik terwijl ik naar de keuken kast loop. "Faal angst" gaf hij nou zojuist zijn angst toe? "Faal angst van wat? Je bent een machtige zakenman waar zou jij voor moeten vrezen" zeg ik op een spottende mannier. "Het komt door het ongeluk en.." hij haakt af en staart naar de grond. Het raakt hem zo te zien. "Nisrine" zegt hij dan uiteindelijk.

Ik wist het, ex issues dit word een lange slapeloze nacht..