Zijn licht in het donker

15.

Die nacht kon ik geen oog dicht doen. Wat is er mis met hem? Ik maakte hem duidelijk dat ik met rust gelaten wilden worden en toch kuste hij me? Ik wil niets met hem te maken! Hoezeer mijn hart ook naar hem verlangt,  wat totaal niet het geval is. 

Maak jezelf dat maar wijs..

Ik heb geen spijt van mijn straight woorden,  maar het deed me wel wst. Hij keek weg en zweeg, ergens zag ik een onvatbaar iets in zijn donkere ogen.

Nee! Moest hij zich maar inhouden  ofzo, ik heb het hem duidelijk gemaakt. Hij koos ervoor om niet te luisteren. Pff lillyah stop met klagen en ga verder met je leven, grenzen?!

Ik bleef de hele nacht denken, mogelijke conversaties van te voren uit stippelen,  discusereb met mijn *inner me* en woelen in mijn bed. Ik wierp mijn blik op de klok die aangaf dat het al bijna '4;30' uur was. Ik stond maar op en meteen schoot er en pijnlijke steek door mijn hoofd heen. Ik pakte een paracetamol doosje en slikte er 1 in. Ik kijk mijzelf aan in de spiegel. Mijn haren stonden alle kanten op, en mijn ogen half slaperig. Ik kan zo toch niet opdagen!

En wat als je gewoon niet opdaagt?

Juist! Ik ga me gewoon ziek melden.. het voelt erg onjuist maar 1 dag kan geen kwaad toch..?

Je kan niet voor altijd wegrenn voor je problemen!

Ik denk aan een meme.  'Im fast im very fast!' (Omslag)  Ik moet lachen in mij zelf. Ik pak mijn telefoon van tafel en druk op her nummer van mijn leidinggevende.

Hij gaat 2x keer over voor er word opgenomen. Mijn hart klikte zo wat ij mijn keel. Ik ben echt slecht bezig, mensen in het ziekenhuis hebben mij nodig en ik zit hier te treuzelen dankzij BenSalah.. en voor ik wil ophangen word er opgenomen. Shit ik kan geen kant op! Ik zet mijn beste 'zieke' stem op en begin met praten.

" goedemorgen Tamir, ik voel me niet lekker ik bel namelijk om mij ziek te melden?" Zeg ik met een nauwe stem, bang dat hij niet geloven kan.

" goedemorgen Lillyah, jammer beterschap he ziek thuis maar lekker uit" zegt hij simpel en hangt op.

Wauw, normaal blijft hij altijd door drammen dat ik toch moet komen maar vandaag is mij gewoon gegund!

Ik zet mijn telefoon op vliegtuigstand en leg hem weg. Even geen appjes of dergelijk. Ik kruip mijn bed in en val als een blok in slaap.

~

Ik open een oog als ik buiten een auto hoor toeteren.

'13.25'

Ugh ik wilde langer slapen! Ik staar even voor me uit en sta dan vervolgens op. Ik loop de keuken in en  bak een eitje als ontbijt. Ik zet snel een kop koffie en nestel me dan voor de tv. Ik zet netflix aan en druk op een film. 'The Notebook'.

~
De moeder en vader van allie waren het er niet mee eens dat allie en noah samen waren... ik barst oppeens in tranen uit. Had ik maar mijn ouders nog die konden zeggen wat ik fout deed en met wie ik wel of niet moest daten. Ik denk dat ik daardoor nooit aandacht aan een man gaf. Bang dat ik ergens de mist in ging en ik niemand had die er voor me was, of mijn ouders die mij niet konden zeggen wat goed en fout was..

Soms wil ik gewoon achterover leunen in mijn bedje en de hele wereld vergeten. Mijn ogen sluiten en gewoon voor heel even afgezonderd zijn van alles en iedereen....

Na een tijdje besloot ik een wandeling te maken, even een frisse neus halen.
Ik stap in mijn superstars en trek een jasje aan. Aangezien ik alleen een grijze jogging en een witte basic shirtje aan had en het best wel frisjes was. Mijn haar die nog langs mijn schouders hingen zette ik in een knot en vertrok.