Dövme

4.2

İyi okumalar ❤️

"Burada kalmanıza gerek yok. İyileştim artık kendi başıma kalabilirim. Sizde evinize gidin artık. Hastanede hep yanımdaydınız zaten."

Bir haftanın sonunda taburcu olmuş Derin ve Toprak tarafından evime getirilmiştim. Her ne kadar Derin onun evine gitmem için ısrar etse de kendi evimde olmak istediğimi söylemiştim. Şimdiyse hem Toprak hem de Derin yanımda kalıp bana bebek bakıcılığı yapmayı planlıyorlardı.

Gözlerimi devirip derin bir nefes aldığımda tekrar konuşmaya başladım. "Bön bön birbirinize bakmak yerine artık gitseniz diyorum? Sizin de dinlenmeye ihtiyacınız var. Hem biraz yalnız kalmak eminim iyi gelecektir bana."

"Tamam güzelim haklısın. Belki de biraz olsun kendinle baş başa kalman daha iyi olabilir. Yalnız ben tek bir şartla giderim. En azından bu gün Derin yanında kalacak. Eğer kendi işini görebiliyorsan yarın o da evine gider. Tamam mı?"

"Tamam." dediğimde gülümseyerek "Gidiyorum o zaman gel de sana kocaman sarılayım." deyip kalbimde bir sancıya sebep olmuştu.

Oturduğum yerden kalktığımda o da bana doğru gelip kucağını açtığında hiç düşünmeden sımsıkı sarıldım. Belki de benim en baştan beri ihtiyacım olan bu sarılma geçte olsa şu an gerçekleşiyordu ve ben gerçekten tam şu saniye kendimi çok iyi hissediyordum.

Biraz daha yaklaşıp başımı boynuna gömdüğümde kokusunu en içime kadar çektiğimde yemin edebilirim. Büyük ihtimalle şu an bana sarıldığına pişman olmuştu ama bana dünyaları verdiğinin farkında abile değildi.

"Öhöm öhöm ben hala buradayım gençler." Derinin sesiyle irkilip aniden Topraktan uzaklaştığımda elimi boynumdaki sargıya vurmuş ve acıyla ufak bir çığlık atmıştım.

"İyi misin Melek. Neden aniden ayrılıyosun ki benden kızım. Sana ani hareket etmeyi yasaklıyorum. Baksana canını yakıyorsun. "

"İyiyim ben Toprak. Abartma lütfen olur mu? Yanlışlıkla çarptım elimi işte. Bir daha olmaz merak etme. Hem hadi gitsene sen artık kovmam mı lazım gitmen için.. "

"Ayıp ediyorsun güzelim. Bu saatten sonra kovsan da gitmeyeceğim için fayda etmez."

Bu çocuk gerçekten kalbime işlemeyi ve beni bu halde bile heyecanlandırmayı nasıl başarıyordu anlam veremiyordum.

Toprak gittiğinde Derin'le uzun zaman sonra yalnız kalmıştık. Hastanede hem Derin hem de Toprak beni hiç yalnız bırakmıyordu ne zaman uyansam Derin yoksa bile Toprak hep vardı. Derin'i sorduğumda ise Toprak onu gönderdim, ben buradayım sana yeterim demişti birkaç kez.

Evet yine ve yine sözleriyle beni ele geçirmişti dövmelim. Dövmelim deyince içimde buruk bir his oluştu ve boynumda ki sargının nedeni gözlerimin önüne serildi.

O saniyeleri hayatım boyunca asla unutamayacaktım asla...

Bölüm Sonu.

Bölüm hakkında yorumlarınızı alabilirim.