PLANSIZ BİR BOŞANMA HİKAYESİ / İKİNCİ ŞANS SERİSİ II - FİNAL

8.BÖLÜM - PLANSIZ BİR GECE

Akşam Taha yeni yetmeler gibi ıslık çalarak hazırlanıyordu. İnanamıyordu, Firuzan’la yemeğe gidecekti. Üstelik onu zorlamamıştı ve planlarında da yoktu. Güzelce kravatını bağladı. Son kez aynada kendine baktıktan sonra anahtarlarını ve cüzdanını da alarak çıktı evden.

*

Firuzan koltukta oturmuş adamın gelmesini bekliyordu. Yaptığı şeye inanamıyordu. Nasıl böyle sorumsuz hareket edebilmişti. İşin ilginç yanı da bundan hiç şikayetçi değildi ve mutluydu. Onu da özlemişti. 'Ne seninle ne de sensiz' sözü onlara o kadar uyuyordu ki...

Yaptığı şey aklına gelince, kendi kendine gülmeye başladı. Tebessümü an be an kahkahaya, kahkahası gülme krizine dönmeye başladı. Kendine hakim olamıyordu. Kapının çaldığını duyunca, yerinden kalktı ve kapıya yöneldi ama hala gülüyor, durduramıyordu gülmesini.
Kapının açılmasıyla birlikte kıpkırmızı bir gül buketini görmesi bir olmuştu. Ama Taha kahkaha atan kadını fark edince, kaşlarını çattı ve üzerine bakındı.

“Hardal ya da ketçap da yok.”
“Ku-kusura bakma,” dedi ve yine gülmeye başladı.
“Firuzan ne olduğunu anlatacak mısın? Endişelenmeli miyim?”

“Ya-ya ben...” sakinleşmek için yüzünü yelleyip, derin nefesler aldı. “Ta-tamam iyiyim.” Son bir derin nefesin ardından, “Hoşgeldin,” diye mırıldandı.

“Bayağı bir hoş buldum.” Çiçekleri kıza uzattı. Firuzan buketi eline aldığında göz göze geldiler. “Seninle evliyken hep böyle bir geceyi hayal ettim biliyor musun? Plansız, programsız ve sadece ikimiz.”
Firuzan başını eğdi, “Yapma Taha, başbaşa kaç kere yemeğe çıktık.”

“Planlı,” diye hoşnutsuz bir şekilde onu tamamladı adam. “Çıkalım mı? Vazgeçmenden korkuyorum da.”
“Tamam, çantamı alıp, geliyorum ve vazgeçmiyorum, korkma," dedi gözlerini devirerek. Bunu çok sık yapıyordu.

Birlikte arabaya bindiklerinde, Firuzan’ın sessizliği üzerine Taha söze girdi. “Neden gülüyordun söylemedin?”
Firuzan bir an bakışlarını ona çevirince, Taha da çevirdi ve gözgöze geldiler yine. “Aslında bilmiyorum. Yaptığım şeye güldüm. Dediğin gibi plansız, programsız-”

“Rahatsız mı oldun?”
“Bilakis. Çok... Yani bilmiyorum, içimde bir şey kıpır kıpır. Kendimi uzun zamandır öyle özgür hissetmiyorum.”
Taha gülümseyerek önüne bakıyordu, “Bence içindeki o zincirlerden kurtulmalısın Firuzan. Kendini özgür bıraksan daha mutlu olursun. Şuanki gibi.”

“Biz boşandık Taha-” bunu neden demişti şimdi? “Ve bunu sen istedin-”
Adam sinirle sözünü kesti, “Farkındayım Firuzan. Bu gece hatırlatmasan olmaz mı?”
“Peki,” diyebildi sadece.

*

Restoranın içine girerken, Taha elini kadının beline yerleştirip, onlara ayırtılan masaya doğru yönlendiriyordu. Oturup, siparişlerini verdikten sonra Taha garsona, “Önden kırmızı şarap alabilir miyiz?” dedi ve kadının onayını almak için ona baktı. “İçer misin?”
“Olur.”

Garson gidince yine uzun sayılabilecek bir sessizlik yaşadılar. Ama Taha aklındakini sormak için daha fazla bekleyemedi.
“Hayatında biri var mı Firuzan ya da... Oldu mu?”

“Neden, bana çıkma mı teklif edeceksiniz sayın savcım?”
Taha güldü, “Olabilir. Hala çok çekicisiniz sayın avukat hanım.”
“Sizin hayatınızda kimse yok anlaşılan.”
Adamın bu seferki gülüşü hafif kahkahaya dönüştü, “Yani bir kaç kişi oldu, ama ciddi değillerdi. Anlarsın işte.” -Sen gittikten sonra sürüm sürüm süründüm mü deseydim? Azıcık yalandan bir şey olmaz.