PLANSIZ BİR BOŞANMA HİKAYESİ / İKİNCİ ŞANS SERİSİ II - FİNAL

4.BÖLÜM - PLANLI DÜĞÜN

=) veee bölümmmmm

***
“Şimdi saat tam onda inmiş olacağız. Birde kuaför gelecek. Ay inşallah gecikmez. Gecikmez değil mi hayatım?” dedi kadın nişanlısına bakarak.
Taha ofladı, evden onu aldığından beri elinde kalem defter bir şeyler yazıyordu. “Ne bileyim. Gecikmez her halde.”

“Gecikmez! Gecikmemeli.” Sonra yeniden deftere baktı. “Dörtte işimiz bitmiş olur. Bir saatte fotoğraf çekimi sürse-”
“Firuzan!” diye uyardı onu adam.
“Efendim aşkım?”
“Ya lütfen şu kalem kağıdı bırakıp, biraz ortamın keyfini çıkarır mısın?”

“Ya Taha bir planımız olmadan mı hareket edelim. Sonra da işler yetişmezse ne olacak? Aman Allah’ım-”
Elindeki defter ve kalemi aldı. “Söz veriyorum yetişecek Firuzan! Ama lütfen sende artık biraz rahatla yalvarıyorum! Balayımızda ne yapacağız biz seninle hiç bilmiyorum. Orada da bana böyle saçma bir plan listesi ile sakın gelme! Hepsinin içine ederim!” diye sinirle söylenip, önüne döndü.

Kız bir süre sessizce durduktan sonra kendi kendine konuşmaya başladı. “Babam bizi terk ettiğinde... Ben henüz on iki yaşımdaydım.” Taha birden kıza döndü. “O gittiğinde her şey annemin üzerine kaldı. Borçlar, senetler, ben. Üstelik babamla evlendiği için anneannemle dedem de annemle görüşmüyordu. O günden sonra hayatımızı düzenlemek tamamen ona kaldı. Sürekli bir planın, bir programın içindeydik. İş saatleri, benim okul saatlerim, ders çalışma saatlerim... Annem ‘Her şeyi planlı yaparsan asla kaybetmezsin’ derdi. Sanırım ondan sonra da ikimizde de bu plan yapma hastalığı oluştu. Elimde değil. Sanki planlı hareket etmezsem, her şey ters gidecekmiş gibi geliyor. Bir aksilik olacak ve başaramayacağım gibi. Önümü görmem lazım yapacağım şeylerde.”

Adam başını sağa sola salladı, “Peki güzelim. Gündüzlerine lafım yok, ama gecelerinin planlaması bende, anlaştık mı?” deyip göz kırptı.
“Bakarız,” dedi kız bakışlarını kaçırıp.

*

“Plansız balayı mı olurmuş canım? Oldu!” diye söylendi Firuzan kırmızı elbisesini giyerken. “Başı boş takılalım öyle, aylak serseriler gibi. Daha neler! Saçma işler yapar bana, plansız sevişir falan, sonra da al başına çocuk! Gencim ben daha! Gecelerin planı ondaymış, daha neler. Sen ders programı yazdın mı bugüne kadar acaba?”

“Firuzan iyi misin?” diye bağırdı giyinme kabininin önünde duran Zeydan.
“Tamam, çıktım. İyiyim. Sıkıntı yok.”
İki kız karşılıklı durup birbirlerine baktılar. “Zeydan çok güzel olmuşsun.”
“Sen de harika görünüyorsun.” Birlikte odadan çıktıklarında karşılarında duran iki adam da onlara büyülenmiş gibi baktılar.

Taha kadına yaklaşıp, belinden tuttu ve onu kendine çekti. “Küçük avukat hanım, acaba size bayılmam ve yeniden yeniden aşık olmam planlarınızda mı vardı? Siz plansız hareket etmezsiniz de.”

Firuzan kıkırdadı, “Hayır bayım. Bu aralar planlarım başka bir aşk tarafından istila altında. O yüzden size bu kadar ayıracak vaktim yok.”
Taha onun boynuna dudaklarını değdirirken, “Peki bu gece acaba bana biraz zaman ayırsanız? Mesela on ikiden sonra... ve sabaha kadar...”

Firuzan yutkundu, “Uyu-uyurum ben o saatte.”
“Ben uyutmam.”
“Olmaz Taha! Delirdin mi? Plan-yani uyku önemli.” Şimdi adama plandan bahsetse hayatta bırakmazdı onu. “Hem... Ben özel olmasını istiyorum.”
Taha derin bir nefes aldı, “Az kaldı. Hem de çok az.”

Diğer yandan Ayaz ise bambaşka bir dünyanın içindeydi. Bu kızdan fena halde hoşlanmaya başlamıştı. Hatta bu evlilik bile ona artık o kadar korkutucu gelmiyordu.
Kolunu uzattı, “Sayın Zeydan Olgun karım olmaya hazır mısınız?”