[Zawgyi]
ခြန္းစစ္မင္းအိမ္ထဲကအျမန္ထြက္လာၿပီးတာနဲ႔ သြားေနက် Convenience store ဆီကို ဦးတည္လိုက္ၿပီး...ဆိုင္ထဲေရာက္တာနဲ႔ အကာအကြယ္ပစၥည္းေတြထားတဲ့ေနရာကိုသြားလိုက္မိတယ္...။
( Shit! ဘယ္လိုဝယ္ရမလဲမသိေတာ႔ဘူး...ေတြ႔ရာေကာက္ဆြဲလို႔လဲမရဘူး...ေတာ္ၾကာ Size အဆင္မေျပရင္ သက္ေတာင့္သက္သာ႐ွိမွာမဟုတ္ဘူး...Size ဆိုမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဘယ္ေလာက္႐ွိမွန္းေတာင္ တစ္ခါမွတိုင္းမၾကည့္မိဘူးရယ္...အဲ!...ဒါနဲ႔ေနပါအံုး...အခုဝယ္မွာက ငါ့အတြက္လား...ကိုလင္းအတြက္လား...)
ေတြးမိတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးပူခနဲခံစားလိုက္ရတယ္...။ အဲ့ေနာက္ မိနစ္ပိုင္းေလာက္ၾကာေအာင္ စဥ္းစားခန္းဖြင့္အၿပီးမွာေတာ့...သူ႔စိတ္ထဲရင္းႏွီးၿပီးသားတံဆိပ္နဲ႔ ဘူးတစ္ခုကိုသာေကာက္ဆြဲၿပီး ေငြ႐ွင္းေကာင္တာဆီေလ်ွာက္သြားလိုက္ေတာ့တယ္...။
ကြန္ဒံုးဝယ္ရတာ႐ွက္စရာမဟုတ္ဘူးဆိုေပမဲ့လဲ...မိုင္လိုဘူးေတြဝယ္ေနက် Convenience store ကေန လူႀကီးပစၥည္းဝယ္ေနရတဲ့ ခ်စ္စရာလူပ်ိဳေလးအတြက္ကေတာ့ တကယ္ကိုဂြက်ပါတယ္...။
ထိုေနရာကေနထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ မိုးဖြဲေလးေတြက်လို႔ေနၿပီ...။ လင္းေခတ္ဦးအခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မိုးကမထင္မွတ္ပဲ သည္းလာေတာ့တယ္...။ သူရပ္ေနရတဲ့ ဝရန္တာေလးကေသးတဲ့အျပင္ အမိုးကလဲမႀကီးတာေၾကာင့္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကိုမိုးစက္ေတြကေန အကာအကြယ္ေပးႏိုင္တာရယ္လို႔ဘာမွမ႐ွိဘူး...။ ဒါေၾကာင့္ တံခါးခ်ပ္ကိုမ်က္ႏွာမူကာနဖူးနဲ႔မွီထားရင္း ပတ္ပတ္လည္ကမိုးပက္ေနသမ်ွေတြကို လစ္လ်ဴ႐ႈထားလိုက္မိတယ္...။
( ကိုလင္းက ဘာလို႔ၾကာေနရတာလဲ...ဝတီကိုကိုအိမ္မွာ အိပ္မွာေတာ့ မဟုတ္...)
" ခြန္း..."
သူ ကံၾကမၼာကို တစ္ခါက်ိန္ဆဲဖူးတယ္...။ တကယ္ေတာ့တစ္ခါမကပါဘူး...။ ဒါေပမဲ့...ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူေက်းဇူးတင္မယ္...။ လင္းေခတ္ဦးနဲ႔ေတြ႔ဆံုခြင့္ေပးတဲ့ကံၾကမၼာကို သူဒီတစ္ခါေတာ့ေက်းဇူးတင္တယ္...။ ဒါေတြကသူအျမဲေျပာခဲ့သလို ကံၾကမၼာစာအုပ္မွာႀကိဳေရးထားတာမဟုတ္ပဲ...မေတာ္တဆခလုတ္ဝင္တိုက္တာပဲျဖစ္ပါေစအံုး...သူတကယ္အသိအမွတ္ျပဳတယ္...။ အင္း...ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့...အခု သူ ေစာက္က်ိဳးနဲကိုခ်မ္းေနၿပီကိုး...။ လင္းေခတ္ဦးျပန္ေရာက္လာတာ သူ႔အတြက္မဟာအသက္ကယ္ေဆးပဲ...။
YOU ARE READING
ME, MYSELF AND MY FUCKIN' WORLD
Romance📌 Just Read. You Will Know What This Shit. 🚫 WARNING 🚫 (Age Restricted) [Zawgyi] ဤ fiction တြင္ အလြန္ပြင့္လင္းေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ စကားအသုံးအႏႈန္းမ်ား ပါဝင္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္အသိေပးအပ္ပါသည္။ [Unicode] ဤ Fiction တွင် အလွန်ပွင့်လင်းသော အကြော...
