Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Hayatın yolu nereye gittiği önemsiz. Bazen kalbinin nereye gittiği önemlidir. Çünkü her şey gönülden geçerdi. Yüreğimin hangi yoldan ilerlediği meçhul iken, benim karşıma çıkan alim ile dosdoğru yere gidiyordum.
Kaderdi alnıma yazılan, bilmezdim ben karşıma çıkanı. Işığım olmuştu Kur'an, hem hayatımın hem de ahiretimin. Bilgilenmekti ilkten her şey, sonra değişti aniden o şey. Tövbemdi günahlarımın pişmanlığı, aç susuzdum ben Allah'ıma. Karşıma çıkmıştı bilmeden, Farkına varınca kendim, Sarıldı ona tüm benliğim. Güzeldi, anlatılmazdı duygum, Okşuyordu yüreğimi, Alnıma öpücük konduruyordu secdem. Mutluluk adını verdiğim, Niyet ettiğim namazım. Önceden bilseydim dediğim, Şimdi karşıma çıkandı. Pişmandım elbet hatalarımla, Affedilmekti duam. Çabalıyordum Allah yolunda, Gayemdi Rabb'imin rızası. Kolay değildi ki yaşam, Amacımız olan kulluk. İbadetim oldu hareketlerim, Davranışlarım ise sünnet. Düşünür oldum arada, Seviyor muydu beni Allah? Rehberdi bana Kur'an, Aracım da Resulullah. Öğrenmek yetmiyordu ki, Yapmak asıl olan farzları. Bilmek gerekir bu hayatı, Sonunda ölüm olduğunu. Akletmekti önemli olan, Çoğu ayette geçerdi ama insan, Us kullanmak ne demek bilmezki. Af isterim duamda, Kabul olsun da, Bir şey istemem ben başka. Yaradandan ötürü ben, Severim hayatı. Duamda hamd ile, Söylerim ben aşk ile, Kalbim çarpar Allah ile, Bağışla beni hatalarımla. Ya Rabbim!
Defterime yazdıklarım bitince kapağını kapattım. Arkama yaslanıp tavana bakıyordum. Geceye doğru ilerlerken saat, herkes uyumaya başlamıştı. Dedeme dediğim son cümlemden aylar geçmişti. Ayların geçmesiyle ben de değişmiştim. Bambaşka kişiliğe dönüşen ben, eski halimi düşünüyordum nasıl değiştim bu kadar diye.
Dedem ondan sonra bana İslam'ı, inancı imanı, asıl istediğim Yaradanımızı anlatmıştı. Kur'an'ı o kadar hızlı öğrendim ki kendime şaşırmıştım. Çocuk gibi hevesliydim her şeye. Öğrenme isteğim çok fazlaydı. Dedem bana mahrecli ve tecvidli okumayı öğretince güzel okumaya başlamıştım artık. Her gün kaç sayfa okuyorum bilmiyorum ama okuduktan sonra dedem de okuduğum sayfaların meallerini okuyordu bana. Sonra bana kıssalar, bilgiler anlatıyordu. Peygamberimizi (s.a.v.) anlatıyordu. Yaşadıklarını, zorluklarını...
Günler çok hızlı geçer olmuştu. Günü günümü hergün geceleyin yatmadan önce günlüğüme yazar olmuştum. Beş vakit namazıma başlamıştım. Küçük cemaat olup dedem imamımız oluyordu. Her şey o kadar güzeldi ki resmen burada mutluydum. İyi ki hapise girdim diyordum. Allah'ımın bana yazdığı kadere razıydım. Şükürler olsun her şeye.
