Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
《《《
Bazen çözemiyordum. Hatta genelde hiçbir şeyi çözemiyordum. Odama geçmiş yatağıma yatmış gözlerimi tavana dikmiş yine hayatı sorguluyordum. Neler olup bitiyordu anlamıyordum. Bende mi sıkıntı vardı yoksa?
Kapımın aniden açılmasıyla yatağımda sıçradım. Başımı hafif kaldırıp baktım. Ömer abim bana bakıyordu. Yerimde doğruldum.
-Hafızım, kusura bakma. Uyuyorsun sandım.
-Önemli değil abi.
Dememle odadan çıktı. Ömer abi sen de babam gibi bir şeyler mi çeviriyorsun?
Gün bitiminde oturma odasında uyukluyordum. Abim televizyon izliyordu. Maç özetlerini dinliyordu ve ben futboldan hoşlanmadığım halde yine de izliyordum. Ama gözlerim benden izinsiz kapanıyordu. Arada başımı uykumdan ötürü dik tutamadığımdan düşüyordu. Düştüğünde ise ayılıyordum. Bu döngü sürekli devam etti. Ayıldığım bir zaman aralığında abimin çalan telefonunu duydum. Odadan çıktı. Konuşması bittiğinde geldi.
-Ne oldu abi? Kimmiş? Mesele mi var?
-Yok hafızım. Meraklanmayasın.
Yine uyuklamalarım başlamıştı. Başımın dibinde beliren Ömer abi omzuma dokunup dürtüyordu. Ben böyle rahatım, elleme abi!
-Hafızım, hadi kalk yatağına!
Küçükken aynısını annem yapardı. Acayip gıcık olurdum. Şimdi de Ömer abim yapıyordu.
-Abi, tamam. Kalkarım birazdan.
Diyerek geveledim ağzımda. Devam ettim ama bu kez uykum derindi.
Babam ağlıyordu. Yanına ise yaklaşamıyordum. Önümde sanki bir barikat vardı. Engelliyordu beni. Seslenmeyi denediğimde dilim dönmüyordu. Beni göremiyordu. Bu rüya sanki tanıdık gelmişti. Doğru ya! Hapisteyken de böyle bir düş gördüm. Nefes nefese uyandım. Terler içindeydim. Etkisinden çıkmayı bekledim bir süre. Sonra da yerimde doğruldum. Yatağımda değildim. Anlaşılan burada uyuyakalmıştım. Burnum tıkanmış başım ağrıyordu. Boğazım kurumuştu. Üzerimdeki battaniyeyi kenara ittim ve kalktım. Banyoya gittim, elimi, yüzümü yıkadım. Mutfağa gidip suyumu yudumladım. Hastalığım tam manasıyla geçmemişti anlaşılan.
Odama gittim, elime aldığım kitabı okumaya başladım. Kapımın açık olmasından dolayı içeriden sesler geldiğini net duyabiliyordum. Gelen takırtılar beni korkutuyordu. Kitabı yavaşta komodine bıraktım. Koltuktan ses çıkmamasına özen göstererek kalktım. Parmak uçlarımın üzerinde ilerlemeye çalıştım. Eve hırsız girme ihtimali benim aç olma ihtimalimle tersti oysa ki.
Odamın kapısının önünde etrafıma bakındım. Sesin nereden geldiğini çözmeliydim. Holün ortasına geldim. Mutfaktan geliyordu. Ev zaten küçüktü ve anlamak zor olmasa gerek.
