Lucifer's Gift || [GT]

2 ||

Αναστέναξα και κάθισα στην καρέκλα του γραφείου ανακουφισμένος, κάνοντας μασάζ στο κεφάλι μου προσπαθώντας να διώξω τον πονοκέφαλο που έκανε την εμφάνιση του. Η μέρα πήγαινε κατά διαόλου (get it?) και δεν τελείωνε με τίποτα. Ήμουν κουρασμένος από τη δουλειά και εάν έπρεπε να κάνω μια λίστα για όλα τα πιθανά πράγματα που θα μπορούσαν να πάνε λάθος σήμερα, ας πούμε πως θα είχαν συμβεί όλα.

Είχα πολλές από αυτές τις μέρες τώρα τελευταία. Είχα αρχίσει να συνηθίζω την δουλειά στην Κόλαση. Και το σκοτάδι έτρωγε τα άκρα της [φωτεινής] ψυχής μου κάθε μέρα που περνούσε. Το να είσαι υπεύθυνος για την αιώνια καταδίκη δεν ήταν εύκολο και τον περισσότερο καιρό δεν μου άρεσε. Η μόνη χαρά που έπαιρνα από τη ζωή μου ήταν η δικαιοσύνη που έδινα στις ψυχές που στέλνονταν σε εμένα από το Θεό.

Δεν είχα μόνο τον έλεγχο της Κόλασης, κυβερνούσα το Καθαρτήριο. Κάθε μια ψυχή ξεχωριστά όταν πέθαινε πήγαινε εκεί για να κριθεί. Εάν ήταν περισσότερο κακές απ'ότι καλές, θα στέλνονταν στην Κόλαση και αντίστοιχα. Αλλά εάν τίποτα από τα δύο δεν συνέβαινε, τίποτα ασυνήθιστο, θα παρέμεναν στο Καθαρτήριο.

Μιας και έπαιρνα την δουλειά μου στα σοβαρά, έκρινα προσωπικά κάθε μια ψυχή ξεχωριστά όταν εισερχόταν στο Καθαρτήριο. Αν και είχα αρκετούς κοντινούς συμβούλους και υψηλόβαθμο προσωπικό που μπορούσαν να αναλάβουν αυτήν την δουλειά, τα έκανα όλα μόνος μου. Από τη μια ήθελα απλά να βάλω τα δυνατά μου για να επιτύχω στην αποστολή που μου είχε αναθέσει  ο Θεός, ο κυριότερος λόγος όμως, εάν έπρεπε να το παραδεχτώ, ήταν επειδή δεν είχα τίποτα άλλο να κάνω.

Φοράω ένα σκληρό προσωπείο. Η πανοπλία μου φαινόταν άθικτη, καμία ρωγμή ή κενό για να την διαπεράσουν. Για τους υπόλοιπους αγγέλους ήμουν τέλειος, ασταμάτητος.

Αυτό ήταν απλά μια βιτρίνα. Μια ψευδαίσθηση. Δεν ήμουν τέλειος ούτε αναίσθητος όπως έδειχνα. Αυτό, πράγματι, συνδεόταν άμεσα με το λόγο που δυσκολευόμουν τελευταία. Οι άγγελοι ήταν πλασμένοι από τον Θεό για να αγαπούν και να προστατεύουν, αλλά όπως κάθε πλάσμα ικανό για τέτοιες πράξεις, χρειάζονταν να αγαπηθούν και να νιώσουν προστατευμένοι αντίστοιχα. Οι αδελφές-ψυχές υπήρχαν ως βραβείο για τον αγώνα των αγγέλων. Ο Θεός τις δημιούργησε γι'αυτόν τον σκοπό. Δεν ήταν απλά φτιαγμένοι να ζήσουν μια μοναχική ζωή.